Οι πανηγυρισμοί, για την επιτυχία της Εθνικής να προκριθεί - για δεύτερη φορά στην ιστορία της - σε τελικά Μουντιάλ καλά κρατούν. Υπάρχει (δικαίως) χαρά για το γεγονός, επισημαίνεται η αξία του, αλλά δε λείπουν και οι υπερβολές. Συνειδητές ή όχι. Από πολλούς δίνονται διαστάσεις που δεν υπάρχουν και αξιοποιείται το ποδοσφαιρικό γεγονός για άλλους σκοπούς.

Εθνικιστικές κορόνες, απώλεια του μέτρου, εκμετάλλευση κλπ έκαναν ήδη την εμφάνισή τους. Και - όπως δείχνει η προϊστορία του 2004 - θα αυξηθούν. Η αγωνιστική επιτυχία της Εθνικής δεν (πρέπει να) είναι «κολυμβήθρα του Σιλωάμ», ούτε παραμορφωτικός καθρέφτης. Η πρόκριση στο Μουντιάλ δεν μπορεί (και δεν πρέπει) να κρύψει τα προβλήματα του ελληνικού ποδοσφαίρου, ούτε τα λάθη και τις αδυναμίες.

Αγωνιστικά ή σ' επίπεδο διοίκησης. Π.χ. το γεγονός ότι δεν υπάρχει πολιτική και αθλητική βούληση, ν' αξιοποιηθεί το γεγονός για τη βάση και όχι την βιτρίνα. Επίσης να μην (ξανα)γίνει εκμετάλλευσή του για να περιθωριοποιηθούν (από την επικαιρότητα και την καθημερινότητα) σοβαρότερα προβλήματα που καθορίζουν τη ζωή όλων μας, όπως η ανεργία, το ασφαλιστικό, οι συνθήκες ζωής κλπ.

Στο παιχνίδι των εντυπώσεων και της εκμετάλλευσης, δυναμικό «μπάσιμο», έκανε ο πρόεδρος και μέτοχος της ΠΑΕ Παναθηναϊκός, Ν. Πατέρας. Γνωστοποίησε πως η «πράσινη» εταιρεία θα δώσει πριμ 100.000 ευρώ σε όλους τους ποδοσφαιριστές της Εθνικής ομάδας. Γνωρίζοντας ότι κερδίζει ανέξοδα - με τη βοήθεια των ΜΜΕ που παρουσιάζουν υπό συγκεκριμένο πρίσμα την κίνηση - τις εντυπώσεις. Η ΠΑΕ Παναθηναϊκός (όπως κάθε ποδοσφαιρική επιχείρηση για παίχτη - υπάλληλό της που χρησιμοποιείται στην οικεία Εθνική) θα εισπράξει σωρευτικά πολλαπλάσια από τα χρήματα που δίνει.