«ΕΥΚΑΙΡΙΑ»: «Είναι από τους κανόνες της πολιτικής: κάθε κρίση συνιστά και μία ευκαιρία. Γιατί οι συνθήκες που δημιουργούνται διευκολύνουν επιλογές, αποφάσεις και ρήξεις που δεν θα μπορούσαν να υλοποιηθούν σε "κανονικές" περιόδους. Τώρα τις καθιστά αναγκαίες η συλλογική συνειδητοποίηση ότι πρέπει να αλλάξουν τα πράγματα. Από αυτή την άποψη το νομοσχέδιο για το εκπαιδευτικό σύστημα, που παρουσιάζεται σήμερα σε άτυπη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου, έρχεται στην κατάλληλη στιγμή. Υπάρχει συναίσθηση της ανάγκης για τολμηρή νομοθετική παρέμβαση στον πιο νευραλγικό τομέα της κοινωνικής οργάνωσης» (από το κύριο άρθρο στα ΝΕΑ).

Οι λέξεις προδίδουν: η αστική τάξη ομολογεί (μιλώντας για «ευκαιρία») ότι και στο θέμα της παιδείας τώρα - με πρόσχημα την κρίση - είναι η ώρα για τις μεγάλες ανατροπές. Οι πανηγυρισμοί της για το «νέο σχολείο» δεν μπορούν να κρύψουν ότι αυτό το σχολείο που θέλουν να στήσουν είναι εχθρικό για τις ανάγκες της λαϊκής οικογένειας. Οτι είναι ένα σχολείο πιο ταξικό, μακριά από την παιδαγωγική και πιο κοντά στους επενδυτές. Οτι αυτό που χαρακτηρίζουν «τολμηρή παρέμβαση» δεν είναι άλλο από μια βίαιη προσαρμογή της παιδείας στις ανάγκες του κεφαλαίου. Αν χτες ήταν μια φορά ανάγκη για τον εργάτη να νοιάζεται για το τι γράμματα μαθαίνει το παιδί, σήμερα καθίσταται αναγκαστικό να αναδειχθούν τα αιτήματα για την παιδεία των λαϊκών αναγκών σε ένα από τα κυρίαρχα ενοποιητικά στοιχεία των εργατικών αγώνων με τις ανάγκες ευρύτερων λαϊκών μαζών. Ο εχθρός «βάζει πόδι» σ' ένα από τα πλέον ευαίσθητα για την εργατική οικογένεια θέματα και χρυσώνει το χάπι επικεντρώνοντας την προσοχή στη περίφημη «βάση του 10». Απαιτείται λαϊκή συστράτευση ενάντια και σε αυτό το έκτρωμα.

ΦΕΡΕΤΖΕΣ: «Οποια απόφαση για αποκρατικοποιήσεις, πρέπει να διασφαλίζει όχι μόνο τη βιωσιμότητα της επιχείρησης, αλλά και τις θέσεις εργασίας» (από το κύριο άρθρο στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

«Να σε κάψω Γιάννη, να σ' αλείψω λάδ»". Το νερό, οι συγκοινωνίες, το ηλεκτρικό ρεύμα, οι επικοινωνίες αφορούν στους ίδιους τους όρους ύπαρξης της ζωής στη σημερινή πραγματικότητα. Για το κεφάλαιο είναι χώροι για τρελά κέρδη. Το «αίτημα» για βιωσιμότητα και διασφάλιση των θέσεων εργασίας, δεν αποπροσανατολίζει απλά, ρίχνει νερό στο μύλο των μονοπωλίων, ζητά από τα λαϊκά στρώματα να χειροκροτήσουν τις νέες ιδιωτικοποιήσεις αρκεί να υπάρξουν κάποιες διαβεβαιώσεις ότι η μαχαιριά θα είναι γλυκιά. Να ένας ακόμη σοβαρός λόγος για τον οποίο πρέπει να αφαιρεθεί από την αστική προπαγάνδα - τα έντυπά της - και το τελευταίο κομμάτι «αντιεξουσιαστικής» αισθήτας.