Οι Θέσεις της ΚΕ, ο ανοιχτός διάλογος, οι συνελεύσεις των ΚΟΒ και οι συνδιασκέψεις των ΑΕ που έγιναν ως τώρα με την πληθώρα των προβληματισμών και των απόψεων που εκφράζονται μας δίνουν την πεποίθηση ότι κι αυτό το συνέδριο θα αποτελέσει ένα σταθμό στην ανοδική πορεία του ΚΚΕ. Στόχος μας να ανεβάσουμε σε ψηλότερα επίπεδα την οργάνωση, το ιδεολογικό επίπεδο, την ενότητα και τη δυναμική του Κόμματος για να πραγματοποιήσει το ΑΑΔΜ, να αντιπαλέψει τις δύσκολες καταστάσεις που έχουμε μπροστά μας.

Σταματώ ιδιαίτερα στο Κόμμα γιατί αυτό αποτελεί το κλειδί που ανοίγει τις πόρτες, το εργαλείο που κτίζει και κινητοποιεί τα μέτωπα και τους αγώνες. Οι κομμουνιστές έχουν πια συνειδητοποιήσει ότι χωρίς ένα πραγματικά μπολσεβίκικο κόμμα, κανένα μέτωπο δεν οργανώνεται και δεν μπαίνει σε κίνηση.

Στο κεφάλαιο που αναφέρεται στο Κόμμα, οι Θέσεις εκτιμούν σωστά και τα θετικά και τις αδυναμίες που διαπιστώνουμε κι εμείς στην καθημερινή μας δράση. Χρειάζεται όμως να δούμε ότι υπάρχει και μια δυναμική για το ξεπέρασμα αυτών των αδυναμιών. Πολλά στελέχη και μέλη του Κόμματος και ας το πούμε εδώ, ιδιαίτερα οι ηλικιωμένοι, σύντροφοι, δε συμβιβάζονται με τέτοια φαινόμενα όπως η χαλάρωση, η υποτίμηση της ιδεολογικής δουλιάς, η υποτίμηση της πολιτικής δουλιάς μέσα στις μάζες των εργαζομένων και αγωνίζονται ενάντια στον κίνδυνο να γίνουν εθισμός, πράγμα που θα μας οδηγούσε στο περιθώριο. Καθήκον του Συνεδρίου είναι να μη σταματήσει στις διαπιστώσεις, αλλά να εντοπίσει και τις αιτίες των αδυναμιών και να πάρει τις αποφάσεις που θα βοηθήσουν τα μέλη του Κόμματος και τις οργανώσεις να ανεβούν στα επίπεδα που απαιτούν οι περιστάσεις. Ευτυχώς κι έχουν γίνει πολλές και συγκεκριμένες προτάσεις μέσα από το διάλογο.

Το 16ο Συνέδριο θα πρέπει ακόμα να προσέξει και να ανεβάσει σε ακόμα ψηλότερα επίπεδα την ενότητα του Κόμματος. Κι αυτό γιατί οι αντίπαλοί μας βάλλουν ιδιαίτερα στο λεπτό αυτό σημείο που αποτελεί την Αχίλλειο πτέρνα του. Ψάχνουν μέσα από τις διαφορετικές γνώμες που εκφράζονται για να ανακαλύψουν και να προβάλουν διαφωνίες, εκμεταλλεύονται αδυναμίες συντρόφων και τους παίρνουν υπό την προστασία τους.

Σκαρώνουν διαφωνίες κι εκεί που δεν υπάρχουν για να διαβάλλουν στελέχη, να φέρουν σε αντίθεση τα παλιά με τα νέα στελέχη, σπέρνουν τις αμφιβολίες και ερωτηματικά στα μέλη του Κόμματος, τους οπαδούς και τους εργαζόμενους.

Τα αστικά μέσα διαστρέβλωσης (κανάλια και εφημερίδες) προβάλλουν τις διαφωνίες ορισμένων πρώην στελεχών για να δώσουν την εικόνα εμφύλιου σπαραγμού μέσα στο ΚΚΕ.

Είναι βέβαια λυπηρό γι' αυτούς τους συντρόφους που εξακολουθούν να ορκίζονται στο Κόμμα και δε βλέπουν το διασυρμό που τους κάνουν κι αντί να τους κόψουν το βήχα καταφεύγουν σε αυτά τα μέσα για να προβάλουν τις απόψεις τους. Κι εδώ βρίσκεται το πρόβλημα της αντιδικίας και της κριτικής μας.

