Ετσι έφτασε προχτές ο Αλ. Τσίπρας να δηλώνει: «Δε θα δώσουμε αυτή τη χαρά στην κυβέρνηση να δημιουργούμε φασαρία για το αν θα κουβεντιάσουμε ή όχι».

Κάπως έτσι έφτασε χτες ο Φ. Κουβέλης να δηλώνει: «Σε μία δημοκρατική κοινωνία κανείς δεν μπορεί να εμποδίζει την ανάπτυξη ενός διαλόγου»!

Ετσι έφτασε προχτές η «Αυγή» να γράφει: «Δε φταίει το ΠΑΜΕ για το "φιάσκο" στο υπουργείο Εργασίας και τη ματαίωση της πρεμιέρας του διαλόγου για το Ασφαλιστικό (...) Το φιάσκο ανήκει εξ ολοκλήρου στην κυβέρνηση, που χθες επιβεβαίωσε την ανικανότητά της ακόμα και να οργανώσει στοιχειωδώς διάλογο για το Ασφαλιστικό (...) Το ΠΑΜΕ αδιαφορεί πλήρως αν τελικά περάσουν τα αντιλαϊκά μέτρα της κυβέρνησης στο Ασφαλιστικό. Γιατί αν περάσουν το ΚΚΕ θα είναι δικαιωμένο, οι υπόλοιποι μαζί με την κυβέρνηση "πουλημένοι"(...)»!

Κάπως έτσι έφτασε χτες να γράφει στο πρωτοσέλιδό της: «Στριμωγμένο το ΚΚΕ από τις εντυπώσεις που δημιούργησε το "μπλόκο" του ΠΑΜΕ, ζητεί τώρα ζωντανή μετάδοση του διαλόγου από την ΕΡΤ»!

«Την καλούμε να δώσει δημόσια τις θέσεις της.Θα αυξηθούν ή όχι τα όρια ηλικίας; Θα αυξηθούν ή όχι οι εισφορές; Θα καλύψει η πολιτεία τα μεγάλα κενά και τις μαύρες τρύπες στα αποθεματικά;», δηλώνει ο Αλ. Τσίπρας, και συμπληρώνει ο Φ. Κουβέλης «Ο χώρος της Βουλής είναι ο κατεξοχήν πρόσφορος χώρος για την ανάπτυξη των θέσεων (...) Η κυβέρνηση όφειλε και με διάθεση να ακυρώσει, αν θέλετε, αρνητικές τάσεις απέναντι στον διάλογο, τους βασικούς άξονες των επιλογών να τους δημοσιοποιήσει (...) Διότι φοβάμαι ότι με την επίφαση του διαλόγου αναιρείται και ακυρώνεται η ουσία του ζητήματος η οποία είναι να βρεθεί λύση για το κοινωνικοασφαλιστικό ζήτημα».

Εν ολίγοις, το άλλοθι του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ είναι η υποκριτική προσποίηση άγνοιας για τις προθέσεις της κυβέρνησης, άρα χρειάζεται ο διάλογος για να τις πληροφορηθούμε. Η αλήθεια βεβαίως είναι ότι ξέρει. Ξέρει την πολιτική του ΠΑΣΟΚ, πανομοιότυπη με αυτή της ΝΔ, άλλωστε το ΠΑΣΟΚ δεν την κρύβει, ούτε θα είχε ανάγκη «κοινωνικούς διαλόγους» αν επρόκειτο να πάρει μέτρα υπέρ των ασφαλισμένων. Ξέρει τις ευρωενωσιακές αντιασφαλιστικές κατευθύνσεις. Ξέρει ότι ήδη σε άλλες χώρες - μέλη της ΕΕ έχουν προχωρήσει σαρωτικές σε βάρος των εργαζομένων αλλαγές στα κοινωνικοασφαλιστικά συστήματα. Ξέρει, αλλά επιλέγει συνειδητά να αβαντάρει το ΠΑΣΟΚ.

Οπως έκανε και το 1997, παραμονές του τότε «κοινωνικού διαλόγου», γέννημα του οποίου υπήρξε ο νόμος 2639/98 που νομιμοποίησε την εκ περιτροπής εργασία, ενίσχυσε τις μορφές μερικής απασχόλησης και θεσμοθέτησε τα ανασφάλιστα stage, η ηγεσία του ΣΥΝ έκανε λόγο: Για αδιευκρίνιστες προθέσεις της κυβέρνησης! Η συνδικαλιστική του παράταξη σημείωνε τότε σε ανακοίνωσή της: «Η απόφαση μη εκπροσώπησης της Α. Π. στην πανηγυρική συνεδρίαση δεν προδικάζει τη μη συμμετοχή μας στον κοινωνικό διάλογο». Και σε ανακοίνωση του ΣΥΝ: «Ο Συνασπισμός θα αξιοποιήσει όλες τις δυνατότητες του κοινωνικού, αλλά και του πολιτικού διαλόγου».

Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δε δίστασε λεπτό, τότε και τώρα, να διαλέξει στρατόπεδο. Μόνο που αυτό δεν είναι το στρατόπεδο της εργατικής τάξης, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων.