«Να κάνουμε την κρίση ευκαιρία», είπε για μια ακόμη φορά χτες ο πρωθυπουργός, μιλώντας στην κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος. Ευκαιρία για ποιο πράγμα; Τα έργα της κυβέρνησης μιλούν από μόνα τους: Ευκαιρία για να μειωθούν κι άλλο οι συντάξεις πείνας που παίρνει η συντριπτική πλειοψηφία των απόμαχων της δουλειάς. Ευκαιρία για να αυξηθούν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, ώστε ο τάφος να γίνει η αυτονόητη συνέχεια του αγώνα για το μεροκάματο. Ευκαιρία, για να μειωθούν παραπέρα οι ούτως ή άλλως χαμηλοί μισθοί, με τους οποίους αμείβεται η πλειοψηφία των δημοσίων υπαλλήλων. Ευκαιρία για να εξαλειφθεί οριστικά από το λεξιλόγιο της νέας βάρδιας της εργατικής τάξης λέξεις όπως «μόνιμη και σταθερή δουλειά με πλήρη δικαιώματα». Ευκαιρία, για να μεγαλώσει η αφαίμαξη του πενιχρού λαϊκού εισοδήματος, μέσα από την αύξηση της έμμεσης φορολογίας. Ευκαιρία να γίνει ένα ακόμα γενναίο βήμα στην παραπέρα ιδιωτικοποίηση της Υγείας και της Παιδείας, ώστε μόνο όποιος έχει να πληρώσει να μορφώνεται και να ζει με υγεία. Ευκαιρία να παραδοθεί στο μεγάλο κεφάλαιο ό,τι απέμεινε από τη δημόσια περιουσία. Αυτές είναι οι ανατροπές που επιδιώκει και προωθεί η κυβέρνηση με «ευκαιρία την κρίση». Πού συντείνουν όλα τα παραπάνω; Από τη μια, στο να γίνει φθηνότερη η εργατική δύναμη, αφού μειώνονται οι μισθοί και αυτό που το κεφάλαιο ονομάζει «μη μισθολογικό κόστος» (ασφαλιστικές εισφορές, Υγεία κ.ά.). Από την άλλη, στο να εξοικονομήσει το κράτος περισσότερα χρήματα, τα οποία θα διοχετεύσει στην άμεση και έμμεση χρηματοδότηση του κεφαλαίου. Με βάση τα παραπάνω, θα συμφωνήσουμε κι εμείς ότι η κρίση είναι «ευκαιρία». Οχι μόνο για το κεφάλαιο, αλλά κυρίως για τους εργαζόμενους και το λαό, που έχει τη δυνατότητα τώρα να οξύνει την ταξική του πάλη και να σαρώσει όσους προσπαθούν να γυρίσουν την ανθρωπότητα δεκαετίες πίσω.