Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ «να επιλύσει το πρόβλημα με τα stage», ακούμε και διαβάζουμε από παντού. Συσκέψεις στο Μαξίμου, συνεννοήσεις υπουργείων και τόσα άλλα...

Μόνο που δεν έχουν μπει στον κόπο να μας αποσαφηνίσουν το ...ποιο ακριβώς είναι το πρόβλημα που προσπαθούν να λύσουν.

Τους ενοχλεί, μήπως, ότι υπάρχουν θέσεις υπο-απασχόλησης με περιορισμένα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα; Προφανώς όχι, γιατί την ίδια ώρα ζητάνε επέκταση των stage στον ιδιωτικό τομέα.

Τους πειράζει που κρατικές υπηρεσίες κοινωνικής πρόνοιας θα μείνουν χωρίς το απαραίτητο προσωπικό, άρα θα υπολειτουργούν; Απίθανο, διότι, ως γνωστόν, ετοιμάζουν γενναίες περικοπές σε όλα αυτά στον προϋπολογισμό τους.

Κόπτονται για την αύξηση της ανεργίας, που δημιουργεί τεράστια αδιέξοδα στους νέους ανθρώπους; Με τίποτε. Αν ήταν έτσι, δε θα ακολουθούσαν τις πολιτικές που ακολουθούν γενικώς.

Αρα, τι μένει; Μόνο ένα πρόβλημα: Το πώς θα δημιουργήσουν καταστάσεις και καθεστώτα ομηρίας εργαζομένων, που, όμως, θα είναι στα δικά τους «πράσινα» μέτρα και όχι των προηγούμενων.

Οπότε αυτά τα περί ...κατάργησης των stage, που είναι «θέμα αρχής» για το ΠΑΣΟΚ, καλύτερα να τα αφήσουν κατά μέρος. Οσο πιο πολύ τα λένε, τόσο πιο πολύ εκτίθενται, γιατί ο κόσμος δεν είναι χαζός...

ΜΗΠΩΣ ΝΑ ΜΗΝ κουράζονται τόσο πολύ προκειμένου να μας πουν - με αδιάσειστα και αξιόπιστα πάντα στοιχεία - πόσο ακριβώς είναι το δημόσιο χρέος της χώρας;

Εχουν σκεφθεί το ενδεχόμενο - είτε είναι 5% είτε 105% - να μη μας ενδιαφέρει καθόλου; Να μη δίνουμε δεκάρα τσακιστή για να το μάθουμε, βρε παιδί μου;

Γιατί, όσο και να 'ναι, δεν το δημιούργησαν ούτε οι εργαζόμενοι, ούτε οι συνταξιούχοι, ούτε οι μικρομεσαίοι, ούτε οι νέοι. Οι κυβερνήσεις, που έδιναν και δίνουν αφειδώς παροχές στο κεφάλαιο, το δημιούργησαν.

Και τώρα μπορούν ωραιότατα να το πληρώσουν χωρίς να μας απασχολήσουν. Δε θα τους ενοχλήσουμε καθόλου αν το κάνουν...