Νερό στο μύλο της σφοδρότητας με την οποία το κεφάλαιο τσακίζει δικαιώματα και κατακτήσεις της εργατικής τάξης ρίχνει η «συνεργασία» ΣΕΒ - ΓΣΕΕ, που με κάθε ευκαιρία ενισχύει η συμβιβασμένη συνδικαλιστική πλειοψηφία. Είναι χαρακτηριστικό ότι μόλις μια μέρα μετά την ανακοίνωση των αντιασφαλιστικών σχεδιασμών της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ (που και οι δύο πλευρές αποδέχτηκαν με ικανοποίηση) ΣΕΒ και ΓΣΕΕ συναντήθηκαν «στα μουλωχτά», με στόχο τη «συνυπογραφή ενός πραγματικού κοινωνικού συμβολαίου από τις δυνάμεις της εργασίας, που θα θωρακίζει τα κοινά τους συμφέροντα και θα διασφαλίζει την ανάπτυξη και την κοινωνική συνοχή», όπως διευκρίνισε ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Δημ. Δασκαλόπουλος.

Οι δύο πλευρές συμφώνησαν πως υπάρχουν «πρωτόγνωρες συνθήκες» που απαιτούν «πρωτόγνωρες δράσεις», κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου για την εργατική τάξη. Ωστόσο, κανένα «πρωτόγνωρο» χαρακτήρα δεν είχε η χτεσινή συνάντηση όπως προσπάθησαν να δείξουν και οι δυο πλευρές, δήθεν λόγω της ανάγκης - σήμερα - να αντιμετωπιστεί η οικονομική κρίση. Μάλιστα η ΓΣΕΕ, προσπάθησε με χτεσινή της ανακοίνωση να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Ωστόσο, προκαλεί ακόμα μια φορά, αφού, προσπερνώντας ως ... αυτονόητο το ότι βάζει τους εργάτες να συνδιαλέγονται μ' αυτούς που τους πετάνε στο δρόμο και τους ξεζουμίζουν, προκαλεί θολώνοντας τα νερά και καλώντας σε καταδίκη των «νεοφιλελεύθερων συνταγών».

Στην επιδίωξη όλων των «κοινωνικών εταίρων» να μαντρώσουν τους εργάτες στη στρούγκα της υποταγής, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ βάζει γερή πλάτη. Προσπαθεί όμως να κρυφτεί, στριμωγμένη από την κατακραυγή των εργαζομένων που μεγαλώνει. Οι «εταίροι» όμως δε λένε πως οι εργάτες είναι αυτοί που έχουν πληρώσει και την «ανάπτυξη» και την «κρίση» της (οργανωμένης άλλωστε με βάση τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας) οικονομίας. Σ' αυτό το πλαίσιο, υπογράφτηκαν άλλωστε και οι Εθνικές Γενικές Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, των τελευταίων ετών, που μοίρασαν στους εργάτες ψίχουλα αντί για αυξήσεις που ανταποκρίνονται στις πραγματικές τους ανάγκες. Στηρίχθηκαν μια σειρά αντεργατικοί νόμοι. Χαρακτηριστικό είναι ότι η ΕΓΣΣΕ που υπέγραψαν οι εργοδότες με τη συμβιβασμένη πλειοψηφία της ΓΣΕΕ για το 2006 - 2007 (όλες οι συμβάσεις που υπογράφτηκαν από το 2000 μέχρι σήμερα είναι διετούς διάρκειας) έδωσε αυξήσεις μόλις 77 λεπτά τη μέρα, μεικτά. Στην ίδια ακριβώς κατεύθυνση η ΕΓΣΣΕ των ετών 2008 - 2009 έδωσε μεσοσταθμική αύξηση 98 λεπτά για το 2008 και 87 λεπτά για το 2009.

Τον ίδιο κατάπτυστο ρόλο έπαιξε η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, στηρίζοντας και την προώθηση του νόμου 2639, το 1998 (δηλαδή όταν οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου έλεγαν στους εργάτες να πανηγυρίζουν επειδή πλησίαζε η είσοδος στην ΟΝΕ), με την επέκταση των ελαστικών μορφών εργασίας. Τότε δεν υπήρχε οικονομική κρίση, αλλά η ΓΣΕΕ την ίδια στάση κρατούσε. Με το νόμο αυτό εισήχθη η εκ περιτροπής απασχόλησης, προωθήθηκαν τα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης, νομιμοποιήθηκαν τα ιδιωτικά γραφεία ευρέσεως εργασίας, θεσπίστηκαν τα προγράμματα «stage» κτλ. Στην Εισηγητική Εκθεση του νόμου αυτού σημειώνεται: «Τα μέτρα του νομοσχεδίου αποτελούν προϊόν του κοινωνικού διαλόγου που κατέληξε στο "Σύμφωνο Εμπιστοσύνης προς το 2000"». Το «Σύμφωνο» υπέγραψε η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ και εδώ αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι για να περάσει στην ολομέλεια της ΓΣΕΕ χρειάστηκε η διπλή ψήφος του τότε προέδρου της ΓΣΕΕ και στελέχους της ΠΑΣΚΕ Χρ. Πολυζωγόπουλου.