Στις αρχές του 21ου αιώνα, οι διεθνείς εξελίξεις στο χώρο του καπιταλισμού σημαδεύονται απ' τη βάρβαρη, απάνθρωπη σχέση: Διαμορφώνονται νέοι, πιο στυγνοί όροι εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης. Συνεπιφέρουν την αλματώδη ανεργία, πείνα, φτώχεια, εξαθλίωση. Διαμορφώνεται μέσα απ' τις καπιταλιστικές σχέσεις μια ομοιομορφία πολιτιστική, οικονομική, ολιγαρχική. Το κεφάλαιο σχεδιάζει να «κυριαρχήσει» στο τεχνολογικό πεδίο. Με την έκταση των αποκλειόμενων ζωνών να μεγαλώνει την αθλιότητα του εργάτη, του διανοούμενου, διευρύνεται η ανισότητα παντού...

Σήμερα, στην εποχή της τεχνολογίας, της πληροφορικής, με τα δίκτυα του Internet, της κυβερνητικής, των δορυφορικών κατακτήσεων με τους «μεταμοντέρνους πολέμους» μέσα στα σπίτια μας, με τις οικολογικές καταστροφές κάθε μέρα να παίρνουν μεγαλύτερες διαστάσεις, μοιάζει αυτό το σκηνικό του πλανήτη μας σαν μια συνολική τεχνολογική Χιροσίμα, σαν ένα ακόμη εφιαλτικό πρόσωπο - σε ώρα ξανά των πιο άγριων ατομικών και συλλογικών βομβαρδισμών - με τα μεγάλα σχέδια των χρηματιστηρίων της Γουόλ Στριτ, ικανά να σχεδιάσουν το οικονομικό γεωγραφικό μέλλον των λαών... Θα κρατήσουμε την ομορφιά, την ψυχή του κόσμου;

Ας θυμηθούμε την εκτίμηση που κάνει ο Κ. Μαρξ για το μηχανικό πολιτισμό ήδη της εποχής του: «Ενα εξέχον γεγονός χαρακτηρίζει την εποχή μας. Από τη μια μεριά βλέπουμε να γεννιόνται νέες βιομηχανικές, επιστημονικές δυνάμεις όσο καμιά προηγούμενη εποχή δεν μπόρεσε να το φανταστεί. Και από την άλλη ανακαλύπτουμε τα συμπτώματα μιας κατάρρευσης που θα μπορούσε να εκλείψει τις ανείπωτες θηριωδίες που χαρακτήρισαν την πτώση της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Στις μέρες μας το καθετί φαίνεται να εγκυμονεί το αντίθετό του. Η μηχανή που ενέχει τη θαυμάσια δύναμη περιορισμού της εργασίας και να την κάνει πιο παραγωγική συνεπιφέρει την πείνα και την υπερβολή της κούρασης. Από ένα περίεργο καπρίτσιο της μοίρας, οι νέες πηγές πλουτισμού μεταμορφώνονται σε πηγές δυστυχίας. Θα 'λεγε κανείς ότι κάθε νίκη της τεχνικής πληρώνεται με μια ηθική έκπτωση. Στο μέτρο που ο άνθρωπος γίνεται κύριος της φύσης γίνεται και σκλάβος των ομοίων του και της δικιάς του ατιμίας...

Το ίδιο το αγνό φως της επιστήμης φαίνεται να προστρέχει στα σκοτάδια για να λάμψει. Ολες μας οι ανακαλύψεις και όλες μας οι πρόοδοι φαίνεται να μην έχουν σαν άλλο αποτέλεσμα, παρά να προικίζουν με ζωή και ευφυία τις υλικές δυνάμεις και να υποβαθμίζουν τον άνθρωπο στο επίπεδο μιας υλικής δύναμης. Αυτή η αντίθεση που υπάρχει ανάμεσα στη σύγχρονη βιομηχανία και επιστήμη και τις κοινωνικές συνθήκες της εποχής μας είναι γεγονός ολοφάνερο, συντριπτικό, αναμφισβήτητο» (Από το λόγο που εκφώνησε ο Μαρξ τον Απρίλη του 1856 με ευκαιρία την επέτειο του οργάνου των Χαρτιστών People's Paper).