Τι είναι αυτό που κάνει τον γγ του ΝΑΤΟ, Τζορτζ Ρόμπερτσον, να αποκαλεί αίφνης (την περασμένη Τρίτη) τους Αλβανούς αυτονομιστές αντάρτες της οργάνωσης «Απελευθερωτικός Στρατός Πρέσεβο, Μεντβέγια, Μπουγιάνοβατς» (UCPMB) μία «χούφτα τρομοκράτες»; Γιατί η ΚΦΟΡ για πρώτη φορά αποδεικνύεται πως είναι τώρα σε θέση να συνεννοηθεί και να συνεργαστεί με τις γιουγκοσλαβικές αρχές, με κύριο στόχο την αποτροπή ενός «δεύτερου Κοσσυφοπεδίου» στα διοικητικά σύνορα της νότιας Σερβίας με την επαρχία, βοηθώντας τες μάλιστα να ανακαταλάβουν το χωριό Λουκάνε, που είχαν θέσει υπό τον έλεγχό τους την προπερασμένη Τετάρτη οι αυτονομιστές Αλβανοί; Γιατί ο Βρετανός υπουργός Αμυνας, Τζοφ Χουν, δήλωσε πως «συμμερίζεται τις ανησυχίες του Γιουγκοσλάβου Προέδρου για την ασφάλεια του σερβικού πληθυσμού και στις δύο πλευρές των «συνόρων» Σερβίας-Κοσσυφοπεδίου»; Γιατί οι δυνάμεις ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ, που πριν δυο-τρία χρόνια κόπτονταν για την ασφάλεια και τα ανθρώπινα δικαιώματα των Κοσσοβάρων Αλβανών, κρατούν σήμερα αυτή τη στάση απέναντι σ' αυτούς που την άνοιξη του '99 αποφάσισαν να «προασπίσουν» με τα ΝΑΤΟικά βομβαρδιστικά, τους πυραύλους εμπλουτισμένου ουρανίου και τις βόμβες διασποράς;

Η απάντηση δε μοιάζει με δύσκολο γρίφο, εάν συλλογιστεί κανείς τις πολιτικές εξελίξεις που διαδραματίστηκαν πριν από δύο μήνες στο πολιτικό προσκήνιο της ΟΔ Γιουγκοσλαβίας. Η επιθυμητή για τη Δύση γιουγκοσλαβική «πολιτικο-οικονομική μεταρρύθμιση», που επιτεύχθηκε με τα γεγονότα της 5ης Οκτώβρη και την εγκαθίδρυση του Βόγισλαβ Κοστούνιτσα στον προεδρικό θώκο της Γιουγκοσλαβίας, είναι η μία άκρη του νήματος. Ομως, αυτή καθαρά η εξέλιξη δεν μπορεί να δικαιολογήσει την κατά 180 μοίρες αλλαγή στη στάση των επεμβατικών δυνάμεων.

Δεν μπορεί ξαφνικά να συναισθάνθηκαν τον κίνδυνο μίας ακόμη επικίνδυνης σύρραξης σ' αυτή τη γωνιά της Ευρώπης. Ούτε μπορεί αίφνης τα ΝΑΤΟικά σχέδια για την «παραδειγματική» πολύπλευρη επέμβαση στην ΟΔ Γιουγκοσλαβίας να άλλαξαν τόσο πολύ, ώστε ξαφνικά ο γγ του ΝΑΤΟ να «ανακαλύπτει» πως ο «UCPMB», το παρακλάδι της αυτονομιστικής οργάνωσης «ΟΥΤΣΕΚΑ», που ήταν πριν δυόμισι-τρία χρόνια προσφιλής προστατευόμενος - για να μην πούμε γέννημα-θρέμμα «θερμοκηπίου» - της Δύσης έγινε σήμερα «μία χούφτα τρομοκράτες»...

Τι, λοιπόν, κρύβεται πίσω από τη σημερινή στάση «ψυχραιμίας», που επιδεικνύει το ΝΑΤΟ και η ΚΦΟΡ στην επικίνδυνη κρίση η οποία ελλοχεύει στην κοιλάδα του Πρέσεβο; Η πιθανότερη απάντηση μοιάζει με κράμα μίας σειράς γεωπολιτικών παραγόντων.

