Τα αντεργατικά - αντιλαϊκά μέτρα που βγαίνουν από τα συρτάρια και της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και αποφασίστηκαν στις πρόσφατες Συνόδους Κορυφής και υπουργών Απασχόλησης, συζητήθηκαν στην Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδος (ΟΓΕ), κατά τη διάρκεια της προχτεσινής, Παναττικής Συνάντησης, στα γραφεία του Συλλόγου. Η «καταιγίδα» σε ό,τι απέμεινε από την Κοινωνική Ασφάλιση και στις εργασιακές σχέσεις ήταν στο επίκεντρο της συνάντησης ενόψει και της απεργίας, που έχει κηρύξει το ΠΑΜΕ για τις 17 Δεκέμβρη.

Η πρόεδρος της ΟΓΕ Καλλιόπη Μπουντούρογλου έκανε μια αναδρομή στους γνωστούς «κοινωνικούς διαλόγους», σαν μέσο επιβολής των ήδη ειλημμένων αποφάσεων ΕΕ και κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Οπως σημείωσε χαρακτηριστικά, «κάναμε αυτή την αναφορά στο ρόλο των "κοινωνικών διαλόγων' για να κατανοήσουμε καλύτερα τι εννοούσε ο αρμόδιος υπουργός, μετά την έναρξη του πρόσφατου "κοινωνικού διαλόγου' όταν είπε ότι όποια μέτρα και να πάρουμε δεν αρκούν αν δεν προχωρήσουμε σε δομικές αλλαγές. Αν το λαϊκό κίνημα, με πρώτο το ταξικό εργατικό κίνημα δεν μπει δυναμικά με τους αγώνες του να ματαιώσει αυτές τις επιλογές, αν δεν καταργηθούν οι νόμοι Σιούφα, Ρέππα, Πετραλιά (που αποτελούν το προζύμι), το έγκλημα της κατάργησης του κοινωνικού χαρακτήρα της Κοινωνικής Ασφάλισης είναι δεδομένο».

Στη συνέχεια τόνισε ότι «οι γυναίκες που βιώνουν την εκμετάλλευση και τη διπλή καταπίεση έχουν διπλό λόγο να ξεσηκωθούν και να μπουν δυναμικά στους δικούς τους κοινωνικούς διαλόγους που δεν είναι άλλοι από την απεργία, τη διαδήλωση, την οργανωμένη πάλη».

Σημαντική αναφορά έγινε και στο θέμα της πανδημίας της «νέας γρίπης», σε συνδυασμό με τη μεγάλη φτώχεια του Δημόσιου Συστήματος Υγείας και, ειδικά, στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας. Υπογραμμίστηκε η αναγκαιότητα να μπουν οι γυναίκες των συλλόγων της ΟΓΕ μπροστά για το θέμα των κραυγαλέων ελλείψεων στο σύστημα Υγείας και να ξεσηκώσουν τις γυναίκες που πλήττονται όχι μόνο από τη «νέα γρίπη», αλλά και από τις πολιτικές που κάνουν την πανδημία ακόμη πιο επιθετική.

Στη συνέχεια, το λόγο πήραν γυναίκες από διάφορες περιοχές της Αττικής, σημειώνοντας και από την εμπειρία τους τη σημασία της επαφής με τις γυναίκες εκεί όπου εργάζονται και στη γειτονιά που ζουν. Την ανάγκη της ενημέρωσης, της ευαισθητοποίησης, ώστε να απεγκλωβιστούν οι γυναίκες από τα καλοστημένα δόκανα της κυρίαρχης τάξης και να πειστούν για το μονόδρομο του οργανωμένου αγώνα.