Η Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ απέστειλε στις τοπικές και κλαδικές επιτροπές του σχήματος, «εγκύκλιο» οδηγιών για τη συγκρότηση επιτροπών αγώνα «ενάντια στο κυβερνητικό Πρόγραμμα Σταθερότητας». Συστήνει στις τοπικές επιτροπές να απευθυνθούν «στις άλλες δυνάμεις της Αριστεράς» και προσδιορίζει ποιες εννοεί: «(...) της ριζοσπαστικής οικολογίας και της "αριστερής" σοσιαλδημοκρατίας». Στο σημείο αυτό «κολλάει», για τα προσχήματα, τη διευκρίνιση: «υπό τον όρο της διαφωνίας με την κυβερνητική πολιτική». Συστήνει ακόμα να απευθυνθούν σε τοπικούς συνδικαλιστικούς φορείς π.χ. ΕΛΜΕ, σωματεία κ.α., αλλά εφιστά την προσοχή η συμφωνία να «κλειστεί» με αυτούς ή πρόσωπα και όχι «με πολιτικά κόμματα». Συμβουλεύει τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ στις συζητήσεις για τη συγκρότηση των επιτροπών να συμμετέχουν με πλαίσιο τα αιτήματα του σχήματος, όμως να προσέξουν ώστε να μην τα θέσουν ως «όρους». Ορος δεν υπάρχει. Οπως διευκρινίζει αρκεί κάποιος να θέλει «να αντισταθεί στην κυβερνητική πολιτική». Υπάρχει όμως ένας όρος για τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ. Κι αυτός είναι ο εξής: «Αρνούμαστε επίσης και τις σεχταριστικές προτάσεις από άλλες δυνάμεις της Αριστεράς (π.χ. αποδέσμευση από ΕΕ)». Τέλος, είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι εκ των προτέρων και οικειοθελώς δηλώνουν «παρακολούθημα» των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών. Αναφέρεται στην εγκύκλιο: «Αυτήν τη στιγμή δεν είναι καθαρή η εικόνα για την τακτική των μεγάλων συνδικάτων. Αν η ΑΔΕΔΥ επιμείνει στο βδομαδιάτικο συλλαλητήριο (κάθε Τρίτη απόγευμα) θα πρέπει να δούμε σοβαρά τις δυνατότητες ενίσχυσης μιας τέτοιας διαδικασίας».

Τι λέει ο ΣΥΡΙΖΑ; Αντιπαλεύουμε το Πρόγραμμα Σταθερότητας, αλλά όχι τη στρατηγική που το επιβάλλει. Γι' αυτό και αποκηρύσσουν μετά βδελυγμίας κάθε σκέψη για αποδέσμευση από την ΕΕ. Μια «καλύτερη» ιμπεριαλιστική ΕΕ διεκδικούν οι οπορτουνιστές και κατ' αναλογία ένα «καλύτερο», αλλά πάντα αντιλαϊκό πρόγραμμα σταθερότητας. Μέχρι εκεί φθάνουν τα όρια του δήθεν ριζοσπαστισμού που κότσαραν στον τίτλο τους. Ακόμα παραπέρα: Ο ΣΥΡΙΖΑ καμώνεται πως δεν είναι «καθαρή η εικόνα για την τακτική των μεγάλων συνδικάτων». Ο ΣΥΡΙΖΑ ξέρει το ρόλο της συμβιβασμένης συνδικαλιστικής πλειοψηφίας και τον στηρίζει συνειδητά. Για να καλλιεργήσει όμως στο λαό στάση αναμονής και ανοχής απέναντι στις πομπές τους, κάνει πως δεν ξέρει την τακτική τους, αφήνοντας να εννοηθεί ότι ενδεχόμενα να παίξουν και θετικό ρόλο στην ανάπτυξη της εργατικής λαϊκής πάλης. Είναι επικίνδυνοι για το κίνημα και τα λαϊκά συμφέροντα και το επιβεβαιώνουν σε κάθε τους κίνηση. Την ώρα που το κίνημα καλείται να πετάξει από το σβέρκο του τους συμβιβασμένους, αυτοί σπεύδουν να τους αθωώσουν και να καλλιεργήσουν αυταπάτες για το ρόλο τους. Την ώρα που χρειάζεται να χωθούν βαθύτερα τα θεμέλια της αντιιμπεριαλιστικής πάλης, αυτοί καλούν σε «κριτική στήριξη» της ιμπεριαλιστικής ΕΕ. Οι εργαζόμενοι πρέπει να ξεμπερδεύουν με τη στρατηγική της ενσωμάτωσης και τους φορείς της. Θα είναι το μεγαλύτερο κέρδος στην πάλη για την ανασύνταξη και την αντεπίθεση του κινήματος.