Ο άνθρωπος στην αρχή, μόλις στάθηκε στα δυο του πόδια, απέκτησε, δηλαδή την όρθια στάση, (δυπεταλισμός λέγεται στην παλαιοανθρωπολογία) και άρχισε να χειρίζεται τα δυο του χέρια, να κινείται κανονικά, όχι όπως τα άλλα ζώα, και να σκέφτεται (αυτό εξάλλου σημαίνει και homo sapiens, σκεπτόμενος άνθρωπος, δηλαδή) συνειδητοποίησε την οικολογική του σχέση με τη φύση. Συνειδητοποίησε τις ανάγκες που του δημιουργούσε αυτή η σχέση και, πρώτ' απ' όλα συνειδητοποίησε τις δυνατότητές του να μεταποιεί τη φύση, για να αντιμετωπίσει αυτές τις ανάγκες. Συνειδητοποίησε, δηλαδή, τη σχέση ανάγκης, διατροφής και επιβίωσης, τη σχέση επιβίωσης και Ιστορίας. Και μια τέτοια συνειδητοποίηση αποκτά κοινωνική σημασία, από τη στιγμή που θα οδηγήσει τον άνθρωπο, τον σκεπτόμενο άνθρωπο, να ανακαλύψει και την κοινωνική σημασία της δουλιάς. Να ανακαλύψει την κοινωνική σημασία της προσπάθειάς του να αξιοποιεί τη δύναμη των χεριών και του μυαλού του, μετατρέποντας την αργή φύση σε κοινωνικό αγαθό. Και φυσικά, η προσπάθεια αυτή δεν είχε ποτέ τη μορφή μιας ελαστικής "απασχόλησης", χωρίς πρόγραμμα και συγκεκριμένη προοπτική.

Ακόμα και την εποχή που ο άνθρωπος, ο σκεπτόμενος άνθρωπος, στήριζε την επιβίωσή του στο κυνήγι δρούσε, δηλαδή δούλευε, με βάση την παρατήρηση, την οργανωμένη κίνηση και το συγκεκριμένο σκοπό. Παρατηρούσε το θήραμα, έστηνε τις παγίδες, ακόνιζε τα κυνηγετικά του όπλα, και περίμενε υπομονετικά ό,τι προσεκτικά είχε παρατηρήσει. Κι όταν πέρασε από το κυνήγι στην προγραμματισμένη παραγωγή της τροφής του, οργάνωσε, με βάση τις κοινωνικές του ανάγκες, την εργασία. Τη μοίρασε προβάλλοντάς τη στο χρόνο που διέθετε, την υποστήριξε με τις τεχνολογικές εμπειρίες που είχε στο μεταξύ αποκτήσει και, προπαντός, υπολόγισε από πριν το πώς και για ποιον θα διαχειριζόταν αυτός ο ίδιος το παραγωγικό του πλεόνασμα. Θα το αποθήκευε ή θα το αντάλλασσε; Θα το φύλαγε, δηλαδή, για τις ώρες της μεγάλης ανάγκης ή θα το έδινε στο γείτονά του, για να πάρει από αυτόν ό,τι του έλειπε; Και όλα αυτά με ορθολογικές και καλά υπολογισμένες ισορροπίες, όπως δείχνουν τα ευρήματα των ανασκαφών που μας βοηθούν να συμπεράνουμε με ποιον τρόπο ο άνθρωπος μετέτρεπε τη δουλιά σε Ιστορία πριν από εφτά και παραπάνω χιλιάδες χρόνια.

Ηρθαν ύστερα από τόσα χρόνια άλλοι άνθρωποι, οι άνθρωποι της κυβέρνησης, για να μετατρέψουν την ορθή λογική του Homo Sapiens σε καταχθόνιους αριθμούς, να αντικαταστήσουν την κοινωνική ανάγκη με τη δίψα του κέρδους και την ιστορική δύναμη της δουλιάς με το σπεκουλάρισμα του φαντασματικού τριανταπεντάωρου.