ΛΕΜΕ ταχύτατη η τελετή της ορκωμοσίας του νέου πρωθυπουργού, καθότι βιαζόταν να ορίσει τη νέα του κυβέρνηση.

Το πρόβλημα, όμως, και με τον τωρινό πρωθυπουργό (όπως και με τον προηγούμενο και πιθανότατα με τον επόμενο) είναι πως ...τελούν, ήδη, «ορκισμένοι».

Γιατί, εντάξει η «πίστη στο Σύνταγμα» και «στους νόμους του κράτους», όμως προϋπάρχει η ...πίστη στην Ευρωπαϊκή Ενωση και τις πολιτικές της κατευθύνσεις.

Υπογεγραμμένη και σφραγισμένη από τις κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, με συνθήκες, συμφωνίες και συνόδους, προς όφελος αποκλειστικά και μόνο των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου.

Κι αυτός είναι ο πραγματικός και όχι ο τυπικός «όρκος». Μπορεί να μην έχει αρχιεπίσκοπο παρόντα, πιστέψτε μας, όμως, ότι είναι η ...απόλυτη θρησκεία.

Αλλωστε, ακόμη και στις περιπτώσεις που το Σύνταγμα δεν ήταν απόλυτα συμβατό με τις κατευθύνσεις της ΕΕ, είδαμε τι έγινε.

Από την ιδιωτικοποίηση της Παιδείας, μέχρι το θέμα του «βασικού μετόχου» (τον θυμάστε;) και τη διοίκηση της ΕΠΟ ή (ακόμη χειρότερα) τα θέματα του ΝΑΤΟ και της κυριαρχίας στο Αιγαίο...

Επίσης, ένα πράγμα είναι βέβαιο: Πως όποιος έχει «ορκιστεί» στις πολιτικές της ΕΕ, είναι - αντικειμενικά - και «ορκισμένος» εχθρός των συμφερόντων του Ελληνα εργαζόμενου, μισθωτού, συνταξιούχου, ανέργου και μικρομεσαίου.

Ο,τι κι αν λέει, ό,τι κι αν κάνει, όπως κι αν τα παρουσιάζει, αυτός είναι ο ...αληθινός «εχθρός» του.

ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ, πράγματι, μπορεί να απολαύσει κανείς την αρετή της εσωτερικής συνοχής που διακρίνει το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας. Πλήθος οι «πρόθυμοι» να καταγγείλουν δημόσια το πόσο είχαν θυμώσει με τις κυβερνητικές επιλογές, αλλά ...συγκρατούνταν.

Βουλευτές που καταγγέλλουν υπουργούς, υπουργοί που καταγγέλλουν ομάδες βουλευτών, βουλευτές και υπουργοί που καταγγέλλουν το πρωθυπουργικό περιβάλλον, «πρωθυπουργικοί» που καταγγέλλουν τους πάντες και όλοι μαζί τον ...Σουφλιά.

Τελικά, περνούσαν πολύ πιο ...συναρπαστικά από όσο νομίζαμε σε αυτό το κόμμα τους τελευταίους μήνες. Και δεν τους φαίνονταν!