Σε πρόσφατη ημερίδα του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας ανακοινώθηκε πως, στη διάρκεια του τελευταίου χρόνου, χάθηκαν συνολικά 40.000 θέσεις εργασίας στον κατασκευαστικό και οικοδομικό κλάδο. Οτι, επίσης, η άμεση συμμετοχή του κλάδου στη δημιουργία του ΑΕΠ από 6,9% που ήταν την περίοδο 2000 - 2004, μειώθηκε σε 4,6% κατά μέσον όρο στη διετία 2008 - 2009. «Δύο εκ των βασικών πυλώνων της οικονομίας (σ.σ.: οικοδομή και κατασκευές) εγκλωβισμένοι στη χειρότερη μεταπολεμική ύφεση», αναφέρει χαρακτηριστικά η εφημερίδα «Καθημερινή».

Τι σημαίνουν, πρακτικά, τα παραπάνω; Οτι, καταρχάς, δεν κατασκευάζονται πλέον έργα - στο ρυθμό που κατασκευάζονταν παλιότερα. Λογικό, θα πει κανείς, αφού η περίοδος «άνθησης» του κλάδου συνδέθηκε με τους Ολυμπιακούς Αγώνας και τα «μεγάλα έργα». Κι όμως, δεν είναι καθόλου λογικό! Διότι ακόμη κι αν έπαψαν τα έργα δεν έπαψαν οι ανάγκες των εργαζόμενων.

Υπάρχει ανάγκη - και μάλιστα άμεση - για κατασκευή σύγχρονων και ασφαλών σπιτιών, όταν χιλιάδες και χιλιάδες εργαζόμενοι μένουν στο νοίκι, σε ακατάλληλα σπίτια ή, ακόμη, είναι άστεγοι; Υπάρχει ανάγκη για αντιπλημμυρικά - αντισεισμικά έργα, όταν σε κάθε πλημμύρα χάνονται ανθρώπινες ζωές, όταν εκλύεται το 50% της σεισμικής ενέργειας της Ευρώπης και όταν η συντριπτική πλειοψηφία των κτιρίων (80% του οικοδομικού πλούτου) είναι χτισμένα με τον παμπάλαιο αντισεισμικό κανονισμό του 1959; Υπάρχει ανάγκη για κατασκευή σχολείων και νοσοκομείων;

Η απάντηση σε όλα τα παραπάνω είναι ασφαλώς και ναι. Τότε, γιατί δε γίνονται έργα; Γιατί εργάζονται όλο και λιγότεροι οικοδόμοι - με αποτέλεσμα η ανεργία στον κλάδο να τσακίζει κόκαλα; Διότι τα έργα, σήμερα, γίνονται με γνώμονα το μεγαλύτερο κέρδος των κατασκευαστικών ομίλων. Και όσο τα κέρδη δεν είναι αυτά που θέλουν, «παγώνουν» τις κατασκευές. Τα κέρδη τους, όμως, δε συμβαδίζουν με τις ανάγκες των εργαζομένων. Αυτή τη μεγάλη αντίφαση του καπιταλιστικού συστήματος «πληρώνουν» και οι οικοδόμοι, αλλά και ο λαός, που δεν απολαμβάνει έργα απαραίτητα για τις σύγχρονες ανάγκες του.

Ο καπιταλισμός, δεν μπορεί να δώσει λύσεις σε αυτήν την αντίφαση. Είναι αναγκαίος ο άλλος δρόμος ανάπτυξης...