Απ' αυτά που ακούς και δεν τα προσέχεις... | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Απ' αυτά που ακούς και δεν τα προσέχεις...

Γράφω σήμερα για τρία-τέσσερα πράγματα που μου έκαναν εντύπωση. Ελπίζω να έχουν ενδιαφέρον και για σας. Είναι απ' αυτά που ακούς και πολλές φορές δεν προσέχεις ή από αυτά που ακούνε όλοι και ο καθένας βγάζει διαφορετικό συμπέρασμα. Οπως, για παράδειγμα, οι εκλογές στις ΗΠΑ. Μερικοί το βρίσκουν απίστευτα γελοίο. Αλλοι δεν μπορούν να το πιστέψουν ότι θα εκλεγεί Πρόεδρος με λιγότερο από το 25% των ψήφων και άλλοι κατάλαβαν πως οι εκλογικοί νόμοι γίνονται για να κυριαρχούν αυτοί που αντιπροσωπεύουν το χρήμα, τους κεφαλαιοκράτες. Εμένα μου έκανε εντύπωση μια δήλωση του Μπους: «Αν η καταμέτρηση γίνει τίμια, τότε θα κερδίσουμε τις εκλογές». Δηλαδή, ο κ. Μπους μάς λέει ότι τίποτα στην Αμερική δε γίνεται τίμια, γιατί όταν δεν έχουν κανονισμούς, νόμους και οργάνωση, που να εξασφαλίζουν αναμφισβήτητα τη σωστή εκλογή του Προέδρου και που να αποκλείουν να γίνει λάθος, έστω και για μισή ψήφο, τότε τίποτα δεν προστατεύεται από την απάτη και την ανευθυνότητα. Και το ερώτημα είναι, αν όταν υπογράφει τις θανατικές ποινές στο Τέξας, είναι σίγουρος αν αυτός που χάνει τη ζωή του με ένα βάρβαρο νόμο, που έπρεπε να είχε καταργηθεί, είναι πραγματικά ένοχος.

Υστερα έχουμε την κ. Αγγελοπούλου. Ε, καλά. Δεν είναι χαζή. Υπεύθυνη για το 2004. Οσο να 'ναι θα πρέπει να μπορεί να κάνει απλές σκέψεις. Οταν, λοιπόν, μιλάει για μια έκρηξη που έκανε ζημιές σε τρία πατώματα, που για δευτερόλεπτα θα σκότωνε μια κοπέλα, που θα μπορούσε να ξεκινήσει μια πυρκαγιά, ότι ήταν προσωπική υπόθεση, δε νομίζω ότι μπορεί να μιλάει σοβαρά. Βέβαια, όσα ξέρει ο νοικοκύρης δεν τα ξέρει ο κόσμος όλος. Αν κάθε φορά που τσακώνεται με τις φιλενάδες της, η κ. Αγγελοπούλου στέλνει ανθρώπους να τους κάψουν τα σπίτια με γκαζάκια, είναι πολύ φυσικό να σκεφτεί ότι το ίδιο έκανε και κάποια φιλενάδα της Λιάνας μας. Ομως, είπε και κάτι άλλο η κ. Αγγελοπούλου, όταν μίλησε για το συμβάν. Είπε: «Μικρή έκρηξη», στην προσπάθειά της να μειώσει τη σημασία της εγκληματικής ενέργειας. Αυτό είναι η αυθόρμητη αντίδραση της ταξικής συνείδησής της, που δεν της επιτρέπει να παραδεχτεί ότι οι αντικομμουνιστές είναι τόσο βρώμικοι. Κι όταν θέλεις να καλύψεις αυτά που δεν καλύπτονται αναγκάζεσαι και λες ανοησίες.

Βέβαια, υπάρχουν και οι σταρ του αντικομμουνισμού, που έχουνε και οπαδούς. Ο λόγος, φυσικά, για τον Κωνσταντίνο τον αχόρταγο και αφιλότιμο, που έχει ξεπεράσει κάθε όριο εξευτελισμού και ξεβρακώματος. Πέστε τον απλό πολίτη, πέστε τον Κοκό, δεν τον νοιάζει. «Φέρτε το παραδάκι και πείτε με όπως θέλετε». Ούτε το τέως μου αρέσει. Μου φαίνεται πως και το τέως είναι σαν συγχωροχάρτι. Μπορείς να πεις τέως εγκληματίας, τέως προδότης του ελληνικού λαού; Το όνομά του είναι συνδεδεμένο με προδοσίες και δικτατορίες. Το ίδιο και οι πρόγονοί του.

Αυτό είναι το επάγγελμα των βασιλιάδων. Από τον πρώτο, τον Οθωνα, ως αυτόν εδώ, τον Κωνσταντίνο, τον γελοίο, εισαχθήκανε στην Ελλάδα και σαν βδέλλες ρούφηξαν το αίμα του ελληνικού λαού, που πρόδιναν σε κάθε ευκαιρία που τους δινότανε. Κι αυτός ο άνθρωπος έχει οπαδούς. Και οπαδός θα πει ψηφοφόρος και επειδή μερικοί πολιτικοί έχουν ανάγκη από ψήφους ακολουθούν και το διάολο. Ομως, υπάρχουν και μερικοί φανατικοί. Πάντα απορούσα πώς μπορεί να υποστηρίζεις κάτι που σε βλάπτει.

Το Σάββατο έκανα μερικές σκέψεις πάνω σ' αυτό. Περπατούσα στα Εξάρχεια, όπου είναι μερικά ειδικά μαγαζιά, στα οποία ήθελα να πάω. Μου έκανε εντύπωση που όλα τα τηλέφωνα για το κοινό ήταν σπασμένα και τα ακουστικά κρέμονταν. Γιατί αυτή η καταστροφή, ρώτησα έναν αστυφύλακα. Με ζύγισε μια στιγμή και μου είπε: «Ψάχνουν να βρουν την πρέζα τους». «Μα τα καρτοτηλέφωνα δεν έχουν λεφτά». Μας είχε πλησιάσει ένας ηλικιωμένος κύριος. Γύρισα και τον είδα μόνο όταν άκουσα τη φωνή του. «Γι' αυτό τα σπάνε. Γιατί δεν έχουν λεφτά», είπε γελώντας.

Το διαλύσαμε. Κάθισα στην πλατεία να πιω έναν καφέ. Από τα σπασμένα τηλέφωνα ο νους μου πήγε στους Γλύξμπουργκ και στους βασιλόφρονες. Ποιο συναίσθημα παράλογης καταστροφής τούς σπρώχνει στους βασιλιάδες; Ποιος ξέρει; Μ' όλα τα αυτοκίνητα και τα βουλευτιλίκια, μπορεί να αισθάνονται μέσα τους τόσο αποτυχημένοι που να θέλουν να κάνουν κακό στην ανθρωπότητα. Δίπλα μου άκουσα να λένε ότι ο Χριστόδουλος στον τελευταίο του λόγο δήλωσε ότι αυτός και το ποίμνιό του ανήκουν στην «παράταξη» του Χριστού. Για να πούμε και του στραβού το δίκιο, πολλά τραβάνε και αυτοί εκεί πάνω στον ουρανό. Θύματα εκμετάλλευσης χωρίς να μπορούν να υπερασπιστούν τον εαυτό τους. Τους χρησιμοποιεί ο καθένας όπως θέλει.

Αντε τώρα να διαψεύσει ο Χριστός ότι έχει σχέση με οποιαδήποτε παράταξη. Υπάρχει κανείς που να πιστεύει ότι ο Χριστός πολιτεύεται;

Του Τίτου ΒΑΝΔΗ