Η βίαιη αφαίρεση βασικών δικαιωμάτων που ήδη ζουν οι νέες γενιές από τα χρόνια ακόμα του σχολείου επιβεβαιώνει την ανάγκη να δυναμώσει η συμπόρευση με το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα. Σ' αυτήν την κατεύθυνση, η μάχη της απεργίας δόθηκε με πείσμα και από το ΜΑΣ και τα τοπικά Συντονιστικά Αγώνα Σχολείων, τους συλλόγους σπουδαστών. Η Γραμματεία Νέων του ΠΑΜΕ σχεδίασε πιο απαιτητικά το άνοιγμά της στους νέους της κατάρτισης. Ιδιαίτερη προσπάθεια έγινε και για την κινητοποίηση των μαθητών. Υπήρξαν περιπτώσεις όπου σύσσωμοι οι μαθητές Επαγγελματικών Λυκείων κατέβηκαν στις απεργιακές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ (πχ. Πάτρα, Αμαλιάδα).

Την ανάγκη, τα ταξικά συνδικάτα να δώσουν προτεραιότητα στην οργάνωση των νέων εργαζομένων ανέδειξαν με δηλώσεις τους στο «Ριζοσπάστη» και νέοι που την Τετάρτη βρέθηκαν στις συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ: «Ο μεγαλύτερος πόλεμος γίνεται σε επίπεδο συνείδησης. Να μάθεις να ζεις χωρίς αξιοπρέπεια, με τα αποφάγια και τα κουπόνια "φιλανθρωπίας", γλείφοντας, ρουφιανεύοντας. Ξέρουν ότι η αλληλεγγύη μεταξύ των εργαζομένων είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να κατακτήσεις πράγματα», σημείωσε η Αννα, νεαρή εργαζόμενη στον ιδιωτικό τομέα.

Η Βάλια, φοιτήτρια στο Βιολογικό, εργάζεται συγχρόνως με τις σπουδές της στον επισιτισμό και, όπως υπογραμμίζει, ένα μεγάλο ποσοστό φοιτητών και περίπου το 60% - 70% των σπουδαστών στα ΤΕΙ αναγκάζονται να δουλέψουν κάτω από συνθήκες άγριας εκμετάλλευσης, για να πληρώσουν ενοίκια, σίτιση, συγγράμματα, βιβλία. «Είναι ο φυσικός ρόλος ενός αφεντικού να σε εκμεταλλεύεται, όπως είναι ο φυσικός μου ρόλος να τον ανατρέψω», λέει ο Γιώργος, σπουδαστής που χρειάστηκε να πάρει άδεια δύο μέρες από τη δουλειά του. «Το Σάββατο έπρεπε να δουλέψω και να χτυπήσω για άλλη μια φορά απλήρωτες υπερωρίες για να "ανταποδώσω το ...καλό που μου 'κανε η επιχείρηση". Σήμερα είμαι εδώ για μένα και τη ζωή μου», εξηγεί γιατί επέλεξε να διαδηλώσει με το ΠΑΜΕ.