Παίρνοντας το λόγο στη συζήτηση, ο κεντρικός εισηγητής του ΚΚΕ Γιώργος Μαυρίκος επισήμανε: «Σήμερα η επιστημονικοτεχνική επανάσταση, η ραγδαία είσοδος των αποτελεσμάτων της επιστήμης και της τεχνικής στην παραγωγική διαδικασία έχει δώσει μεγάλες δυνατότητες. Και γεννιέται το ερώτημα: Ολες αυτές τις δυνατότητες, ποιος θα τις καρπωθεί; Και μέχρι σήμερα τις καρπώνεται το κεφάλαιο και τα κέρδη, σε βάρος πάντα των εργαζομένων. Και λένε "μα, είναι λογικό να προτείνετε να μειωθούν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης;". Βεβαίως, εμείς λέμε ότι είναι αναγκαίο.

Γιατί είναι ρεαλιστικό να πάει το όριο ηλικίας στα εβδομήντα και δεν είναι ρεαλιστικό σήμερα, με αυτή την αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας, με αυτά τα χαρακτηριστικά που λίγο πριν υπογραμμίσαμε, να επωφελείται, να κερδίζει ο εργαζόμενος; Γιατί είναι πρόοδος να μειώνεται η σύνταξη, είναι πρόοδος και ρεαλιστικό το 70% των συνταξιούχων να παίρνει σύνταξη κάτω από 500 ευρώ και είναι παραλογισμός αυτό που λέει το ΚΚΕ ότι δεν μπορεί να υπάρχει σύνταξη κάτω από 1.120;».

Αναφερόμενος στο θέμα των αποθεματικών των ταμείων, ο Γιώργος Μαυρίκος τόνισε: «Υπάρχει ένα έγκλημα διαρκείας, μια λεηλασία. Υπάρχει ένας μεγάλος μύθος που τον έχουν οικοδομήσει χρόνια και οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και οι κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας, μαζί με τα όργανά τους, τα "παπαγαλάκια" τους, τους οργανισμούς που κάθε φορά διορίζουν, μαζί με όλο αυτόν τον ορυμαγδό που αρχικά σημειώσαμε, που αποτελεί αυτή την αντεργατική συμμαχία, ότι το πρόβλημα στην κοινωνική ασφάλιση είναι οικονομικό. Μεγάλο παραμύθι, μεγάλο ψέμα, μεγάλη υποκρισία». Οπως είπε, αιτία του προβλήματος «είναι πολιτικές, είναι στρατηγικές του κεφαλαίου».

Παραθέτοντας συγκεκριμένα στοιχεία, ο Γ.Μαυρίκος σημείωσε πως «από το 1950, λοιπόν, μέχρι το 1975 με το ν. 1611/1950 τα αποθεματικά των ταμείων λεηλατούνταν κατά σειρά ετών με επιτόκια υπολειπόμενα σε μεγάλο βαθμό από τα επιτόκια της εποχής. Το αποτέλεσμα ήταν 58 δισεκατομμύρια οι απώλειες των αποθεματικών τους από το 1950 μέχρι το 1974. Λεηλατήθηκαν 3,5 δισεκατομμύρια με το μεγάλο κόλπο στο Χρηματιστήριο της περιόδου 1999-2001, με νόμους και του 1992, αλλά και το ν. 2676/1993 και λοιπά και με νόμους αργότερα, επίσης, που επέτρεπαν τον τζόγο των αποθεματικών. Σήμερα που μιλάμε 5 δισεκατομμύρια αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων είναι τζογαρισμένα στο Χρηματιστήριο. Παράλληλα, το κράτος χρωστά 2 δισεκατομμύρια ευρώ μέχρι το 2000 από την τριμερή χρηματοδότηση. Προσθέστε και την ακίνητη περιουσία, που ενιαία υπολογίζεται σε 31 δισεκατομμύρια».

Την απάτη του λεγόμενου «κοινωνικού διαλόγου» κατήγγειλε στην παρέμβασή του ο βουλευτής του ΚΚΕ Γιώργος Μαρίνος τονίζοντας πως «ο κοινωνικός διάλογος, είναι δοκιμασμένος, είναι παγίδα, είναι δόκανο και αυτό έχει αποδειχθεί στη ζωή. Παράδειγμα: Οι νόμοι Σιούφα το 1990-1992, ο νόμος Ρέππα το 2002, ο νόμος της κυρίας Πετραλιά, της Νέας Δημοκρατίας, το 2008 έκαναν πολύ σοβαρές αντιλαϊκές αλλαγές. Ανέτρεψαν πολύ σημαντικά ασφαλιστικά και κοινωνικά δικαιώματα.

Το όχημα, μέσα από το οποίο διαμορφώθηκε το έδαφος για την επιβολή αυτών των σκληρών αντιλαϊκών μέτρων, ήταν ο στημένος κοινωνικός διάλογος, ο διάλογος της σκοπιμότητας, στον οποίο πράγματι συμμετείχε η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, που δεν έχει καμία σχέση με τα εργατικά λαϊκά συμφέροντα. Ηταν, είναι και έτσι θα λειτουργήσει και στην πορεία, ένας "δούρειος ίππος", ο οποίος διευκολύνει τη στρατηγική του κεφαλαίου και την αντιλαϊκή πολιτική».

Σχολιάζοντας την κατάσταση στον κλάδο υγείας των ασφαλιστικών ταμείων ο βουλευτής του ΚΚΕ Νίκος Παπακωσταντίνου επισήμανε ότι «τα κρατικά νοσοκομεία έχουν, ήδη, αυτονομηθεί από τις κρατικές επιχορηγήσεις. Λιγότερο από το 10% είναι η συμμετοχή του κράτους στον κλάδο υγείας των ασφαλιστικών ταμείων. Λιγότερο από το 8% είναι η συμμετοχή του Κρατικού Προϋπολογισμού στα έσοδα των κρατικών νοσοκομείων. Ναι, το 75% έως και 90% των εσόδων των κρατικών νοσοκομείων είναι πληρωμές ασφαλιστικών ταμείων. Η άμεση συμμετοχή των ασφαλισμένων σε πληρωμές στα κρατικά νοσοκομεία έχει φτάσει, ήδη, 8%».