Ο πρώτος ανάμεσα σε όλους τους άλλους συναγωνιστές / συναθλητές του.
Συμπερασματικά, ο πρωταθλητής:
«Για να γίνει κανείς πρωταθλητής, πρέπει να συνδυάζει, κατά τον πιο ιδανικό τρόπο, το μπορώ και το θέλω»...
Αυτό σημαίνει ότι δεν αρκεί να είναι κανείς, με απλοχεριά από τη Φύση, σωματικά μόνο προικισμένος, αλλά και ψυχοπνευματικά, για να μπορέσει έτσι, συνδυάζοντας τις αντίστοιχες αρετές-προσόντα του, να φτάσει κάποτε, μετά από καταβολή επίμονης και επίπονης προπονητικής του προσπάθειας, στη μέγιστη αθλητική του διάκριση, που είναι να αναδειχτεί, σε συγκεκριμένο πρωτάθλημα, ο πρώτος, νικώντας όλους τους άλλους συναγωνιστές -συναθλητές του...
Ωστόσο, επιμέρους ερωτήματα που σχετίζονται:
α) με την κληρονομικότητα (δηλαδή, με το βαθμό που οι γενετικές διαφορές καθαρίζουν τις ανατομικές διαφορές, στις βιολογικές ορίζουσες της αθλητικής απόδοσης),
β) με την προσαρμοστικότητα (=προπονησιμότητα - δηλαδή με το βαθμό που ο γονότυπος επηρεάζει την αποτελεσματικότητα του προπονητικού ερεθίσματος, στις προαναφερθείσες ορίζουσες) και
γ) με τη δύναμη της θέλησης και τα όριά της, πρέπει να τύχουν ευρύτερης ακόμα επιστημονικής έρευνας, για να δοθεί έτσι η πιο έγκυρη δυνατή απάντηση.
Παράδειγμα, «πρωταθλητής» χαρακτηρίστηκε και ο νικητής διαγωνισμού λύσης σταυρολέξου, καθώς ανακοινώθηκε από τα ΜΜΕ: «Εληξε το πρωτάθλημα λύσης σταυρολέξου»... Που σημαίνει αυτόματα, ότι αυτοί που πήραν μέρος στο σχεδιακό διαγωνισμό χρίστηκαν αθλητές, η διαδικασία λύσης του σταυρόλεξου, άθλημα ή αθλητικό αγώνισμα και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα τον ίδιο διαγωνισμό, αθλητισμός και, βέβαια, ο νικητής αυτού «πρωταθλητής»...
Η λεκτική αυτή «εκτροπή», που δεν είναι και η μοναδική στο πλαίσιο του διαρκώς διευρυνόμενου σύγχρονου αθλητισμού (;), εξισώνει τους πάντες και τα πάντα σε ό,τι αφορά την αποδιδόμενη σε αυτούς «αθλητική» ή του «αθλούμενου» ιδιότητα- χαρακτηρισμό. Μια και, όχι σπάνια, καμιά διάκριση γίνεται ανάμεσα σε αυτούς π.χ. που παίζουν, αθλούνται ή εργάζονται, καθώς και σε εκείνους που, π.χ., μετέχουν σε έναν διαγωνισμό κομμωτικής..!
Ο σύγχρονος πρωταθλητής, στο πλαίσιο του πολιτικο-οικονομικού συστήματος που ζούμε, είναι ένα συγκεκριμένο γεγονός, σχεδόν ένα πράγμα, ένα αντικείμενο..! Συνεπώς, το μόνο που ο ίδιος κάνει ενσυνείδητα ή όχι, είναι να αντανακλά τη διαδικασία αντικειμενικοποίησης της «εργασίας» του, χάρη στην εφαρμογή του ποσοτικοποιημένου, του εμπορευματικού και του μισθωμένου χρόνου του..!
Και βέβαια, ο ίδιος μπορεί να εκτιμηθεί και να μετρηθεί ως «οικονομικό μέγεθος»..! Αφού, το στέμμα, που του απονέμεται, αντιστοιχεί σε αριθμούς μέτρων, εκατοστών, λεπτών, δευτερολέπτων, κιλών, γκολ, καλαθιών κλπ., έχει τη δική του χρηματιστηριακή αξία, που εξαργυρώνεται με χιλιάδες ελληνικά και ξένα χαρτονομίσματα..!
Τα οικονομικής φύσης συμβόλαια, που συνάπτονται και υπογράφονται ανάμεσα σε πρωταθλητές και εκπροσώπους σωματείων, ομοσπονδιών, πολιτείας και κάθε λογής, κατ' ευφημισμό, «χορηγούς» (αφού δίνουν για να πάρουν πιο πολλά...) είναι στην ημερήσια διάταξη - καθεστώς..!
Ετσι, ο «χρηματίτης αγώνας» είναι αυτός που κυριαρχεί σε όλα σχεδόν τα επίπεδα του ψευδεπίγραφα καλούμενου «αθλητικού παιχνιδιού» μηδέ εξαιρουμένου και αυτού του «ολυμπιακού παιχνιδιού» (Olympic Game).
Τέλος, στην πλειονότητά τους οι σύγχρονοι πρωταθλητές είναι, ηθελημένα ή όχι, προπαγανδιστές και διαφημιστές του μεγάλου κεφαλαίου, στα πλαίσια της εδραιωμένης πια «αθλητικής αγοράς», μέρος του οποίου καρπούνται και αυτοί, ανάλογα με το ταλέντο που διαθέτουν, τον κόπο που καταβάλλουν και τις αγωνιστικές τους επιτυχίες...