Ο «Ρ» είχε πρόσφατα την ευκαιρία να επισκεφτεί την Κίνα, προσκαλεσμένος της κινέζικης κυβέρνησης και του ΚΚ Κίνας. Μαζί με δημοσιογράφους από πέντε ακόμα έντυπα της Ευρώπης, που εκδίδονται από κομμουνιστικές και άλλες Οργανώσεις, συμμετείχε σε μια αποστολή που βασικό στόχο είχε τη γνωριμία με το Θιβέτ, την πολιτική, οικονομική και πολιτιστική πραγματικότητα που σήμερα βιώνει η επαρχία αυτή της Κίνας.

Το πρόγραμμα της επίσκεψης διαμορφώθηκε από την κυβέρνηση και το ΚΚ της Κίνας. Πρόκειται για μια από τις πολλές ανάλογες δραστηριότητες που προγραμματίζονται το επόμενο διάστημα, με στόχο να αντιστραφεί η αρνητική για τη χώρα προπαγάνδα που αναπαράγουν τα κυρίαρχα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης της Δύσης σχετικά με το Θιβέτ. Μια προπαγάνδα που θέλει την εθνική μειονότητα που κατοικεί στο Θιβέτ να καταπιέζεται από το κινέζικο κράτος και απαιτεί την πλήρη αυτονόμησή του από την Κίνα, με τη δημιουργία ανεξάρτητου κράτους.

• Η επιθετικότητα σε βάρος της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, με αιχμή το ζήτημα του Θιβέτ, οξύνθηκε ιδιαίτερα λίγους μήνες πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Βασικοί πρωταγωνιστές στη διασπορά της αντικινεζικής προπαγάνδας ήταν διάφορες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις που κόπτονται δήθεν για τα ανθρώπινα δικαιώματα, οι ΗΠΑ και η ΕΕ.

Ολοι μαζί προσπάθησαν να αξιοποιήσουν την υπόθεση του Θιβέτ σαν εργαλείο για να πλήξουν την εικόνα της Κίνας, σε μια περίοδο που τα φώτα της παγκόσμιας δημοσιότητας ήταν αναπόφευκτα στραμμένα πάνω της.

Πίσω από αυτήν τη μεθόδευση, κρύβεται η επιδίωξη των ιμπεριαλιστικών κέντρων της Δύσης να κερδίσουν έδαφος στην κούρσα του ανταγωνισμού, απέναντι σε μιαν ανταγωνίστρια δύναμη, στην οποία πλέον ενισχύονται και κυριαρχούν οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής, κι η οικονομία της οποίας αναπτύσσεται ραγδαία.

Η Κίνα πέρασε αυτή τη στιγμή στη δεύτερη θέση παγκοσμίως. Και στο πλαίσιο αυτής της στρατηγικής, ορισμένες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις επαναφέρουν με κάθε ευκαιρία το ζήτημα της διάσπασης του ενιαίου κινέζικου κράτους, επιδιώκοντας την αποδυνάμωσή του.

Τα επεισόδια στη Λάσα, πρωτεύουσα του Θιβέτ, στις 14 Μάρτη 2008, σηματοδότησαν την κορύφωση της προσπάθειας να ενισχυθούν οι αποσχιστικές τάσεις και οι δυνάμεις που επιδιώκουν την απόσχιση του Θιβέτ. Ολιγάριθμοι - σε σχέση με το συνολικό πληθυσμό των μοναστηριών και των ναών - βουδιστές μοναχοί και άλλοι κάτοικοι της κινεζικής επαρχίας συμμετείχαν σε βίαιες διαδηλώσεις, τις οποίες το κινέζικο κράτος κατήγγειλε σαν υποκινούμενες από τις ΗΠΑ και το πολιτικό τους υποχείριο, τον Δαλάι Λάμα.

Αυτές οι διαδηλώσεις έτυχαν μεγάλης προβολής από τα διεθνή ΜΜΕ, που έσπευσαν στο πλευρό των αποσχιστών και κατήγγειλαν το αυτονόητο δικαίωμα της Κίνας να υπερασπιστεί την εδαφική της ακεραιότητα.

