Η χρονική περίοδος από το 15ο Συνέδριο του Κόμματός μας μέχρι σήμερα ήταν αρκετή για να μπορέσουμε να κρίνουμε τις αποφάσεις του μέσα στη ζωή, να τις υλοποιήσουμε και να βαθύνουμε ακόμα παραπέρα, με βάση τη συσσωρευμένη πείρα. Τις αποφάσεις του 15ου Συνεδρίου τις δουλεύουμε και τις παλεύουμε μέσα στην εργατική τάξη, τη νεολαία και γενικά στο λαό. Ενα συμπέρασμα μόνο μπορεί να εξαχθεί: ο δρόμος που χαράξαμε στο 15ο Συνέδριο, ο δρόμος του ΑΑΔΜ είναι ουσιαστικά η εγγύηση για την προάσπιση των συμφερόντων των εργαζόμενων. Είναι μονόδρομος για τη νίκη της εργατικής τάξης και του σοσιαλισμού.

Σίγουρα το μοναδικό που δε χρειαζόμαστε είναι να ψωροπερηφανευόμαστε. Ομως, το πόσο επίκαιρες και το πόσο διορατικές είναι οι αποφάσεις του 15ου Συνεδρίου, αλλά και οι θέσεις για το 16ο, το βλέπουμε καθημερινά στους εργαζόμενους κι στη νεολαία. Η ΚΝΕ όχι απλά έχει δυναμώσει, αλλά έχει αποκτήσει δεσμούς με μεγάλο κομμάτι της νεολαίας. Αυτοί οι δεσμοί έχουν κατακτηθεί και δοκιμαστεί μέσα στην πάλη. Το κύρος του Κόμματός μας είναι πολύ αυξημένο στη νεολαία, ειδικά σε νέους εργαζόμενους και παιδιά των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Είναι χαρακτηριστικό ότι νέα παιδιά από την επαρχία, από περιοχές όπου το κόμμα έχει ελάχιστη έως ανύπαρκτη παρέμβαση και κυριαρχεί ο αντικομμουνισμός, θέλουν να έρθουν σε επαφή με την ΚΝΕ, μνημονεύουν το ΚΚΕ.

Η προσπάθεια απεγκλωβισμού εργαζόμενων και νέων από τα αστικά κόμματα και την αστική ιδεολογία αποδίδει καρπούς. Εχουμε αποτελέσματα, ακριβώς, γιατί έχουμε γραμμή σύγκρουσης με τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό. Εχουμε γραμμή ανατροπής του καπιταλισμού και δοκιμαζόμαστε στην ταξική πάλη. Στο κάτω - κάτω δεν είναι τυχαίο ότι όταν καλούμε τον κόσμο να παλέψει για τα δικαιώματά του, η προπαγάνδα μας έρχεται να απαντήσει στα εξής ερωτήματα: «Μα καλά, μ' αυτά που λέτε, θέλετε να βγούμε από την Ευρωπαϊκή Ενωση;», «στα πρώην σοσιαλιστικά κράτη τι έγινε;», «μπορούμε να τα καταφέρουμε;». Ο κόσμος, ο λαός, το κατανοεί και δεν είναι τυχαίο. Η κρίση του κρατικομονοπωλιακού καπιταλισμού και η σύνδεση των λαϊκών προβλημάτων με την εξάρτηση από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς είναι τέτοια που δε χωράει αμφιβολία ότι χρειάζεται γραμμή ρήξης και ανατροπής.

Ξεκάθαρα μπαίνει το δίλημμα: Με τα μονοπώλια ή με το λαό. Πολύ σωστά, λοιπόν, βάζουμε το ζήτημα της διεκδίκησης από το ΑΑΔΜ της λαϊκής εξουσίας και της λαϊκής οικονομίας. Πολύ σωστά, ξεκάθαρα βάζει το Κόμμα μας την αναγκαιότητα του σοσιαλισμού.

