«Είναι νέοι άνθρωποι, στα τριάντα τους, είναι παντρεμένοι, έχουν δυο μικρά παιδιά που πάνε δημοτικό και, εδώ και λίγο καιρό, η πρόσθεση είναι το νέο τους χόμπι, αναγκαστικά! (...) Απέναντί μου έχω έναν συνάδελφο, φωτοειδησεογράφο με μισθό 1.450, παντρεμένο με δασκάλα σε δημόσιο σχολείο, με ομοίου ύψους μισθό. Εχουν δύο μικρά παιδιά να μεγαλώσουν και δική τους στέγη και αυτό είναι όλο. Πίστευαν πως ήταν ένα κανονικό ζευγάρι, αφοσιωμένο στη δουλειά του και στα παιδιά του, ώσπου ανακάλυψαν πως οι προσεχτικές αγορές των απαραίτητων για φαγητό, γάλα των παιδιών, ψωμί, σαλατικά, φρούτα και κανένα ψάρι κατεψυγμένο και αυτό από τη λαϊκή της γειτονιάς τους, τίναζε τον οικογενειακό τους προϋπολογισμό στον αέρα!

Ο άνδρας πληρώνει το φαγητό της οικογένειας: 160 ευρώ την εβδομάδα από το σούπερ μάρκετ της γειτονιάς, 40 ευρώ από τη λαϊκή, σύνολο επί τέσσερα ίσον 800 ευρώ, 250 η δόση του αυτοκινήτου, 250 τα έξοδα βενζίνης τον μήνα, 1.300, συν τα κοινόχρηστα με φυσικό αέριο και μικροέξοδα για τα παιδιά και τα δικά του, το τελικό σύνολο βγαίνει 1.980 ευρώ, "δεν βγαίνουμε με τίποτα! Και ας κάνουμε οικονομία, δεν υπάρχει έξοδος Σαββατοκύριακου, καμιά άλλη ψυχαγωγία και ούτε περίπτωση αύξησης μισθού, μόνον περικοπής του 14ου κι ας ομνύει ο υπουργός ότι φέτος θα κάνουμε Πάσχα! Μεγάλη Εβδομάδα ναι, αλλά Ανάσταση... Στις περσινές λαμπάδες των παιδιών αλλάξαμε κορδέλες και ας κόντυναν, μ' αυτές θα πάμε να φέρουμε Φως Ιλαρόν"!

Η σύζυγος με τον μισθό της πληρώνει σχολεία, ρούχα, έξοδα των δύο παιδιών, βιβλία και σχολικά είδη και τα απαραίτητα, κάλτσες κ.λπ. για το ζευγάρι. Δεν περισσεύει τίποτε για να τσοντάρει κι έτσι ο μηνιαίος προϋπολογισμός χωλαίνει. "Κι όμως, είμαστε σε όλα μετρημένοι, μαζεμένοι. Νομίζαμε ότι είμαστε νοικοκυρεμένοι και τώρα, με τις αποδείξεις, προσθέτοντας και το παραμικρό έξοδο που κάνουμε, βλέπουμε ότι πολλαπλασιάζονται τα προβλήματά μας". Τον παρηγόρησα ότι αυτά ακριβώς συμβαίνουν σε όλες τις μεσαίες μισθοσυντήρητες οικογένειες, σε άλλη κλίμακα, φυσικά, και πάντα ανάλογα με τον μισθό ή τη σύνταξη του καθενός. Το τέλος του μήνα βρίσκει όλους με μείον χρήματα και περίσσια έξοδα και σ' αυτό το σημείο αρχίζει ο πανικός!» (από τη στήλη της Ελένης Μπίστικα στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).