Μόνο ένας στους πέντε ψηφοφόρους προσήλθε στις κάλπες την Κυριακή 19 του Νοέμβρη για το δεύτερο και τελικό γύρο των εκλογών για τη Γερουσία και την Ανω Βουλή της Τσεχικής Δημοκρατίας, όπου κάθε δύο χρόνια το ένα τρίτο των 81 θέσεων ανανεώνεται με εκλογές.

Η συμμετοχή (21,6%) ήταν ακόμα πιο χαμηλή απ' αυτήν της προηγούμενης Κυριακής (12/11), όπου τα δύο τρίτα των ψηφοφόρων αποφάσισαν να παραμείνουν μακριά από τις κάλπες για την εκλογή των βουλευτών της Γερουσίας, αλλά και των μελών για τα 13 νεοϊδρυθέντα περιφερειακά συμβούλια.

Η μικρή συμμετοχή στις εκλογές αντανακλά την έλλειψη εμπιστοσύνης του τσεχικού λαού προς τους αστικούς «δημοκρατικούς» θεσμούς της μετά το 1989 εποχής. Οπως γράφει ο Βιάτσλαβ Βερτελάρ στην καθημερινή εφημερίδα του Κομμουνιστικού Κόμματος Βοημίας-Μοραβίας (KSCM) «Χάλο Νόβινι», «οι πολίτες δεν ενδιαφέρονται για κενά εκλογικά συνθήματα. Θέλουν ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα, στο οποίο να μπορούν να βασιστούν, που θα σκοπεύει στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, θα τους δώσει πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς, σπίτια που θα μπορούν να αγοράσουν, καλή υγειονομική περίθαλψη και εκπαίδευση για τα παιδιά τους, θα καταπολεμήσει την εγκληματικότητα, θα αποτρέψει την καταλήστευσή τους από τις τράπεζες κλπ.».

Οι περισσότεροι Τσέχοι, προσθέτει ο Βερτελάρ, θεωρούν τη Γερουσία ως μια πολυτέλεια που περισσεύει, και δεν είναι ακόμα πεισμένοι για το αν τα νέα περιφερειακά συμβούλια θα ασχοληθούν με τη λύση των προβλημάτων τους.

Σύμφωνα με τα τελικά αποτελέσματα, η Συμμαχία των Τεσσάρων Κομμάτων (που αποτελείται από την Ενωση Ελευθερίας, τη Δημοκρατική Ενωση, τη Λαϊκή Δημοκρατική Ενωση και το κόμμα των Χριστιανοδημοκρατών) κέρδισε τις περισσότερες έδρες για τη Γερουσία (17 από τις 27) και αποτελεί πλέον τη μεγαλύτερη παράταξη στη Γερουσία με 39 από τις συνολικά 81 έδρες.

Το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα (CSSD) κέρδισε μόλις μία έδρα και διαθέτει πλέον μόνο 15 έδρες στη Γερουσία. Το Κόμμα των Πολιτειακών Δημοκρατών (ODS) κατέλαβε οχτώ έδρες, χάνοντας δύο, και συνολικά διαθέτει στο Σώμα 22 έδρες.

Εξαιτίας του αντιδημοκρατικού εκλογικού συστήματος, κανένας από τους 8 υποψηφίους του Κομμουνιστικού Κόμματος Βοημίας- Μοραβίας δεν εκλέχτηκε στο δεύτερο γύρο, και ο μόνος κομμουνιστικής γερουσιαστής έχασε την έδρα του αφήνοντας έτσι το κόμμα μόνο με 3 βουλευτές στην Ανω Βουλή. Οι υπόλοιπες 2 έδρες καταλήφθηκαν από ανεξάρτητους.

Αξίζει να σημειώσουμε πως οι μέχρι πρόσφατα εχθροί, η Συμμαχία και το ODS, έκρυψαν τα μαχαίρια τους και ένωσαν τις δυνάμεις τους, μετά τον πρώτο γύρο, σε μια προσπάθεια να πανικοβάλουν τους ψηφοφόρους με την «κόκκινη απειλή».