Η αυξημένη επιρροή και το κύρος δείχνουν ταυτόχρονα τις αδυναμίες μας και τις αυξημένες υποχρεώσεις μας. Πολλές φορές η δουλιά μας δεν απλώνεται σε ευρύτερες λαϊκές μάζες. Αλήθεια, πόσοι νεολαίοι και εργάτες θα μπορούσαν να είχαν στρατευτεί στις γραμμές του Κόμματος; Πόσοι περισσότεροι οπαδοί, αλλά και απλοί εργάτες, θα είχαν συμπαραταχτεί, αν κάναμε πιο οργανωμένη και σχεδιασμένη δουλιά; Το σίγουρο είναι ότι αυτός ο κόσμος βρίσκεται δίπλα μας. Πολλές φορές τον αφήνουμε έρμαιο στην αστική τάξη και τα αστικά κόμματα, γιατί είτε ερχόμαστε σε επαφή μόνο προεκλογικά, είτε γιατί δεν το συσπειρώνουμε δίνοντάς του αγωνιστική διέξοδο. Και εδώ μπαίνει το ζήτημα της δουλιάς της ΚΟΒ είτε στις συνοικίες, είτε στους εργασιακούς χώρους, είτε στα χωριά. Για παράδειγμα, μια συνοικιακή ΚΟΒ, πόσο παρεμβαίνει σ' έναν Πολιτιστικό Σύλλογο, παλεύοντας αντιιμπεριαλιστικά - αντιμονοπωλιακά ζητήματα; Πόσο παρεμβαίνουμε στα εργοστάσια, που πιθανά βρίσκονται στη συνοικία; Κατά πόσο έχουμε καταφέρει να αποκτήσουμε δεσμούς με ευρύτερες μάζες εργατών που ζουν στο χώρο ευθύνης της ΚΟΒ; Κατά πόσο, βέβαια, αξιοποιούμε τακτικά το «Ρ» σ' αυτή την κατεύθυνση ή βάζουμε ταμπέλες κομματικές στον καθένα και αποφεύγουμε την επαφή; Η απάντηση σ' αυτά τα ερωτήματα βρίσκεται βασικά στην ίδια τη λειτουργία των ΚΟΒ. Η συνεδρίαση και η δράση της ΚΟΒ πρέπει να καταλήγει και να αρχίζει με το πώς θα αποκτάει δεσμούς με ευρύτερες λαϊκές μάζες. Χρειάζεται δουλιά άνθρωπο τον άνθρωπο, σπίτι το σπίτι σε καθημερινή βάση. Σωστά εκτιμάμε ότι η δουλιά μας πρέπει να βαθαίνει σε αντιιμπεριαλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, να αποκαλύπτει την καπιταλιστική εκμετάλλευση και να πείθει για τη διέξοδο. Οι ΚΟΒ όχι απλά πρέπει να πρωτοπορούν στη λύση των λαϊκών προβλημάτων, αλλά και να οργανώνουν τη λαϊκή πάλη, παίρνοντας αγωνιστικές πρωτοβουλίες. Χρειαζόμαστε ΚΟΒ που να εξειδικεύουν τις αποφάσεις του συνεδρίου στο χώρο δράσης τους. Να συσπειρώνουν κι άλλο κόσμο στη δράση. Να φέρνουν την εμπειρία και την εικόνα από τις διαθέσεις των εργαζόμενων, ώστε να επεξεργάζονται σωστά την τακτική τους. Ολα αυτά όμως μπορούν να γίνουν, μόνο αν αποκτούμε δεσμούς με το λαό και τη νεολαία. Και περισσότερους δεσμούς θα αποκτήσουμε όσο θα στρατολογούμε και θα ισχυροποιείται το Κόμμα. Αλλωστε, αυτός είναι ο βασικός δείκτης για να βλέπουμε το βαθμό αλλαγής συνείδησης των μαζών και του συσχετισμού δύναμης. Μόνο μ' αυτά τα κριτήρια μπορούμε να δούμε την ιδεολογική δουλιά στο Κόμμα και το ανέβασμα της ιδεολογικοπολιτικής στάθμης στα κομματικά μέλη. Στο κάτω - κάτω, πλευρά της ιδεολογικής δουλιάς είναι η καλή προετοιμασία των ΚΟΒ με εισήγηση που θα κατευθύνει πολιτικά, θα διαπαιδαγωγεί και θα προσανατολίζει στη δράση.

Τέλος, πολύ σωστά, οι θέσεις για το 16ο Συνέδριο δίνουν μεγάλο βάρος στο ζήτημα της ισχυροποίησης και μαζικοποίησης του Κόμματος. Σωστά μπαίνει το ζήτημα του ατσαλώματος του κομματικού δυναμικού απέναντι στον ταξικό εχθρό και τα τσιράκια του, όπως και απέναντι στον οπορτουνισμό. Ακόμα πιο σωστά προσανατολίζουμε τη δράση μας στην εργατική τάξη και στη νεολαία. Οι ΚΟ πρέπει να βοηθήσουν την ΚΝΕ, ώστε να παρέμβουμε και να στρατολογήσουμε νέους εργάτες. Η εμπειρία του Κόμματος είναι πολύτιμη, αφού η ανεργία, οι εργασιακές σχέσεις σε συνδυασμό με την τρομοκρατία και τον αντικομμουνισμό βάζουν σοβαρά εμπόδια στη δουλιά μας.

Οι Θέσεις της ΚΕ για το 16ο Συνέδριο είναι αποτελεσματικός οδηγός για τη δράση μας. Πάνω απ' όλα μας δίνουν την αισιοδοξία και την εγγύηση για τη σίγουρη νίκη της εργατικής τάξης, του ΑΑΔΜ και της σοσιαλιστικής επανάστασης στη χώρα μας. Δε μένει παρά να τις κάνουμε πράξη.

Μέλος του Γρ. Περιοχής της Οργάνωσης

Δυτ. Πελ/νήσου ΚΝΕ - Πάτρα