Εμπρός, λοιπόν. Εμπρός ΕΠΟΝίτες αδέλφια και πάλι να γιορτάσουμε όπως εμείς γνωρίζουμε καλύτερα από τον καθένα. Με τα στήθια ξέσκεπα, τη φαντασία αχαλίνωτη και την ψυχή μας λεύτερη. Με χορούς, μουσικές και τραγούδια όπως τότε που αντιβούιζαν οι κάμποι και στραφτολογούσαν οι βουνοκορφές.

Αλλά η αποκορύφωση της προσφοράς της, το Αριστούργημα της Εθνικής Αντίστασης ήταν το μεγαλείο και η εποποιία της ΕΠΟΝ. Η οργάνωση της ΕΑΜικής νεολαίας. Η θρυλική ΕΠΟΝ, λοιπόν, που ενέπνευσε και φλόγισε τη νεολαία με πατριωτικά, δημοκρατικά και ανθρωπιστικά ιδανικά που είχαν εκλείψει, ιδίως από τα χρόνια της Μεταξικής δικτατορίας.

Για πρώτη φορά οργανωμένη σε μια τόσο πλατιά βάση, με τα συνθήματα και τα λάβαρα της Ελευθερίας, της ανεξαρτησίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης, μπήκε με δύναμη και ορμή στο προσκήνιο της Ιστορίας και έδωσε ένα λαμπερό «παρών» στον απελευθερωτικό αγώνα.

Μια παρουσία που ακτινοβολούσε απ' όλες τις νεανικές αρετές - Ομορφιά, Αθωότητα, Αγωνιστικότητα, Ενθουσιασμό, Ειλικρίνεια, Αυτοθυσία.

Μέσα από την ΕΠΟΝ φύτρωσαν και καλλιεργήθηκαν ταλέντα ποιητών, συγγραφέων, συνθετών και εικαστικών (Μ. Θεοδωράκης, Μ. Χατζιδάκις, Αργ. Κουνάδης, Ραβάνης - Ρεντής, Καρβούνης, Γ. Φαρσακίδης, Ν. Περγιάλης και πάρα πολλοί άλλοι).

Αλλά και στον ένοπλο αγώνα οι ΕΠΟΝίτες ήταν πάντα πρώτοι. Η θυσία και η γενναιότητά τους έφτασαν σε υψηλά επίπεδα, π.χ. τα κάστρα του Υμηττού και του Μπιζανίου στην Καλλιθέα.