Λύθηκε η απορία ποιοι ήταν αυτοί που συγκίνησαν τον Παπανδρέου προσφέροντας το μισθό τους: Η Νάνα Μούσχουρη! Η δήλωσή της ότι δε θέλει τη σύνταξη του ευρωβουλευτή, ώστε να συμβάλει στη σωτηρία της πατρίδας της, τάξης της, υπήρξε σ' όλο τον αστικό Τύπο.

Τι δεν υπήρχε στο χτεσινό αστικό Τύπο; Λέξη από την ανακοίνωση του ΠΑΜΕ που καλεί σε ξεσηκωμό, λέξη για τα επόμενα αγωνιστικά βήματα του ταξικού κινήματος. Ούτε σαν είδηση το αυριανό συλλαλητήριο που οργανώνει το ΠΑΜΕ στο Σύνταγμα.

Τι θα τους κόστιζε να βάλουν δυο αράδες χάριν του «πλουραλισμού»;

Πολλά! Καθώς το ΠΑΜΕ, κόντρα στη σούπα του «πατριωτισμού» της αστικής τάξης, κάλεσε τους εργάτες να συσπειρωθούν γύρω από το σύνθημα «καμιά θυσία για την πλουτοκρατία».

Τέτοιες ώρες η αστική τάξη ξεχνά και «παγκοσμιοποιήσεις», και «πλουραλισμούς», και «δημοκρατίες».

Σε αντίθεση με το ΠΑΜΕ - οι δυνάμεις του οποίου έχουν ξεχυθεί στους χώρους δουλειάς για να οργανώσουν την εργατική τάξη έτσι που να μπορέσει να εμποδίσει τα κυβερνητικά μέτρα - η αστική τάξη και ο Τύπος της έχουν ανάγκη αυτήν την περίοδο να κρατήσουν όρθια τη ...ΓΣΕΕ, που κάθε φορά στα δύσκολα των καπιταλιστών σπεύδει να αναγνωρίσει το δίκιο του εταίρου της. Αυτή τη φορά, λέει, θα περιμένει να εκλεγεί η νέα διοίκησή της για να αποφασίσει τι θα κάνει. Μια λεπτομέρεια: Οι αντιπρόσωποι που εκλέγουν την πλειοψηφία αυτής της διοίκησης είναι παράγωγο χρόνων και χρόνων προπαρασκευής από τη μεριά του κεφαλαίου, ώστε να υπάρχει μια τέτοια ΓΣΕΕ.

Καμιά αναμονή. Οι εργάτες μπορούν να ελπίζουν μόνο στην αυθεντική δική τους οργανωμένη ταξική δράση, με καθαρή ταξική αναφορά και προοπτική. Εχουν ήδη στο οπλοστάσιό τους το ΠΑΜΕ ως μοχλό αυτής της οργανωμένης δράσης. Οι συνελεύσεις στους χώρους δουλειάς, οι αγωνιστικές επιτροπές εκεί που ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός, μαζί με την τρομοκρατία που ασκεί το αφεντικό, βάζουν εμπόδιο, είναι ο δρόμος για να χτίζεται όλο και πιο ισχυρό αυτό το εργατικό κίνημα που έχει καθαρά απέναντί του το κεφάλαιο και τους κολαούζους του. Τα σημάδια αυτής της δράσης δε θα τα δει κάποιος στις σελίδες του αστικού Τύπου κι αυτό δεν είναι κακό. Αντίθετα, όλες οι αυταπάτες, όπως ότι οι εφημερίδες των καπιταλιστών μπορούν να είναι ανεξάρτητες από το ταξικό συμφέρον του κεφαλαίου, κάποτε πρέπει να τελειώνουν. Και τώρα, στη στιγμή της μεγάλης επίθεσης ενάντια στην εργατική τάξη, αυτές οι εφημερίδες κι αυτά τα κανάλια δίνουν μάχη για να κρατήσουν φοβισμένους και υποταγμένους τους εργάτες.

Μόνο στον «Ριζοσπάστη» μπορούσε ο εργάτης χτες να βρει την ανακοίνωση του ΠΑΜΕ. Και ήταν - παραμένει - μια κρίσιμη ανακοίνωση - κάλεσμα. Τόνιζε: «Για να αποκρούσουμε τα άγρια μέτρα της κυβέρνησης, της ΕΕ, της πλουτοκρατίας, σοκ και δέος να νιώσουν αυτοί, όχι εμείς!».

Ασχετο: Αυτοί που από τα «παράθυρα» του MEGA ζητούσαν χτες να μη λέγονται όλα για να μην τρομάξει ο κόσμος, και κάνοντας την ευχή τους εκτίμηση βεβαίωναν ότι ποτέ ξανά δεν ήταν τόσο λίγες οι αντιδράσεις, πρέπει να διαψευστούν στην πράξη... Η βαρβαρότητα πρέπει να αντιμετωπιστεί με παλλαϊκό ξεσηκωμό.