«Δεν ήταν μόνον ο Απόλλων ιαματική θεότητα των αρχαίων Ελλήνων, ούτε μόνον ο γιος του ο Ασκληπιός, ο - πιθανότατα - αρχικά θνητός γιατρός, που αργότερα θεοποιήθηκε. Ιαματικές ιδιότητες αποδίδονταν από τους Ελληνες και σε άλλους θεούς του Δωδεκάθεου, αλλά και σε ελάσσονες θεότητες, καθώς επίσης σε μυθικούς ήρωες» γράφει ο πολυμαθής και πολυγραφότατος εκλεκτός επιστήμων - ιατρός Γεράσιμος Ρηγάτος στο εξαιρετικά ενδιαφέρον βιβλίο του: «Τα βότανα στον πολιτισμό των Ελλήνων» (εκδ. «ASCENT»). Με αυτή την τελευταία κατηγορία των μυθικών θεραπευτών αλλά και με πολλές άλλες, ασχολείται σε τούτο το πολυσήμαντο έργο του. Για τον Προμηθέα, πχ, μας λέει πώς «όταν ο Δίας εξασφάλισε τον απόλυτο θρίαμβό του, μετά τη νίκη του επί των Τιτάνων, θέλησε να ξεκαθαρίσει και τους λογαριασμούς του με το τραχύ και άξεστο γένος των ανθρώπων. Ετσι μας διασώζουν οι συγγραφείς της αρχαιότητας, που ασχολούνται με τις πίστεις και τις αντιλήψεις της εποχής τους. Μόνον ο Προμηθέας που, αν και Τιτάνας, ήταν σύμμαχος του Δία, πόνεσε το τραγικό έμβιο είδος. Κι αποφάσισε να το σώσει μαθαίνοντάς του τη χρήση της φωτιάς, τις τέχνες και τις επιστήμες τις αναγκαίες για το βιοπορισμό και την επιβίωση. Φυσικό ήταν να τους μάθει και τη θεραπευτική τέχνη, τη στηριγμένη στην πλούσια χλωρίδα της γης». Το βιβλίο χωρίζεται σε τέσσερα μέρη: 1) Οι μύθοι και οι αρχαίες αλήθειες. 2) Το Βυζάντιο και οι νεώτεροι αιώνες. 3) Τα βότανα στα ελάσσονα μνημεία του λαϊκού λόγου. Και 4) Αγνώστου, εικόνες φαρμακευτικών φυτών.

Ο πολύπλευρος συγγραφέας, στο κυριολεκτικά τιτάνιο έργο του, δεν ασχολήθηκε μόνον με θέματα που άπτονται των ιατρικών του γνώσεων αλλά και με τη λογοτεχνία. Τα διηγήματά του συγκινούν και συνεπαίρνουν τον αναγνώστη, που τα διαβάζει απνευστί.