«"Ο Ομπάμα και ο Μπράουν λένε πως επιδιώκουν μια πιο δίκαιη κοινωνία. Αποτελεί, λοιπόν, τραγική ειρωνεία ότι ηγούνται της πιο άδικης ανάκαμψης στη σύγχρονη οικονομική ιστορία" (Τζαβάλ Ζόσι, αναλυτής της βρετανικής RΑΒ Capital). Ας δούμε τους αριθμούς. Το τελευταίο εννεάμηνο, το εθνικό εισόδημα στις Ηνωμένες Πολιτείες αυξήθηκε κατά 200 δισεκατομμύρια δολάρια. Αλλά ο αριθμός αυτός είναι παραπλανητικός, αφού τα κέρδη των επιχειρήσεων αυξήθηκαν κατά 280 δισ. ενώ οι μισθοί μειώθηκαν κατά 90 δισ. Την ίδια περίοδο, το εθνικό εισόδημα στη Βρετανία - όπου η ανάκαμψη είναι πιο αργή - αυξήθηκε κατά 27 δισ. λίρες, με τη μερίδα του λέοντος (24 δισ.) να αντιστοιχεί στα κέρδη και ένα πολύ μικρότερο ποσό (2 δισ.) στους μισθούς. "Είναι πρωτοφανές τα κέρδη των επιχειρήσεων να αυξάνονται πιο γρήγορα από τους μισθούς σε απόλυτους αριθμούς", σημειώνει ο Ζόσι (...) Και το χειρότερο δεν έχει έλθει ακόμη. Τα πακέτα ανάκαμψης δεν είναι δωρεάν και η μείωση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων θα γίνει στην πλάτη κυρίως των μισθωτών, με απολύσεις και μείωση ή, στην καλύτερη περίπτωση, πάγωμα των εισοδημάτων τους» (από άρθρο στα ΝΕΑ).

«Αξιοποιώντας και τα δεδομένα της οικονομικής κρίσης, το "μαύρο μέτωπο" υποστηρίζει ότι τα μέτρα που μέχρι στιγμής έχουν παρθεί δεν επαρκούν. Χρειάζεται ακόμα μεγαλύτερη εμβάθυνση, ή στην καθομιλουμένη, απαιτείται πλήρης ισοπέδωση των εργαζομένων, με ακόμα πιο βάρβαρα μέτρα και μεγαλύτερες αντιλαϊκές ανατροπές (...) η πολιτική που διακονούν είναι ξεκάθαρη: Θέλουν να "πατήσουν" την εργατική δύναμη και την τιμή της όσο γίνεται πιο πολύ. Ακόμα και στα επίπεδα των θεωρούμενων ανταγωνιστριών χωρών. Τυφλωμένοι από την επιδίωξη του όλο και μεγαλύτερου κέρδους, επιθυμούν να ...αντιστοιχίσουν την εργατική δύναμη της χώρας με εργαζόμενους που δουλεύουν στα κάτεργα του 21ου αιώνα, με μεροκάματο 3-4 ευρώ, χωρίς ασφάλιση, χωρίς δικαιώματα, χωρίς προοπτική, χωρίς ζωή. Θέλουν να τσαλαπατήσουν τους εργαζόμενους μέχρι το σημείο εκείνο που το κεφάλαιο θα μπορεί ανενόχλητο να διαιωνίζει την εκμετάλλευση και την υπερκερδοφορία του. Η δίψα των κεφαλαιοκρατών για κέρδη είναι ακόρεστη. Και θα εξακολουθήσει να είναι, μέχρι οι εργαζόμενοι να συνειδητοποιήσουν τη δύναμη που έχουν και πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους» (από άρθρο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).