Στη «Γερμανική Ιδεολογία» οι Μαρξ - Ενγκελς διατυπώνουν για πρώτη φορά με τρόπο επεξεργασμένο τη θεωρία του ιστορικού υλισμού. Εδώ βρίσκουμε διατυπωμένη τη θεμελιώδη διαλεκτική θέση, ότι «οι ιδέες της κυρίαρχης τάξης είναι σε κάθε εποχή οι κυρίαρχες ιδέες. Με άλλα λόγια, η τάξη που είναι η κυρίαρχη υλική δύναμη της κοινωνίας, είναι ταυτόχρονα η κυρίαρχη πνευματική της δύναμη. Η τάξη που έχει στη διάθεσή της τα μέσα της υλικής παραγωγής, διαθέτει ταυτόχρονα τα μέσα της πνευματικής παραγωγής... Οι κυρίαρχες ιδέες είναι οι κυρίαρχες υλικές σχέσεις που συλλαμβάνονται σαν ιδέες». Οπως τα ζούμε σήμερα δηλαδή και μάλιστα σε παρακμιακή μορφή. Την εκπομπή επιμελείται και παρουσιάζει η Αννεκε Ιωαννάτου.
Στην Αγκάθα Κρίστι θα είναι αφιερωμένη η εκπομπή «Ποιητική Αδεία» που επιμελείται και παρουσιάζει ο Γιώργος Μηλιώνης, την Κυριακή, 11 π.μ. - 1 μ.μ., στον «902 ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΤΑ FM», επιχειρώντας ταυτόχρονα και μια πρώτη προσέγγιση στο αστυνομικό μυθιστόρημα.
Η Αγκάθα Μαίρη Κλαρίσα Μίλερ, λαίδη Μαλόουν, γεννήθηκε στις 15 του Σεπτέμβρη 1890 στο Ντέβον της Αγγλίας, μεγάλωσε στο Ασφιλντ όπου και τελείωσε το σχολείο και στη συνέχεια σπούδασε τραγούδι στο Παρίσι. Το 1914 παντρεύτηκε τον συνταγματάρχη Αρτσιμπαλντ Κρίστι με τον οποίο απέκτησε μια κόρη, ενώ όταν ο σύζυγός της αποστρατεύθηκε, εκείνη εργάσθηκε ως βοηθός σε φαρμακείο, όπου έμαθε για τα δηλητήρια.
Ξεκινώντας να γράφει μετά από παρότρυνση της μητέρας της εκδίδει το 1920 το πρώτο της βιβλίο «Η Μυστηριώδης Υπόθεση του Στάιλς», στο οποίο και «εμφανίζεται» για πρώτη φορά ο βασικότερος ήρωάς της, ο Βέλγος ντετέκτιβ Ηρακλής Πουαρό.
Το 1926 γίνεται παγκοσμίως γνωστή με τον «Φόνο του Ρότζερ Ακροϊντ», το 1930 παντρεύτηκε τον αρχαιολόγο Μαξ Μαλόουν, το 1934 εκδίδει το «Εγκλημα στο Οριάν Εξπρές», το 1939 το κλασικό «Δέκα Μικροί Νέγροι» και το 1952 την «Ποντικοπαγίδα», η οποία ανέβηκε στο θέατρο από το 1952 και παίζεται αδιαλείπτως μέχρι σήμερα!!!
Ο αγαπημένος της Ηρακλής Πουαρό «πεθαίνει» σε βαθιά γεράματα στην «Αυλαία» του 1975, ενώ η «Βασίλισσα του Εγκλήματος», Αγκάθα Κρίστι, «έφυγε» στις 12 του Γενάρη 1976, έχοντας αφήσει ως κληρονομιά 80 μυθιστορήματα, 30 συλλογές διηγημάτων, 15 θεατρικά έργα, καθώς και 6 αισθηματικά ρομάντζα με το ψευδώνυμο Μαίρη Γουέστμακοτ. Το έργο της παρά τις ενστάσεις που έχουν διατυπωθεί κατά καιρούς για το αστυνομικό μυθιστόρημα αυτό καθεαυτό, προσφέρεται για ευρύτερες, από την υπόθεσή του, αναγνώσεις και μελέτες.