1976, λίγο πριν τα Χριστούγεννα. Ακόμα δε χάραξε και ακούγεται να χτυπούν το κουδούνι της μονοκατοικίας μιας συνηθισμένης τριμελούς οικογένειας, σε προάστιο της Βιρτζίνια, της πολιτείας της CIA και του γεμάτου μυστικά Langley. Στο άνοιγμα της εξώπορτας δεν υπάρχει παρά ένα πακέτο με περιεχόμενο ένα καλοφτιαγμένο ξύλινο κουτί με ένα κόκκινο κουμπί. Το ίδιο απόγευμα ένας καλοντυμένος ευγενικός μεσήλικας με κατεστραμμένο (από τον κεραυνό) το μισό του πρόσωπο, επισκέπτεται τους παραλήπτες του κουτιού και τους βάζει μπροστά σε ένα παράξενο δίλημμα. Εάν αποφασίσουν, με πλήρη εχεμύθεια, να πατήσουν το κόκκινο κουμπί του κουτιού μέσα σε ένα 24ωρο, ένας άνθρωπος που δε γνωρίζουν θα πεθάνει αλλά οι ίδιοι θα αποκτήσουν ένα εκατομμύριο δολάρια. Δέλεαρ σοβαρό εν μέσω χαλεπών οικονομικά καιρών. Η σύζυγος, για να μην πολυλογούμε, πατάει τελικά το κουμπί και ολόκληρη η οικογένεια μπαίνει στη δίνη μιας κλιμακούμενης περιπέτειας μυστηρίου, τρόμου και παράκρουσης, με κατασκόπους των δυνάμεων από το υπερπέραν, με πειθήνια ζόμπι που ξεφυτρώνουν παντού κι ανέλπιστα και με μύτες που ματώνουν στα καλά καθούμενα. Το ζευγάρι της ταινίας, πάντως, όταν η έκβαση της τύχης τους έχει τελεσίδικα κριθεί, τότε μόνο θυμάται να ρωτήσει τον υψηλόβαθμο πλασιέ του ξύλινου κουτιού - μέτρο του ηθικού σθένους και του αλτρουισμού των δοκιμαζόμενων - τι θα γινόταν σε περίπτωση που κάποιος παραλήπτης αρνιόταν να πατήσει το κουμπί; «Τίποτα», απαντά ο σημαδεμένος. Αν οι άνθρωποι αντιστέκονταν, το πείραμα θα λάμβανε τέλος, τώρα όμως που αποδεικνύεται το αντίθετο, το πείραμα θα συνεχιστεί και θα επεκταθεί. Ηθικό δίδαγμα της βδομάδας. Αντίσταση, αντισταθείτε λοιπόν μπας και γλιτώσουμε τα δεινά... Μέχρι και οι εξωγήινοι Αρειανοί μας προτρέπουν...

Παίζουν: Κάμερον Ντίαζ, Τζέιμς Μάρντσεν, Φρανκ Λαντζίλα, κ.ά.