Αυτό φαίνεται πολύ καθαρά από το «αίτημα» που θέτουν για διαχωρισμό των αγροτών σε «κατά κύριο επάγγελμα ή μη», το οποίο και συνδέουν με το περιβόητο Μητρώο Αγροτών και με τον αποκλεισμό των φτωχών αγροτών - ιδιαίτερα των εργατοαγροτών - από τις επιδοτήσεις, την ενιαία ενίσχυση, τις επιστροφές του ΦΠΑ και του Φόρου Πετρελαίου, τις αποζημιώσεις για καταστροφές στην παραγωγή κ.ά.
Το «πλαίσιο αιτημάτων» των αγροτοσυνδικαλιστών της ΝΔ - το ίδιο θέτουν και οι αγροτοσυνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ που έχουν συγκροτήσει τη λεγόμενη «Πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή» - είναι φανερό ότι:
α) Δεν ανταποκρίνεται στα σοβαρά προβλήματα των μικρομεσαίων αγροτών.
β) Δεν αναδεικνύει τις πραγματικές αιτίες των αγροτικών προβλημάτων.
γ) Δεν προβάλλει τις ουσιαστικές αγροτικές διεκδικήσεις.
δ) Δε δίνει προοπτική σωτηρίας της μικρομεσαίας αγροτιάς από το μαζικό ξεκλήρισμα.
Σ' αυτό το «πλαίσιο» δεν γίνεται καμία αναφορά στα μεγάλα προβλήματα που δημιουργούν στον αγροτικό κόσμο οι αποφάσεις και τα μέτρα που λαμβάνονται στο πλαίσιο της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ), της ΕΕ, του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (ΠΟΕ), και της «ελεύθερης» καπιταλιστικής αγοράς - με την υπογραφή, βεβαίως, των εκάστοτε κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ - και επιβάλλουν:
Ολα αυτά οδήγησαν σε μεγάλη στρεμματική μείωση εκτεταμένων και δυναμικών καλλιεργειών - όπως το βαμβάκι, τα τεύτλα κ.ά. - και σε εξαφάνιση άλλων, όπως ο καπνός, σε σημαντική μείωση της αγροτικής παραγωγής και σε διόγκωση του εμπορικού ελλείμματος της χώρας και της διατροφικής εξάρτησης του λαού μας, στη μεγάλη κατρακύλα των εμπορικών τιμών παραγωγού και τη δραματική μείωση του αγροτικού εισοδήματος, αλλά και στην οικονομική επιβάρυνση των εργαζομένων - καταναλωτών αγροτικών προϊόντων, που αγοράζουν πανάκριβα τα προϊόντα.
Δεν γίνεται αναφορά σ' αυτά τα προβλήματα και τις αιτίες τους, διότι οι οργανωτές αυτών των κινητοποιήσεων - όπως και το κόμμα στο οποίο ανήκουν και την πολιτική του υπηρετούν - είναι υπέρ της ΚΑΠ, του ΠΟΕ και της «ελεύθερης» καπιταλιστικής αγοράς. Ο δικός τους «αγώνας» δε στοχεύει στην ανατροπή της αντιαγροτικής πολιτικής, αλλά στην «καλύτερη εφαρμογή της», ώστε να εξυπηρετούνται καλύτερα τα συμφέροντα των μεγαλοαγροτών.
Στο «πλαίσιο αιτημάτων» των αγροτοσυνδικαλιστών της ΝΔ δεν περιλαμβάνονται οι ουσιαστικές διεκδικήσεις των μικρομεσαίων αγροτών για εγγυημένες τιμές στα γεωργικοκτηνοτροφικά προϊόντα, προστασία της ντόπιας παραγωγής από τις εισαγωγές, μείωση του κόστους παραγωγής με κατάργηση του ΦΠΑ και του φόρου για το αγροτικό πετρέλαιο, επιδότηση σε βασικά αγροτικά εφόδια, σύνδεση των επιδοτήσεων με την παραγωγή, τιμαριθμική αναπροσαρμογή της ενιαίας ενίσχυσης και κατάργηση όλων των παρακρατήσεων.
Αυτά που προβάλλουν είναι κάποια επιμέρους αιτήματα που αφορούν μόνο στο «σήμερα» και όχι στο «αύριο», όπως «άμεση εξόφληση της ενιαίας ενίσχυσης», «οικονομική στήριξη των προϊόντων που κατέρρευσαν», «αύξηση της επιστροφής ΦΠΑ και φόρου πετρελαίου», «Μητρώο Αγροτών», «συνέχιση των αγροτοπεριβαλλοντικών προγραμμάτων» κ.ά.
Δε θέτουν τις ουσιαστικές διεκδικήσεις διότι αυτές δε συνάδουν με την «ελεύθερη» αγορά και η υλοποίησή τους προϋποθέτει τη ριζική αλλαγή, την ανατροπή της εφαρμοζόμενης αντιαγροτικής πολιτικής, με την οποία, επί της ουσίας, δε διαφωνούν και, επί του πρακτέου, την υπηρετούν.
Κι όπως είναι φυσικό και αναμενόμενο δε θέτουν ως διεκδίκηση μια άλλη αγροτική πολιτική, που θα προωθεί μια διαφορετική ανάπτυξη στη χώρα μας, έξω και μακριά από την ΚΑΠ και τους νόμους της «ελεύθερης» καπιταλιστικής αγοράς. Οι συγκεκριμένοι αγροτοσυνδικαλιστές της ΝΔ που βρίσκονται στον «ντορό» του ευρωμονόδρομου - όπως και οι όμοιοί τους του ΠΑΣΟΚ, αλλά και του ΣΥΝ - δε συμφωνούν καθόλου, βεβαίως, με την πρόταση της ΠΑΣΥ για μια άλλη αγροτική ανάπτυξη, που θα στηρίζεται στον κεντρικό σχεδιασμό τους κράτους, στις καθετοποιημένες κρατικές αγροτικές επιχειρήσεις και στους παραγωγικούς συνεταιρισμούς, για να εξασφαλίζει ικανοποιητικό εισόδημα στους μικρομεσαίους αγρότες και φτηνά και υγιεινά προϊόντα για τον ελληνικό λαό.
Ομως, αυτή η πρόταση βρίσκει όλο και μεγαλύτερη αποδοχή μέσα στο φτωχό αγροτικό κόσμο, που καταλαβαίνει ότι δεν υπάρχει άλλη διέξοδος σωτηρίας για τη μικρομεσαία αγροτιά. Και, αργά ή γρήγορα, θα το καταλάβουν και όσοι από τους μικρούς και μεσαίους αγρότες ακολουθούν ακόμα τους αγροτοσυνδικαλιστές του ευρωμονόδρομου στα, κατά καιρούς, «αγωνιστικά γιουρούσια» τους. Οπως θα αντιληφθούν ότι αυτοί που θεωρούν ως «αγωνιστές» και «ηγέτες» τους, λειτουργούν, αντικειμενικά, ως «Δούρειος Ιππος» μέσα στο αγροτικό κίνημα, καθώς στοχεύουν στον αποπροσανατολισμό του αγροτικού κόσμου και στο παραστράτισμα του αγώνα της μικρομεσαίας αγροτιάς από τους ουσιαστικούς στόχους και την προοπτική.