Κάνουν πως νοιάζονται για το διεθνές κύρος της πατρίδας, αυτοί που έχουν ξεφτιλίσει κάθε έννοια πατριωτικής περηφάνιας. Δικό τους το «στρατηγέ, ιδού ο στρατός σας», το «ευχαριστούμε τις ΗΠΑ». Το κύρος της Ελλάδας - με την έννοια της ισχύος - δεν το πλήττουν τα μπλόκα των αγροτών, οι απεργίες των εργατών, όπως αφήνουν να εννοείται η κυβέρνηση και η αξιωματική αντιπολίτευση και συνηγορεί ο ΛΑ.Ο.Σ, το «καραγκιοζο- κολλητήρι» της εκάστοτε κυβερνητικής εξουσίας, που είναι διαποτισμένο, από την κορφή μέχρι τα νύχια, με αντιλαϊκό δηλητήριο. Το πλήττουν, πρώτα και κύρια, οι κυβερνήσεις, που υπηρετώντας το κεφάλαιο δεν οδηγούν σε ανάπτυξη με βάση τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας. Που ξεκληρίζουν τους αγρότες και εισάγουν αγροτικά προϊόντα που θα μπορούσε να παράγει η χώρα. Το πλήττει η εικόνα ενός πρωθυπουργού που σπεύδει να διαβεβαιώσει έναν τυχάρπαστο και «βαλτό» δημοσιογράφο, που τον πήρε «στο κατόπι», ότι η κυβέρνησή του πήρε και θα πάρει κι άλλα, πολλά και επώδυνα, αντιλαϊκά μέτρα.

Επιχειρούν, οι κυβερνώντες και οι «συν αυτοίς», να αποσείσουν από πάνω τους και πάνω από την τάξη που υπηρετούν, τις ευθύνες για το σημερινό «κατάντημα» της Ελλάδας και να τις φορτώσουν στην εργατική τάξη, στο λαό μας. Λες και φταίει ο εργάτης που δουλεύει σκληρά, αλλά δεν μπορεί να βγάλει πέρα το «καθεμέρα» κι όχι ο βιομήχανος που τον εκμεταλλεύεται, τεμπελιάζει και γεμίζει με καταθέσεις τις τράπεζες της Ελβετίας. Λες και φταίει ο μικρομεσαίος αγρότης που λιώνει δουλεύοντας στο χωράφι και παράγει, αλλά δεν έχει να φάει αυτός και η οικογένειά του κι όχι ο μεγαλέμπορος που του παίρνει τζάμπα τα προϊόντα, τα οποία φτάνουν στον καταναλωτή πανάκριβα.

Προκαλούν ισχυριζόμενοι ότι τα «τεράστια ελλείμματα» οφείλονται στους μισθούς και στις συντάξεις των εργαζομένων, σε κάποια «οικονομικά σκάνδαλα», στα οποία ενέχονται και πρόσωπα της πολιτικής. Δε λένε ότι οι μισθοί και οι συντάξεις στη χώρα μας είναι σε πολύ χαμηλά επίπεδα. Οπως δε λένε ότι δεν αποτελούν «οικονομικά σκάνδαλα», αλλά πολιτική με συγκεκριμένο ταξικό περιεχόμενο, τα «καθημερινά φαγοπότια» που οργανώνει το κράτος σε μια δράκα πλουτοκρατών οι οποίοι λυμαίνονται τη χώρα. Δε λένε, επίσης, ότι ένα πολύ μεγάλο μέρος των «ελλειμμάτων» οφείλεται στα αμύθητα χρηματικά ποσά που ξοδεύουν οι κυβερνήσεις για την εξυπηρέτηση των στρατιωτικών αναγκών του ΝΑΤΟ και των άλλων ιμπεριαλιστικών οργανισμών.

Η Ελλάδα, όπως την κατάντησαν οι κυβερνήσεις της άρχουσας τάξης, μας «πληγώνει» και μας «πονά», αλλά εξακολουθούμε να την αγαπάμε. Δεν έχουμε το δικαίωμα να την παραδώσουμε όπως είναι στα παιδιά μας. Χρέος μας ν' αγωνιστούμε για να την αλλάξουμε, να την παραδώσουμε στις επόμενες γενιές διαφορετική, καλύτερη, με πραγματικό και ουσιαστικό κύρος, το κύρος του λαού που θα είναι νοικοκύρης στον τόπο του. Σ' αυτό τον αγώνα δεν περισσεύει κανείς. Κι όποιος λείψει θα βρεθεί, αύριο, στη δύσκολη θέση, ενώπιον των βλοσυρών βλεμμάτων των παιδιών του, ν' απαντήσει στο αδυσώπητο ερώτημά τους: «Πού ήσουν εσύ τότε; Γιατί έλειψες; Κιότεψες ή αδιαφόρησες;»...