Ξέχασαν ή δεν τους χωρά το Καταστατικό μας που ορίζει τα πλαίσια μέσα στα οποία λύνονται οι όποιες διαφορές μας μέσα στο Κόμμα; Το 'χουμε ξαναπεί και το τονίζουμε ακόμα μια αφορά: Ολες οι διασπάσεις που έγιναν κατά καιρούς στο Κόμμα οφείλονταν στην παραβίαση των αρχών του Καταστατικού. Κι εδώ δε χωρούν διακρίσεις και προνόμια για κανένα.

Τα μέλη του ΚΚΕ είναι άνθρωποι με οντότητα, με σκέψη και βούληση και προσπαθούν να συμβάλουν στη διαμόρφωση της πολιτικής του με τις σκέψεις και την προσωπική τους εμπειρία από την πρακτική τους δράση. Κανένα όμως δεν είναι απαλλαγμένο από τον κίνδυνο του δεξιού ή αριστερού λάθους, γι' αυτό και προσπαθούν μέσα στα καταστατικά πλαίσια να πείσουν ή να πειστούν για την ορθότητα ή το λαθεμένο των απόψεών τους. Κι αυτός ο κολοσσός της σκέψης που τον έλεγαν Λένιν ήξερε να κάνει διάκριση ανάμεσα στις δικές του απόψεις, που θεωρούσε ότι ήταν για συζήτηση, από τις αποφάσεις της ΚΕ που έπρεπε να υποταχτούν όλοι.

Δυστυχώς, και το λέω με λύπη, γιατί δεν πιστεύω ότι οι πρώην σύντροφοι Κωστόπουλος και Θεωνάς ξεκίνησαν από πρόθεση να βλάψουν το Κόμμα, δεν μπόρεσαν να δουν ότι οι θέσεις και οι απόψεις τους δεν είναι αποδεκτές από τον κόσμο του Κόμματος κι έβαλαν τον εαυτό τους πάνω από την ΚΕ, πάνω από το Συνέδριο, πάνω από το Κόμμα και στάθηκαν πεισματικά στις απόψεις τους, σε σημείο που να οδηγηθούν έξω από το Κόμμα για να προβάλουν όπως νομίζουν «ελεύθερα» τις απόψεις τους. Και προσπαθούν απ' έξω από το Κόμμα να καθορίσουν την πολιτική του. Αναπόφευκτο ήταν και το πελάγωμά τους; Ζητούν από τους βετεράνους του Κόμματος να καταργήσουν την καθοδήγησή του για να ομαλοποιηθεί η κατάσταση. Μ' άλλα λόγια να παραβιάσουν το Καταστατικό, να αψηφήσουν το Συνέδριο και να προκαλέσουν μια νέα διάσπαση.

Αυτό σύντροφοι, να σας πω έτσι, αφού ακόμα το θέλετε, είναι παραλογισμός που σας οδήγησε ο κατήφορος που πήρατε. Μας είναι αδύνατο να σας ακολουθήσουμε. Μπορούμε όμως, αν το θέλετε, να σας σταματήσουμε απ' αυτό τον κατήφορο. Υπάρχουν ακόμα περιθώρια πριν φτάσετε στην αντικομματική ψύχωση που έφτασαν κι άλλοι γνωστοί... Στη θέση σας θα σταματούσα να τροφοδοτώ άθελά μου το διασπαστικό δηλητήριο που χύνουν τα κανάλια και ο αστικός Τύπος. Θα κατανικούσα τον όποιο εγωισμό για να δω αυτοκριτικά τη ζημιά που προκαλεί έστω και άθελά μου η στάση μου, και αν πίστευα ότι η καθοδήγηση με αδίκησε θα ζητούσα από το ίδιο το Κόμμα να μου δώσει το δίκιο μου. Κι αυτό δεν είναι «υπόκλιση». Είναι πίστη στο Κόμμα που σας ανέδειξε σε πολιτικές προσωπικότητες. Για σκεφτείτε, μήπως χάσατε την πίστη σας σ' αυτό το Κόμμα; Τότε αφήστε το και θα τραβήξει το δρόμο του και χωρίς εσάς. Οι κομμουνιστές πέρα από την πίστη τους στο Μαρξισμό - Λενινισμό, έχουν πίστη και στο Κόμμα τους, στους συντρόφους τους. Κι αυτό δεν είναι υπόκλιση.