«Οργανωμένο έγκλημα, τρομοκρατία, η εικόνα μιας κοινωνίας που απειλείται από έναν σοβαρό κίνδυνο». Ετσι τουλάχιστον παρουσιάζεται από τα ΜΜΕ και τα κέντρα εξουσίας που τα ελέγχουν. Χρειάζεται να αντιμετωπιστεί. Τι γίνεται, όμως, όταν οι κίνδυνοι αυτοί - ψεύτικοι ή αληθινοί - γεννούν άλλους σοβαρότερους; Οταν η εξουσία για την αντιμετώπιση αυτής της κατάστασης υπονομεύει με θεσμικές ρυθμίσεις τις ατομικές ελευθερίες και δικαιώματα; Οι αλλαγές στην ποινική νομοθεσία για την πάταξη της τρομοκρατίας και του οργανωμένου εγκλήματος είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Με θέμα «Οργανωμένο έγκλημα, πολιτικό σύστημα και Ευρώπη στον 21ο αιώνα», πραγματοποιήθηκε χτες ημερίδα του Ινστιτούτου Στρατηγικών και Αναπτυξιακών Μελετών «Α. Παπανδρέου». Κανείς από τους εισηγητές της ημερίδας δεν μπόρεσε να δώσει ορισμό του οργανωμένου εγκλήματος. Απλά το περιέγραψαν. Ομως, η οριοθέτηση της έννοιάς του θα καθορίσει και την αντιεγκληματική πολιτική. Η τελευταία δε φαίνεται να περιμένει... Ενας εισηγητής χαρακτήρισε τα μέτρα κατά του οργανωμένου εγκλήματος σαν το πρόσωπο του Ιανού, έχει και μια σκοτεινή πλευρά. Σήμερα σε όλον τον κόσμο, κράτη και υπερεθνικοί οργανισμοί ενισχύουν την αποτελεσματικότητα της δράσης των διωκτικών και δικαστικών αρχών. «Ομως, ενώ οι ρυθμίσεις αυτές παγκοσμιοποιούνται, δε συμβαίνει κάτι ανάλογο και με την προστασία των κοινωνικών και ατομικών δικαιωμάτων των πολιτών», τόνισε ο Θ. Παπαθεοδώρου, επίκουρος καθηγητής του Ιόνιου Πανεπιστημίου. «Υπάρχει τάση να ενσωματώνεται η ύπαρξη της δράσης του οργανωμένου εγκλήματος στην ενίσχυση της δράσης της εκτελεστικής εξουσίας», επισήμανε ο καθηγητής του Ιονίου Πανεπιστημίου Π. Πιζάνιας. Ο δικηγόρος και σύμβουλος του υπουργείου Δικαιοσύνης Χ. Παπαχαραλάμπους ανέφερε ότι θα υπάρξει αστυνομική εκτροπή στη δικονομία, αν γίνει κατάχρηση των νέων μέσων καταστολής. Κινδυνεύει να ανατραπεί το τεκμήριο αθωότητας από το οιονεί τεκμήριο ενοχής. Επίσης υπογράμμισε ότι οι τάσεις στον ευρωπαϊκό και διεθνή χώρο είναι να γίνουν «επιθετικότερες» οι ανακριτικές πράξεις. Είπε ότι σήμερα καθιερώνονται ευέλικτες τεχνικές και μυστικότητα για τις αρχές δίωξης, έναντι υποχρέωσης «διαφάνειας» κατηγορουμένων και υπόπτων.