Ομως, όπως έδειξε η μικρή συμμετοχή, η «κόκκινη απειλή» δεν «έπιασε». Ομως, αν και η Δεξιά αυξάνει τις επιθέσεις της στους κομμουνιστές, η έκκληση για αντικομμουνισμό δεν περνάει στο λαό, μια και οι Τσέχοι έχουν ζήσει τις αλλαγές που έχουν γίνει μετά την παλινόρθωση του καπιταλισμού (μετά το 1989). Η παλινόρθωση αυτή έχει φέρει, εκτός από μια πιθανή δραματική τρίτη οικονομική κρίση, την αυξανόμενη ανεργία σε σημεία- κλειδιά της βιομηχανίας στη Βόρεια Βοημία και Νότια Μοραβία, μεγάλη αβεβαιότητα, αι περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες, σύμφωνα με τις επιταγές της Παγκόσμιας Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

Η επιτυχία των κομμουνιστών στον πρώτο γύρο για τη Γερουσία ήταν κατά κάποιο τρόπο μεγάλη και σημαντική, λαμβάνοντας 21% των ψήφων (συγκριτικά με το 11% στις γενικές εκλογές του 1998) και 23,8% των 675 εδρών των περιφερειακών συμβουλίων.

Πάντως, όπως αναφέρει ο εκδότης του «Πόστμαρκ Πραγκ» (Νο 236), Κεν Μπιγκς, ένας από τους λόγους που συντέλεσαν στο να υπάρχουν τα παραπάνω αποτελέσματα ήταν πως «ενώ η Δεξιά ένωσε τις δυνάμεις της ενάντια στην "κόκκινη απειλή", οι σοσιαλδημοκράτες για μια ακόμα φορά αρνήθηκαν να συνεργαστούν μαζί με τους κομμουνιστές σε έναν συνασπισμό ενάντια στη Δεξιά».

«Καθώς, αναφέρει, πραγματοποιούνταν συνομιλίες μεταξύ του ηγέτη των σοσιαλδημοκρατών και πρωθυπουργού Μίλος Ζέμαν, και του ηγέτη των κομμουνιστών Μιροσλάβ Γκρεμπένιτσεκ μετά τον πρώτο γύρο, τα ελεγχόμενα από το εξωτερικό ΜΜΕ κατάφεραν να δημιουργήσουν τέτοια σύγχυση σχετικά με το αποτέλεσμα αυτών των συνομιλιών (απόφαση που τόνιζε πως οι τοπικές επιτροπές τόσο των σοσιαλδημοκρατών όσο και των κομμουνιστών θα έπρεπε να αποφασίσουν αν θα υποστήριζαν και ποιους αντιπροσώπους ενάντια στη Δεξιά), που πολλοί ψηφοφόροι κατέληξαν τελείως μπερδεμένοι για το τι ακριβώς έπρεπε να ψηφίσουν».

Ο συγκεκριμένος εκδότης αναφέρει επίσης πως ένα δεύτερο στοιχείο αφορά στην άρνηση αρκετών κομμουνιστών ψηφοφόρων να ακολουθήσουν τη συμβουλή των τοπικών επιτροπών των κομμουνιστών να ψηφίσουν σοσιαλδημοκράτες στο δεύτερο γύρο εξαιτίας της αντιδραστικής στάσης του υποψηφίου σοσιαλδημοκράτη. Αυτό αφορούσε κυρίως τους ψηφοφόρους του Προστέζοφ, όπου ο υπουργός Εξωτερικών Ζαν Καβάν, ενθουσιώδης υποστηρικτής του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, έχασε την έδρα του.

Ενα τρίτο στοιχείο, αναφέρει, ήταν η σύγχυση αρκετών κομμουνιστών ψηφοφόρων στο αν τελικά άξιζε τον κόπο να ψηφίσουν για τη Γερουσία.

Πάντως, θα πρέπει να αναφέρουμε ότι οι βασικοί χαμένοι τόσο στη Γερουσία όσο και στις περιφερειακές εκλογές ήταν οι κυβερνώντες σοσιαλδημοκράτες. Παρά το γεγονός ότι οι δημοσκοπήσεις τούς έδειχναν να ηγούνται, στα περιφερειακά συμβούλια ήρθαν τελευταίοι, μετά τους υποψηφίους των Λαϊκών Δημοκρατών, το Συνασπισμό 4 κομμάτων και των κομμουνιστών. Ελαβαν μόνο το 15% των ψήφων και τις 111 από τις 675 θέσεις των περιφερειακών συμβουλίων.