Με θέμα τα επιτόκια της δραχμής συνεδριάζει σήμερα το Συμβούλιο Νομισματικής Πολιτικής της Τράπεζας της Ελλάδας. Η μείωσή τους είναι «προδιαγεγραμμένη», καθώς μέχρι το τέλος της χρονιάς θα «πρέπει», ανεξάρτητα από τις γενικότερες εξελίξεις στην οικονομία, να υποχωρήσουν κατά 2,75 ποσοστιαίες μονάδες. Ετσι και παρά την έξαρση του πληθωρισμού, η κεντρική τράπεζα θα προχωρήσει αναγκαστικά σε αυτή την κατεύθυνση και διαμηνύει πως ένα βήμα θα γίνει είτε αυτή είτε την επόμενη βδομάδα.

Το σίγουρο, πάντως, είναι το εξής: Οσο μεγαλύτερη μείωση των δραχμικών επιτοκίων αποφασίσει σήμερα η διοίκηση της Τράπεζας της Ελλάδας, τόσο μικρότερη θα είναι η μείωση που θα απομένει να γίνει μέχρι 31 Δεκέμβρη 2000. Με δεδομένο ότι μέχρι 31 Δεκέμβρη η Τράπεζα της Ελλάδας πρέπει να μηδενίσει τη διαφορά μείωσης δραχμικών επιτοκίων και επιτοκίων σε ευρώ, είναι φανερό ότι αν σήμερα αποφασιστεί μείωση επιτοκίων κατά 0,75 ποσοστιαίες μονάδες, η Τράπεζα της Ελλάδας θα πρέπει να μειώσει τη διαφορά (των 2 ποσοστιαίων μονάδων) στον ενάμιση μήνα που απομένει μέχρι τη λήξη του έτους 2000, ενώ αν αναβληθεί και σήμερα η λήψη απόφασης, τότε στον ενάμιση μήνα (μέχρι τη λήξη του έτους 2000) θα πρέπει να μειώσει τα επιτόκια κατά 2,75 ποσοστιαίες μονάδες,

Το πρόβλημα πάντως είναι η εξεύρεση κάποιας αιτιολογικής βάσης για τη μείωση των επιτοκίων, αφού η εξέλιξη του πληθωρισμού δεν ενδείκνυται. Πολύ περισσότερο γιατί η ηγεσία της ΤτΕ αναμένει νέα άνοδο του επίσημου πληθωρισμού τους επόμενους μήνες και κάνει λόγο για κάποια υποχώρηση από το Φλεβάρη του 2001. Με αυτό το περίγραμμα κάποια... επιλεκτική προσέγγιση της πραγματικότητας θα έδινε κάποια εχέγγυα στην ακολουθούμενη, ελέω ΟΝΕ, νομισματική πολιτική.

Ετσι θεωρείται πιθανόν να δοθεί έμφαση στο λεγόμενο δομικό πληθωρισμό. Αλλωστε, η ίδια «επιλεκτική προσέγγιση» επιχειρείται και στις χώρες της ευρωζώνης, όπου η αύξηση του τιμαρίθμου έχει ακυρώσει το στόχο της διατηρησιμότητας του επιπέδου των τιμών. Παράλληλα, η Τράπεζα της Ελλάδας θα χρησιμοποιήσει και τα τελευταία εναπομείναντα όπλα άσκησης της νομισματικής πολιτικής, όπως ο έλεγχος της ποσότητας του χρήματος που υπάρχει στο τραπεζικό σύστημα. Σε κάθε περίπτωση, οι αντιφάσεις της νομισματικής πολιτικής και της ΟΝΕ έρχονται στην επικαιρότητα, αποκαλύπτοντας τη σαθρότητα της προπαγάνδας που είχε προηγηθεί όλα τα προηγούμενα χρόνια.