Τα επιτελεία της αστικής τάξης μαζί με τα αστικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης θέλουν να διαμορφώσουν στην κοινή γνώμη, τους εργαζόμενους και τα λαϊκά νοικοκυριά τη συνείδηση ότι όχι μόνο πρέπει να ανεχθούν την αντιλαϊκή επέλαση της κυβέρνησης, αλλά να νιώσουν ότι οι ίδιοι είναι υπεύθυνοι για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η «οικονομία» της χώρας. Βέβαια, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όταν μιλάμε για «δημόσια οικονομικά» μιας καπιταλιστικής χώρας, στην πραγματικότητα μιλάμε για το χρήμα και τον πλούτο που συγκεντρώνεται από το μόχθο και τον ιδρώτα των εργαζομένων, ο οποίος είναι η λεία που μοιράζεται από το κράτος στους επιχειρηματίες για να μπορέσουν να επενδύσουν και να αναπαράγουν διευρυμένα τα κεφάλαιά τους.

Πολλή κουβέντα γίνεται για «χρήματα που χάθηκαν», για «λεφτά που μας λείπουν», για «χρήματα που υπήρχαν αλλά δεν ξέρουμε πού πήγαν» και άλλα τέτοια. Προχτές, αναρωτήθηκε ο πρωθυπουργός στη Βουλή «χρήματα υπήρχαν, πού πήγαν;» και χτες ανέλαβαν αστικά ΜΜΕ να δώσουν απαντήσεις. Ετσι, στα ΝΕΑ ο Γ. Πρετεντέρης ανέλαβε να απαντήσει ότι «τα χρήματα πήγαν στις δημόσιες δαπάνες», σε «επιδόματα», «επιτροπές» και «υπερωρίες», σε «υπηρεσίες και συμβούλια», «στις μαύρες τρύπες των ασφαλιστικών ταμείων» κλπ. κλπ. Αυτή είναι η προπαγάνδα τους για να μπορέσουν πάνω της να στηρίξουν την ανάγκη να παρθούν τα μέτρα που ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός προχτές. Και βεβαίως πήγε χρήμα και σ' αυτά. Αλλά το ψέμα δεν κρύβεται. Γιατί τα τεράστια ποσά πήγαν στ' αφεντικά και αυτό θέλει να κρύψει ο δημοσιολόγος.

Το 2009, οι τραπεζίτες πήραν κρατικό χρήμα, 28 δισ. ευρώ, με πρόσχημα μάλιστα την οικονομική κρίση, πλούτος που ανήκει στους εργαζόμενους. Το 2009, μέσω του επενδυτικού νόμου, οι καπιταλιστές μοιράστηκαν 7,2 δισ. ευρώ κρατικό - δηλαδή του λαού - χρήμα. Κρατικά «πακέτα» μοιράζονται μέσω των Συμπράξεων Δημόσιου Ιδιωτικού Τομέα, όπως εκείνα τα 6 δισ. ευρώ που δόθηκαν σε επιχειρηματίες και πάλι μέσα στο 2009. Επιπλέον, υπάρχουν τα δάνεια με κρατική εγγύηση, τα δισεκατομμύρια του λεγόμενου Σχεδίου Στήριξης της Απασχόλησης, το πρόγραμμα «Επιχειρηματικότητα και Ανταγωνιστικότητα». Τα χρήματα που δίνονται σε κατασκευαστικούς ομίλους για να φτιάξουν δρόμους, στα οποία επιβάλλουν χαράτσια στο λαό.

Αυτή είναι η απάντηση στο ερώτημα πού πηγαίνουν τα χρήματα. Γιατί, όντως, υπάρχουν και υπήρχαν χρήματα, μόνο που τα ληστεύουν από τους εργάτες και τα μοιράζουν στους επιχειρηματίες, στο κεφάλαιο, στα μονοπώλια.