*

Ρήξη ή υποταγή, είναι το δίλημμα και για τη νεολαία (φωτ. από τις προχτεσινές κινητοποιήσεις)

Από τη μια, είναι το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών (ΜΑΣ), που σήμερα μετράει την τέταρτη απεργιακή μάχη. Απεργίες που ως τώρα συνοδεύονται από σκληρή αντιπαράθεση με τους πλασιέ της κυβερνητικής πολιτικής μέσα στις σχολές (ΠΑΣΠ, ΔΑΠ, μερίδα των καθηγητών), αλλά και με παλικαρίσια στάση χιλιάδων μελών επιτροπών αγώνα, εργαζόμενων σπουδαστών απέναντι στην εργοδοσία. Είναι το ΜΑΣ, που από το πρώτο δευτερόλεπτο που ανακοινώθηκαν τα μέτρα μπήκε μπροστάρης και οργανωτής της πάλης των σπουδαστών, με μαζικό μαχητικό συλλαλητήριο στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις, αλλά και με κάλεσμα σε όλες τις σχολές για διεξαγωγή γενικών συνελεύσεων.

Από την άλλη, όλες οι άλλες δυνάμεις εκφράζουν τη συναίνεση στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης.

Η ΠΑΣΠ προσπαθεί, όπως ο διάολος το λιβάνι, να μην εμφανιστεί πουθενά και να μην απολογηθεί για τα μέτρα της κυβέρνησής της. Πιστεύει ότι με αυτόν τον τρόπο θα κρατήσει εγκλωβισμένο λαϊκό κόσμο που βλέπει τις ελπίδες του στο ΠΑΣΟΚ να διαψεύδονται. Οπου στριμώχνεται, καταφεύγει στον αντικομμουνισμό επιπέδου Πάγκαλου. Στην Ξάνθη, μάλιστα, πραγματοποίησε ολομέλεια των δυνάμεών της για να αντιμετωπίσει τη δράση της ΚΝΕ.

Το ΠΑΣΟΚ έχει πιστούς σύμμαχους στο πλευρό του τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, των ΕΑΑΚ, των αυτοαποκαλούμενων αντιεξουσιαστών. Βέβαια, αυτό το συνονθύλευμα του οπορτουνισμού είχε τη δυσκολία ότι το ΠΑΣΟΚ δεν εκπόνησε έγκαιρα γραμμή για το τι να λένε στις συνελεύσεις, με αποτέλεσμα να ...μπερδεύονται: Αλλού έλεγαν ότι η συνέλευση είναι παράνομη (π.χ. Μηχανικοί Η/Υ και Ηλεκτρολόγοι Μηχανικοί στην Πάτρα), αλλού τις σαμπόταραν (π.χ. Γεωλογικό Αθήνας), αλλού δεν έλεγαν κουβέντα για τα νέα μέτρα και συζήταγαν για το πρόγραμμα σπουδών(!!!) (π.χ. ΕΜΠ), για τα επαγγελματικά δικαιώματα, αλλού τσακώνονταν μεταξύ τους. Αν κάπου καλούσαν σε κινητοποίηση καλούσαν τους σπουδαστές στην αγκαλιά των απεργοσπαστών του εργοδοτικού συνδικαλισμού.

Δεν είναι τυχαίο ότι σε σχολές που το ΠΑΣΟΚ έβλεπε ότι δεν μπορούσε να επικρατήσει στη γενική συνέλευση στήριζε τα πλαίσια των οπορτουνιστών (π.χ., στο Χημικό Πάτρας στήριξε το πλαίσιο των ΕΑΑΚ ή στο ΤΕΙ του Πύργου η ΠΑΣΠ κατέβηκε σε κοινό πλαίσιο με ΔΑΠ και ΣΥΡΙΖΑ).

Δεν έλειψαν και οι πιστοί σύμμαχοι του ΠΑΣΟΚ, οι αυτοαποκαλούμενοι αντιεξουσιαστές που πρωταγωνίστησαν στον αντικομμουνισμό, ενώ έδωσαν κάλυψη στην απεργοσπασία με επιχειρήματα του στιλ «τα νέα μέτρα δεν κάνουν πιο βάρβαρο το σύστημα από ό,τι ήδη είναι, άρα δε χρειάζεται έκτακτη κινητοποίηση» (Πάτρα).

Τα συμπεράσματα αυτά δεν προκαλούν έκπληξη, είναι ήδη στα χείλια χιλιάδων φοιτητών και σπουδαστών. Βλέπουν, ειδικά αυτοί που προέρχονται από εργατικές λαϊκές οικογένειες, το ΜΑΣ, τους κομμουνιστές, να πρωτοστατούν στην οργάνωση της πάλης τους. Βλέπουν και από την άλλη τη στήριξη στην κυβερνητική πολιτική που δίνουν οι άλλες δυνάμεις. Υπάρχει κόσμος που προβληματίζεται, κόσμος που στις βουλευτικές ψήφισε τα δυο αστικά κόμματα ή κόσμος που ήταν παρασυρμένος από μια φρασεολογία των οπορτουνιστών. Αυτός ο κόσμος μπορεί να βγάλει συμπεράσματα, έχουμε άλλωστε τέτοια παραδείγματα, και να μη μείνει έξω από τον αγώνα. Βλέπει το μονομπλόκ της συναίνεσης που υπάρχει έξω από τις σχολές (ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ. - ΣΕΒ - εργοδοτικός συνδικαλισμός) να υπάρχει και μέσα στις σχολές (ΠΑΣΠ - οι ουρές της - ΔΑΠ). Επιβεβαιώνεται η αναγκαιότητα ύπαρξης, άρα και ενίσχυσης του ΜΑΣ, της δύναμης που σε αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση αταλάντευτα σηκώνει τείχος στην κυβερνητική πολιτική, συντονίζεται με το ταξικό κίνημα, με το ΠΑΜΕ.

Σε κάθε σχολή, οι επιτροπές αγώνα είναι σε συναγερμό, καλούν σε πανστρατιά. Συνεχίζουμε με το ΜΑΣ και καλούμε σε γενικές συνελεύσεις, οργανώνουμε άμεσα την πάλη. Στέλνουμε το μήνυμα του ξεσηκωμού, κλείνουμε τις σχολές με καταλήψεις, βγαίνουμε στους δρόμους μαζί με τους γονείς μας, με το ΠΑΜΕ. Στέλνουμε κρυστάλλινο μήνυμα: Καμία θυσία για την πλουτοκρατία, δε θα γίνουμε οι δούλοι του 21ου αιώνα.