«Η κρίση του καπιταλισμού βρίσκει την αριστερά να ζει τη δική της κρίση. Η αριστερά της εποχής μας υπάρχει μόνον ως μια αριστερά που ανασυντίθεται, αναθεμελιώνεται, ανασυγκροτείται και αυτό είναι μια μακρά διαδικασία που επηρεάζεται πάρα πολύ από τους υποκειμενικούς παράγοντες. Η εποχή μας ζητάει μια αριστερά ισχυρή, κοντά στον κόσμο και στις ανάγκες του, χωρίς παρωπίδες, χωρίς προκαταλήψεις και τείχη του παρελθόντος, κι αυτή είναι η τάση προς την οποία θα πάνε τα πράγματα, στην εποχή μας αριστερό είναι ό,τι ενώνει, ό,τι κινητοποιεί, ό,τι εμπνέει και όχι ό,τι επιβεβαιώνει γραφές υπαρκτές ή ανύπαρκτες».

Πρόκειται για απόσπασμα συνέντευξης στο «Βήμα» της Κυριακής του Γ. Δραγασάκη. Και βεβαίως γνωρίζει καλύτερα απο μας σε ποια κατάσταση βρίσκει η κρίση το κόμμα του, που διαρκώς από συστάσεώς του ψάχνει τρόπο ανασύνθεσης, αναθεμελίωσης, ανασυγκρότησης... Δικό τους πρόβλημα. Δικός τους και ο ορισμός περί του τι είναι «αριστερό». Τι εννοεί, όμως; Ο ίδιος ο Γ. Δραγασάκης δηλώνει σ' αυτήν τη συνέντευξη: «Το να πει κανείς ότι σε μια τέτοια κρίση ο κόσμος δεν θα έχει δυσκολίες, δεν θα πει την αλήθεια»... Ο ίδιος συμμετείχε στην ομάδα που συνέγραψε τις Θέσεις του ΣΥΝ για το έκτακτο συνέδριο του Ιούνη. Εκεί αναφέρουν σαν στόχο: «Δίκαιη κατανομή του κόστους της κρίσης». Δηλαδή να πληρώσει και ο λαός.

Αυτό κάνει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Συμβάλλει, ώστε να καλλιεργείται στις λαϊκές συνειδήσεις αίσθημα συνυπευθυνότητας για την αντιμετώπιση της κρίσης, να γίνονται δεκτές οι συνέπειές της σαν δεδομένες και αυτονόητες. Αρα συμβάλλει στην άμβλυνση των αντιδράσεων, στην απονεύρωση των κινητοποιήσεων.