Ολοι οι «παροικούντες την Ιερουσαλήμ» γνωρίζουν πως η πρόσφατη εγκαθίδρυση του Βόγισλαβ Κοστούνιτσα στον προεδρικό θώκο της ΟΔ Γιουγκοσλαβίας δεν αρκεί για να εξασφαλίσει τη μακροβιότητα της νέας αρχής, πόσο μάλλον, σε μία περίοδο που εκκρεμούν οι κρίσιμες γενικές εκλογές της 23ης Δεκέμβρη στη Σερβία. Μπορεί ο νέος Πρόεδρος να προχώρησε τάχιστα στην αποκατάσταση των σχέσεων της ΟΔ Γιουγκοσλαβίας με την ηγετική ομάδα χωρών της ΕΕ και τις ΗΠΑ και εξασφάλισε την επανένταξη της ΟΔ Γιουγκοσλαβίας σε μία σειρά διεθνών οργανισμών, εντούτοις, μία σειρά πολιτικο-οικονομικών προβλημάτων παραμένουν ρευστά και το κυριότερο; Ανεπίλυτα. Η ήδη καταρρακωμένη από πολύχρονες κυρώσεις, αποκλεισμούς και επιδρομές γιουγκοσλαβική οικονομία δεν παραμένει μόνο η κυριότερη αιτία της παρατεταμένης κρίσης στη σερβική κοινωνία, αλλά και η πιο επικίνδυνη - και σχετικώς... βραδυφλεγής - βόμβα για το πολιτικό αμάλγαμα των 18 ετερόκλητων πολιτικών κομμάτων που συγκροτούν τη «Σερβική Δημοκρατική Αντιπολίτευση»... Την παράταξη δηλαδή που αποτέλεσε το πολιτικό όχημα που ανέδειξε τον Κοστούνιτσα στην Προεδρία της Ομοσπονδίας.... Είναι, λοιπόν επόμενο, οι δυτικές επεμβατικές δυνάμεις να τηρούν στάση δέουσας προσοχής στις ανησυχητικές εξελίξεις στην κοιλάδα του Πρέσεβο εάν θέλουν - και όπως φαίνεται από το πνεύμα των άρθρων του Συμφώνου Σταθερότητας... όντως επιθυμούν! - να μετατρέψουν και την ΟΔ Γιουγκοσλαβίας σε ένα ακόμη προτεκτοράτο τους, όχι τόσο «μιλιταριστικού» τύπου όπως το Κοσσυφοπέδιο, αλλά περισσότερο οικονομικού και πολιτικού τύπου, που θα υπακούει στο μοντέλο της ελεύθερης αγοράς και της συνεπακόλουθης ασυδοσίας του πολυεθνικού κεφαλαίου...

Η κατάσταση όμως δεν είναι ρευστή μόνον στο πλαίσιο της διαταραγμένης ΟΔ Γιουγκοσλαβίας. Η συγκεκριμένη χρονική περίοδος βρίσκει την ΕΕ σε μία φάση θεσμικών και οικονομικών αλλαγών - όχι πάντως προς το «δημοκρατικότερον»... - στο πλαίσιο εντονότατου ανταγωνισμού και τριβών, όπου η παλιά «ισορροπία» του συσχετισμού πολιτικών και οικονομικών μεγαλοπαραγόντων θέλει να υπερσκελίζεται από την παντοκρατορία ενός πολυεθνικού κεφαλαίου, που εμφανίζεται να μη χρειάζεται πλέον το «πολιτικό» φύλλο συκής...

Παράλληλα, στην άλλη όχθη του Ατλαντικού, παρατείνεται η γνωστή κρίση των «ανεπανάληπτων» εκλογών της 7ης Νοέμβρη με τον 43ο Πρόεδρο «Χ» των ΗΠΑ να καλείται, εκ των γεγονότων, να κηρύσσει, βραχυπρόθεσμα ή μεσοπρόθεσμα, και την εκεί έναρξη μίας διαδικασίας κρίσιμων θεσμικών μεταρρυθμίσεων. Την πυροδότηση του δεύτερου κεφαλαίου της επέμβασης στο Κοσσυφοπέδιο μοιάζει, την παρούσα περίοδο, να μην την εύχεται κανείς... Καμιά φορά όμως τα πράγματα δεν έρχονται κατ' ανάγκη ανάλογα με τους ευσεβείς πόθους των κραταιών. Αφ' ετέρου, μεσοπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα, ο «UCPMB», όπως λίγο παλιότερα και ο «UCK»,θα κληθεί να παίξει το δικό του ρόλο στη συνεχιζόμενη τραγωδία των «γεωπολιτικών ανακατατάξεων» στα Βαλκάνια...