Τα επεισόδια χρησιμοποιήθηκαν για να στηριχτεί ο ισχυρισμός ότι οι εθνικές μειονότητες στην επικράτεια της Κίνας ζουν σε συνθήκες ανελευθερίας και καταπίεσης και πως το ίδιο το καθεστώς είναι αντιδημοκρατικό. Στην πραγματικότητα, αξιοποιήθηκαν σαν ένα ακόμα μέσο πίεσης, ώστε να χαμηλώσει το μπόι της Κίνας στο πεδίο του παγκόσμιου ανταγωνισμού και να αποδεχτεί η κινέζικη κυβέρνηση τον καταμερισμό που επιδιώκουν να επιβάλουν οι ΗΠΑ και η ΕΕ στους Οργανισμούς όπου συμμετέχουν από κοινού, όπως ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου και άλλοι.

Κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει και το ενδεχόμενο τα επεισόδια να ήταν μια «πρόβα τζενεράλε» για μιαν ενδεχόμενη νέα απόπειρα αποσταθεροποίησης της Κίνας, στη βάση της προσπάθειας των ιμπεριαλιστικών κέντρων της Δύσης να πλήξουν τον ενιαίο χαρακτήρα του κινέζικου κράτους και να δημιουργήσουν κράτη - μαριονέτες στο μαλακό υπογάστριο της αχανούς αυτής χώρας.

Ωστόσο, ανεξάρτητα από τη διαφωνία μας με την επιλογή της εισαγωγής καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής, που έχει υιοθετήσει η Κίνα, με αποτέλεσμα τη σημερινή κυριαρχία τους και την άρση σημαντικών κατακτήσεων που είχαν οι εργαζόμενοι της Κίνας, ένα πράγμα με βεβαιότητα δεν μπορεί να τεθεί υπό αμφισβήτηση: Οτι οι ΗΠΑ και η ΕΕ, από κοντά και οι διάφοροι, δήθεν «ανεξάρτητοι», Οργανισμοί και μηχανισμοί που δραστηριοποιούνται κάτω από την επίβλεψη και τη χρηματοδότησή τους, κανένα καλοπροαίρετο και άδολο ενδιαφέρον δεν τρέφουν για τις μειονότητες όπου Γης, τα δικαιώματα και τα πραγματικά τους συμφέροντα.

Κάθε άλλο μάλιστα. Αξιοποίησαν διαχρονικά και συνεχίζουν να μεταχειρίζονται τις μειονότητες σαν εργαλείο για την εξυπηρέτηση των ιμπεριαλιστικών τους συμφερόντων. Το παράδειγμα του Κοσσόβου αποτελεί αδιάψευστο μάρτυρα. Τηρουμένων των αναλογιών, το ίδιο ισχύει και για τους κατοίκους του Θιβέτ, οι οποίοι αποτελούν αναγνωρισμένη εθνική μειονότητα στην επικράτεια του ενιαίου κινέζικου κράτους.

Από αυτήν την άποψη, το ζήτημα που ανακινούν οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις της Δύσης, σχετικά με την ανεξαρτησία του Θιβέτ, κάθε άλλο παρά αθώο είναι. Γι' αυτό και οι μεθοδεύσεις τους πρέπει να είναι καταδικαστέες από θέση αρχής.

Η επίσκεψη στην Κίνα, μετά τη σύντομη γνωριμία με το Πεκίνο και την τετραήμερη παραμονή στη Λάσα, ολοκληρώθηκε με την αναχώρηση της δημοσιογραφικής αποστολής από τη Σαγκάη, όπου παρέμεινε τρεις μέρες.

Πέρα από το ζήτημα του Θιβέτ, οι επαφές με στελέχη του ΚΚ Κίνας, με αξιωματούχους της κυβέρνησης της Λαϊκής Δημοκρατίας, με τοπικούς κυβερνητικούς παράγοντες του Θιβέτ και στελέχη κυβερνητικών Οργανισμών, καθώς και οι επισκέψεις σε χώρους δουλειάς και εκπαίδευσης, προσφέρουν αξιόλογες εικόνες και πληροφορίες, αναδεικνύουν αντιφάσεις, δίνουν απαντήσεις και ταυτόχρονα γεννούν νέα ερωτηματικά.

Εν κατακλείδι, ενισχύουν τη θέση μας για το δρόμο της καπιταλιστικής ανάπτυξης που σήμερα προωθείται στην Κίνα, και το οποίο, σύμφωνα με το ΚΚ Κίνας, είναι ο «σοσιαλισμός με κινέζικα χαρακτηριστικά».

