«Οσο μακάβριο και αν ακούγεται, ο πρωθυπουργός εκφώνησε χθες τον επικήδειο της Ελλάδας όπως την ξέρουμε (...) για να δημιουργηθεί η νέα Ελλάδα θα χρειαστεί να αλλάξει το DNA ενός ολόκληρου λαού (...) και η ιστορία διδάσκει ότι οι αλλαγές αυτές δεν γίνονται χωρίς να χυθεί αίμα» (το σχόλιο στο ΕΘΝΟΣ).

Τέτοια σχόλια ξεφεύγουν από τα όρια του κυνικού. Δηλώνουν την πραγματική αντίληψη των καπιταλιστών. Γιατί αυτοί καλύτερα από κάθε άλλον γνωρίζουν πως πράγματι στο DNA του ελληνικού λαού - ακριβώς γιατί σπλάχνο από τα σπλάχνα του είχε κι έχει το ΚΚΕ - έχει περάσει πια ως αυτονόητη η αντίσταση, η αντεπίθεση, η επίθεση, η κατάκτηση. Κι αυτά, πράγματι, δεν τα ανατρέπεις χωρίς αγώνα με κάθε μέσο. Οι καπιταλιστές αναφέρονται στο αίμα των εργατών. Ηταν πάντα κιμπάρηδες σ' ό,τι δεν αφορούσε δική τους ζημιά. Η εργατική τάξη δεν έχει κανέναν λόγο να μη σηκώσει το γάντι της πρόκλησης. Αλλά θα το κάνει με τον τρόπο που εκείνη θέλει. Με την ταξική της συσπείρωση και την πολιτική της εκπροσώπηση. Για να ματώσουν πράγματι οι καπιταλιστές. Και να χαθεί η δυνατότητά τους να εκμεταλλεύονται εργάτες.

«Στον πόλεμο δεν προέχει ποιος θα ματώσει. Μετράει η σωτηρία της πατρίδας» (από το κύριο άρθρο στα ΝΕΑ).

Αν διάβαζες κάπου αλλού αυτήν την έξαρση υπέρ πατρίδος, ίσως και ν' άφηνες να το πάρει το ποτάμι. Οταν όμως μιλά για πατρίδα το "Συγκρότημα", για νέα δεινά ετοιμάσου. Και στα δύο κεντρικά έντυπά του το "Συγκρότημα" κάνει καθαρό ότι πατρίδα του είναι το καπιταλιστικό κέρδος. Που για να υπάρξει πρέπει να ματώνουν οι εργάτες. Είναι χαρακτηριστικό το παρακάτω κείμενο που αναγγέλθηκε χτες από την πρώτη σελίδα στο ΒΗΜΑ:

«Πώς θα νικήσετε το αφεντικό (...) οι συμβουλές που δίνουν οι ειδικοί είναι ο εργαζόμενος να εντοπίσει τις θετικές πλευρές των αλλαγών (...) η διεθνής εμπειρία δείχνει οτι επιβιώνουν όσοι προσαρμόζονται εύκολα στις αλλαγές» (το θέμα στο ΒΗΜΑ).

Δεν είναι ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία φορά που διδάσκονται οι εργάτες πως για να αντιμετωπίσουν το αφεντικό τους δεν έχουν άλλο να κάνουν παρά να γίνουν τα καλύτερα υποζύγιά του. Εχουν πολύ σοβαρούς λόγους οι αστοί να βγαίνουν με τέτοια πρωτοσέλιδα. Είναι η εποχή που τα υποζύγια, αργά, αλλά σταθερά, σε ορισμένες περιπτώσεις μάλιστα και με εξάρσεις αγωνιστικότητας, επιλέγουν αντί για το "σφάξε με αγά μου", την ταξική συσπείρωσή τους, το χτύπημα του καπιταλιστή.