Το νέο έργο που παίζεται στις τηλεοπτικές και έντυπες «αίθουσες» έχει μπόλικα στοιχεία από Χόλιγουντ.

Κερδοσκόποι σέρνουν με βαριές αλυσίδες τις πολιτικές ηγεσίες. Εχουν τη μορφή Χαρχαρία, όπως στη ταινία «τα σαγόνια».

Απέναντι σ' αυτούς τους Χαρχαρίες οι λαοί προσπαθούν να σώσουν τις κυβερνήσεις τους από τον αφανισμό και καταγγέλλουν τον σερίφη που αντί να χτυπήσει τον Χαρχαρία έριξε στα δόντια του τις κυβερνήσεις. Στη μέση του έργου αποκαλύπτεται πως ο Χαρχαρίας είναι αμερικάνικος και απειλεί το ευρωπαϊκό νησί της ευημερίας το οποίο διαθέτει τους δικούς τους φιλάνθρωπους Χαρχαρίες. Η συστράτευση με τους καλούς Χαρχαρίες ενάντια στους κακούς είναι πλέον αναγκαία. Ταΐζουν τους καλούς Χαρχαρίες με πάγωμα μισθών και αύξηση ορίων συνταξιοδότησης για να δυναμώσουν.

Μετά το διάλειμμα η Μιλένα διαπιστώνει πως τα μέτρα ενάντια στους κακούς Χαρχαρίες έχουν λαϊκή στήριξη αρκεί να είναι δίκαια: να ριχτούν και όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι στο στόμα του Χαρχαρία εκτός από τους χαμηλόμισθους του ιδιωτικού τομέα, τους συνταξιούχους, τους νεολαίους και τις γυναίκες που έχουν ήδη γίνει κιμάς.

Το φιλοθεάμον κοινό δυσανασχετεί αλλά ο βοηθός σερίφη ανακοινώνει ότι βρέθηκε φρέσκο κρέας που προσφέρεται στο δικό μας Χαρχαρία για να μπορέσει να αντιμετωπίσει τον άλλον. Είναι οι μετανάστες που θα νομιμοποιηθούν αλλά έτσι που να παραμείνουν εκβιασμένοι και άρα φτηνοί.

Φώτα τέλους.

Κάποιοι από τους θεατές ψάχνουν να βρουν ποιος είναι ανάμεσά τους ο μετανάστης που πρέπει να ρίξουν στο λάκκο, ενώ άλλοι δεν έχουν σταματήσει να κυνηγάνε αγρότες (παρείσακτοι κι αυτοί).

Μια βουή ακούγεται έξω από την αίθουσα. Οσοι βλέπουν τον εαυτό τους στη θέση της επόμενης τροφής του καλού Χαρχαρία βγαίνουν και παίρνουν μέρος στη διαδήλωση που περνά με πανό «Κάτω όλοι οι χαρχαρίες».

Οι άλλοι μένουν μέσα και προσεύχονται να μην είναι αυτοί το επόμενο θύμα. Πετάγεται ο Τσίπρας και ζητάει να στηριχτεί η κυβέρνηση έτσι που να αντιμετωπίσει τις αγορές - χαρχαρίες. Τον παίρνουν στις καρπαζιές καθώς το έργο το έχουν ήδη δει.

Η διαδηλωση έχει απομακρυνθεί απ' την αίθουσα.

Εντός της αιθούσης, οι εκδότες δηλώνουν πως δεν φτάνει το φρέσκο κρέας, θέλουν και φοροαπαλλαγές. Ορισμένοι το πάνε και παραπέρα: μας δώσατε φτηνούς εργάτες, κόψατε τις συντάξεις, ρίξτε τώρα και το κρατικό χρήμα για να γίνουν επενδύσεις.

Η διαδήλωση γυρνάει πίσω: Να γκρεμιστεί όλο το στούντιο, εδώ δε παίζεται ένα έργο, εδώ οργανώνεται η σφαγή των εργατών.