Από το πρίσμα αυτού του προβληματισμού δεν μπορεί να ξεφύγει ούτε το γενικότερο ζήτημα των εθνοτήτων και των εθνικών μειονοτήτων και ο τρόπος με τον οποίο η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας το προσεγγίζει, χωρίς σε καμιά περίπτωση να μπαίνει σε αμφισβήτηση η εθνική κυριαρχία και το ενιαίο του κινέζικου κράτους.

Παρόμοιο ζήτημα, ωστόσο, είχε να αντιμετωπίσει και το κράτος της ΕΣΣΔ, σε πιο οξυμένη μάλιστα μορφή, πετυχαίνοντας με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο να μπολιάσει με το όραμα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης εκατομμύρια ανθρώπους με διαφορετικές εθνικές καταβολές, επίπεδο ανάπτυξης, κουλτούρα, γλώσσα, ήθη και έθιμα.

Η αρχή του Προλεταριακού Διεθνισμού, η μόνη αρχή που η συνεπής εφαρμογή της μπορεί να διασφαλίζει σεβασμό της εθνικής, γλωσσικής και πολιτισμικής ιδιαιτερότητας και την ενιαία συμμετοχή στην πορεία της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, αποτέλεσε χωρίς καμιά αμφιβολία το βασικό παράγοντα που επέδρασε και καθόρισε την αρμονική, πρωτοπόρα ως προς τα επιτεύγματα, συμβίωση περισσότερων από 100 εθνών και εθνοτήτων μέσα στο ενιαίο κράτος της ΕΣΣΔ.

Επιλογή που δικαιώθηκε, όσο τηρούνταν οι αρχές της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, του κεντρικού σχεδιασμού για την ανάπτυξη και των πιο καθυστερημένων περιοχών. Αντίθετα, όταν στην ΕΣΣΔ λαθεμένα εισήγαγαν εργαλεία του καπιταλισμού (κέρδος ατομικό, ομαδικό) στη δεκαετία του '60, δημιούργησαν σταδιακά τη βάση για την ανάφλεξη των εθνικιστικών διαθέσεων, που πάτησαν πάνω στο λεγόμενο «εθνικό συμφέρον».

Οι διαστρεβλωτικοί «φακοί» εκείνων των κοινωνικών δυνάμεων, που διαμορφώθηκαν ως αποτέλεσμα των «αγοραίων» απόψεων στην οικονομία και στην πολιτική του σοβιετικού κράτους, ήθελαν το «εθνικό συμφέρον» του ενός έθνους της ΕΣΣΔ να βρίσκεται σε βάρος του άλλου, προβοκάροντας τα εθνικιστικά κινήματα, που αναπτύχθηκαν σε μια σειρά πρώην σοβιετικές Δημοκρατίες. Φαίνεται πως αυτή η αρνητική εμπειρία αγνοείται (άραγε, ηθελημένα ή άθελα;), από το ΚΚΚ. Κι όμως, το σύνθημα «πλουτίστε!», που 'χει ρίξει τις τελευταίες δεκαετίες το ΚΚΚ, αντικειμενικά, δημιουργεί έδαφος για την ανάπτυξη ανάλογων αποσχιστικών αντιλήψεων.

Παρουσιάζοντας αυτό και άλλα ζητήματα στις διαστάσεις που τέθηκαν από τους ίδιους τους εκπροσώπους της κυβέρνησης της ΛΔ και του ΚΚ Κίνας, καταγράφοντας πληροφορίες, στοιχεία και εικόνες, που συνέλεξε τις μέρες της παραμονής στην Κίνα, ο «Ρ» θα προσπαθήσει με τα δημοσιεύματά του να συμβάλει στο γενικότερο προβληματισμό που αναπτύσσεται σχετικά με την Κίνα, το μοντέλο με το οποίο εξελίσσεται η οικονομική της βάση και τον τρόπο με τον οποίο αυτή καθορίζει πλευρές του εποικοδομήματος. Χωρίς, βέβαια, να φιλοδοξεί να εξαντλήσει ή να παρουσιάσει στην ολότητά του ένα τέτοιο, σύνθετο από κάθε άποψη, ζήτημα.