ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΑ ΤΟ ΑΙΓΑΙΟ: «Η αμερικανική κυβέρνηση προσανατολίζεται πλέον να τοποθετήσει τους διηπειρωτικούς πυραύλους στα πλοία του αμερικανικού ναυτικού τα οποία θα εποπτεύουν την ευρύτερη περιοχή (περιλαμβανομένου και του Αιγαίου) (...) η ιδέα οριστικοποιήθηκε ύστερα και από τις αφόρητες πιέσεις κατασκευαστικών εταιριών προς την αμερικανική κυβέρνηση εν μέσω οικονομικής ύφεσης (...) η αμερικανική πλευρά επέμεινε να λήξει γρήγορα το θέμα της Σούδας (...) πρόκειται για αμερικανικό αίτημα κατασκευής του νέου αγωγού καυσίμων στη Σούδα για τις ανάγκες των αμερικανικών αεροσκαφών, πλοίων» (η Κύρα Αδάμ στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

ΣΤΗΝ ΚΑΛΗ ΧΑΡΑ: «Εστω και για μια μέρα κάθε χρόνο, οι νωπές ακόμα μνήμες μας φέρνουν αντιμέτωπους με το καλύτερο κομμάτι μας: τον σκεπτόμενο εαυτό μας. Η Ελλάδα συζητάει για πολιτική και εξεγέρσεις, αναπολεί, μετανιώνει, τσακώνεται, ζητάει συγνώμη (...) κραυγές και ψίθυροι, σιωπές και πληγές, μνήμες και αποστροφές, ερμηνείες και παρερμηνείες. Ολα αυτά μου φαίνονται σαν όαση ζωντάνιας μέσα σε μια έρημο αποβλάκωσης. Ολα αυτά - και πολλά άλλα - είναι για μένα η απόδειξη, χωρίς ερωτηματικό, ότι το "Πολυτεχνείο ζει" κι αυτές οι μέρες, μέρες αναβρασμού, αυτοκριτικής και αντιπαραθέσεων, είναι το τελευταίο - και πιο απρόσμενο - δώρο του» (η Ρίκα Βαγιάνη στο ΕΘΝΟΣ).

ΥΠΟΥΛΟΣ ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ: «Σήμερα οι νέοι μπορούν να είναι "μαζί" χωρίς απαραίτητα να μοιράζονται ένα ταυτόσημο σύστημα αξιών αλλά κοινές "οπτικές". Τους αρκεί που όταν απαιτείται μπορούν να κινητοποιηθούν μέσα από την κινηματική τους παραβατικότητα. Εχουν αλλάξει ακόμα και τη γεωγραφία του πεδίου μάχης. Δεν είναι το Πολυτεχνείο. Στα "Δεκεμβριανά" του 2008 οι "μάχες" δόθηκαν στη Σόλωνος και στα στενά γύρω από το Σύνταγμα. Οι γνωρίζοντες αντιλαμβάνονται πολύ καλά το συμβολισμό» (ο Δ. Μαύρος της MRB στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).