Ο λαός δεν έχει χρησιμοποιήσει όλα τα όπλα που έχει. Χρειάζεται να διαμορφωθεί μια λαϊκή πλειοψηφία, η οποία αντιστέκεται παντού και η οποία τιμωρεί αυτούς που παίρνουν τα μέτρα και με τη δράση και με την ψήφο

-- Εχουμε την ευκαιρία να μιλήσουμε μια μέρα μετά τη χτεσινή συνέντευξη Τύπου που δώσατε και στην ουσία ξαναλέτε: Ανυπακοή, ανυπακοή σε όλα.

-- Οχι απλώς ανυπακοή. Γιατί το θέμα δεν είναι απλά να μην υπακούς, το θέμα είναι να δείξεις την αγανάκτησή σου και τη θέληση να διεκδικήσεις το δίκιο σου. Να μη δεχτείς να σε τρομοκρατήσουν. Σε πολεμάνε και πρέπει να απαντήσεις με το δικό σου πόλεμο.

-- Πόσο εύκολο είναι να γίνει αυτό σε καιρούς που, ανεξάρτητα από το τι λένε οι πολιτικοί, ο κάθε πολίτης ξέρει τι γίνεται στο σπίτι του και στην τσέπη του. Υπάρχει η δύναμη από τον καθένα για να μπορέσει να κρατήσει αυτή τη στάση διαμαρτυρίας, αντίστασης;

-- Μιλάμε για μια ατομική στάση μέσα σε μια συλλογική προσπάθεια. Ο καθένας μόνος του δεν μπορεί, βέβαια. Κοιτάξτε. Αντέχει κάποιος να δουλεύει μέχρι τα 67 και μέχρι τα 69, γιατί εκεί θα πάνε και με δυνατότητα μέχρι τα 71, όπως ισχύει στη Μεγάλη Βρετανία και αλλού; Αντέχει κάποιος να πληρώνει 8.000 ευρώ το χρόνο για να κάνει φροντιστήρια στα παιδιά του, να τα στείλει στο πανεπιστήμιο και μετά να βγουν και να μην μπορούν να βρουν δουλειά;

Εμείς νομίζουμε ότι οι αντοχές μειώνονται χρόνο με το χρόνο και ακόμα δεν έχουν προωθηθεί όλα τα μέτρα. Αλλωστε, η κρίση δυο χρόνια υπάρχει, όμως η επιδείνωση του βιοτικού επιπέδου του λαού έχει ξεκινήσει πολύ πιο πριν. Βεβαίως, η κρίση χειροτερεύει την κατάσταση. Και το ζήτημα είναι, η κρίση κάποια στιγμή θα κλείσει τον κύκλο της, θα επέλθει η λεγόμενη ανάκαμψη, οι εργαζόμενοι όμως θα έχουν πληρώσει, όχι τα δύο χρόνια της κρίσης, θα έχουν πληρώσει με προοπτική 20 και 30 χρόνια μπροστά, τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους. Να μη χαθεί χρόνος μετρώντας τι θα κάνει η κυβέρνηση ή υπολογίζοντας ότι κάτι δε θα φέρει. Τι θα φέρει η κάθε κυβέρνηση το ξέρουμε εδώ και χρόνια, δεν αφορά μόνο το ΠΑΣΟΚ.

Επομένως, μπαίνει καθαρά το θέμα αν οι εργαζόμενοι θα σκύψουν ή όχι το κεφάλι.

-- Μιλάτε για αντεπίθεση του λαού με τα δικά του όπλα. Ποια είναι αυτά;

-- Βεβαίως δεν είναι τα ίδια με τα όπλα που έχει ο αντίπαλος. Ομως, πώς δεν έχει όπλα ο λαός; Να διαμορφωθεί μια λαϊκή πλειοψηφία, η οποία αντιστέκεται παντού και η οποία τιμωρεί αυτούς που παίρνουν τα μέτρα και με τη δράση και με την ψήφο. Ο λαός δεν είναι άοπλος, απλώς δεν έχει χρησιμοποιήσει όλα τα όπλα που έχει. Να ξεπεράσει καταρχήν φόβους που έχει. Να φοβηθεί πιο πολύ τα μέτρα που έρχονται και όχι αυτούς που τα φέρνουν - και να αποκτήσει αυτοπεποίθηση, ότι όχι απλώς έχει δίκιο αλλά ότι υπάρχει η δυνατότητα να ζήσει καλύτερα, είναι πια ζήτημα δρόμου ανάπτυξης.

Είναι θέμα επιλογής. Ολη η Ιστορία της ανθρωπότητας είχε στιγμές που τα πράγματα γίνονταν μαύρα και ο λαός έπρεπε να αποφασίσει τι θα κάνει. Οποτε οι λαοί βγήκαν στο προσκήνιο και αποφάσισαν εν πάση περιπτώσει να πουν αυτοί την τελευταία λέξη, νίκησαν. Μπορεί σε μια περίπτωση η νίκη να μην ήταν πολύ μεγάλη, στην άλλη περίπτωση ίσως «κάθισαν» μετά τη νίκη, να πίστεψαν ότι αυτή εδραιώθηκε και τους τα πήραν πίσω, αλλά εν πάση περιπτώσει ποτέ κανένας λαός δεν βγήκε χαμένος, και στην Ελλάδα, από την διεκδίκησή του, από την πάλη του.