Τα τελευταία χρόνια, όλο και πιο συχνά, βλέπουν το φως της δημοσιότητας, στοιχεία για τους «φτωχούς» της Γης (που ζουν κάτω από το επίσημο «όριο φτώχειας») τους «πεινασμένους» και εξαθλιωμένους (που υποσιτίζονται, δηλαδή πεινάνε πραγματικά). Παράλληλα, όμως, με την αύξηση των φτωχών και πεινασμένων, η καπιταλιστική «παγκοσμιοποίηση», γεννά και εκτρέφει την εκρηκτική και προκλητική αύξηση των κερδών και υπερκερδών των πολυεθνικών και τη συγκέντρωση κεφαλαίου σε λιγότερα χέρια.

Σε ό,τι αφορά την πρώτη όψη της «παγκοσμιοποίησης», που έχει να κάνει με τους φτωχούς και πεινασμένους της Γης, αποκαλυπτικά είναι τα στοιχεία των διεθνών Οργανισμών και άλλων φορέων, που έχουν δει τον τελευταίο καιρό το φως της δημοσιότητας.

Σύμφωνα με τα στοιχεία αυτά:

Πρώτον, στην κατηγορία των πεινασμένων, ενδιαφέροντα και ταυτόχρονα αποκαλυπτικά, είναι όσα αναφέρονται στην έκθεση του Οργανισμού Τροφίμων και Γεωργίας του ΟΗΕ (FAO) για την «Κατάσταση της διατροφικής ανασφάλειας στον κόσμο» (SOFI 2000), που δημοσιοποιήθηκαν στις 17 Οκτώβρη 2000, με αφορμή την «Παγκόσμια Ημέρα Διατροφής». Οπως αναφέρεται στην έκθεση, «το 13% του πληθυσμού του πλανήτη, δηλαδή 826 εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως, ήτοι ο ένας στους έξι κατοίκους του πλανήτη, υποφέρουν από χρόνιο υποσιτισμό». Δεν πρόκειται απλά για τους φτωχούς της Γης, αλλά για τους πεινασμένους, με το μεγαλύτερο αριθμό υποσιτιζόμενων (792 εκατομμύρια) να βρίσκεται στις αναπτυσσόμενες χώρες. Ανάμεσα σ' αυτούς, είναι και αρκετά εκατομμύρια κατοίκων πρώην σοσιαλιστικών χωρών (που μέχρι το 1989 δε γνώριζαν τι θα πει πείνα). Ενδιαφέρον, παρουσιάζει και η επισήμανση - διαπίστωση των συντακτών της έκθεσης του FAO, σύμφωνα με την οποία ο μεγαλύτερος αριθμός των κατοίκων της Γης που υποσιτίζονται- παίρνουν πολύ λιγότερες από τις αναγκαίες θερμίδες που χρειάζεται ο ανθρώπινος οργανισμός για να μη χάνει βάρος- βρίσκεται σε χώρες σε εμπόλεμη κατάσταση (κυρίως Αφρική).

Δεύτερον, αποκαλυπτικά είναι και τα επίσημα στοιχεία των διεθνών οργανισμών, για τους κατοίκους της Γης που ζουν κάτω από το επίσημο «όριο φτώχειας».

Ιδού, μερικά από αυτά τα στοιχεία:

• Ο ΟΗΕ, εκτιμά τους φτωχούς της Γης που ζουν με ένα δολάριο την ημέρα, σε περισσότερους από 1,2 δισεκατομμύρια. Επικαλούμενος τα στοιχεία αυτά, ο γενικός γραμματέας του Οργανισμού Κόφι Ανάν, κάλεσε φέτος την Ανοιξη τις κυβερνήσεις των πλουσιότερων χωρών να συνδράμουν περισσότερο τις φτωχότερες χώρες που βιώνουν στη φτώχεια και την εξαθλίωση, τονίζοντας πως «είναι ανυπολόγιστα τα κέρδη και τα οφέλη εν γένει που η παγκοσμιοποίηση έφερε για τους πλούσιους και είναι ντροπή οι περισσότεροι να παραμένουν αποκλεισμένοι από αυτά τα πλούσια μερίσματα της παγκόσμιας ανάπτυξης, βιώνοντας μια πραγματικότητα καθημερινής μιζέριας, υποσιτισμού και γενικά ένα νοσηρό περιβάλλον».
• Με την επικράτηση του καπιταλισμού, σ' Ανατολή και Δύση, η φτώχεια και η εξαθλίωση εξαπλώθηκαν με ταχύτατους ρυθμούς στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, οι κάτοικοι των οποίων μέχρι το 1989- 90 είχαν εξασφαλισμένο ένα ελάχιστο- και σταθερά αυξανόμενο- βιοτικό επίπεδο και σίγουρα δεν πεινούσαν. Σήμερα, όμως, η κατάσταση είναι εντελώς διαφορετική, αφού όπως μετέδωσε το ρώσικο πρακτορείο ειδήσεων Ιντερφάξ στις 15 Νοέμβρη 2000 και αναμετέδωσαν τα περισσότερα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορείο το 35% των Ρώσων ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Η είδηση αυτή μεταδόθηκε με αφορμή την απόφαση της ρώσικης κυβέρνησης που καθόρισε το το όριο της φτώχειας στη Ρωσία στα 1.234 ρούβλια κατά κεφαλήν μηνιαίως (45 δολάρια ή 18.000 δραχμές). Για τα άτομα που ανήκουν στον οικονομικά ενεργό πληθυσμό το κατώτατο όριο φτώχειας ορίστηκε σε 1.350 ρούβλια ή 49 δολάρια και για τους συνταξιούχους στα 930 ρούβλια ή 34 δολάρια.
• Η φτώχεια, όμως, και οι φτωχοί, δεν είναι άγνωστοι στις πλούσιες ή και τις πλουσιότερες χώρες του κόσμου. Για παράδειγμα, στην Ευρώπη των πλουσίων και των μεγιστάνων του πλούτου, υπάρχει και η άλλη Ευρώπη, των φτωχών και των εξαθλιωμένων που συνεχώς... μεγαλώνει. Σ' αυτήν την «άλλη Ευρώπη», αναφέρεται και το τηλεγράφημα αριθμός 123 που μετέδωσε το ΑΠΕ στις 17 Οκτώβρη από το Λουξεμβούργο, με αφορμή τη συνεδρίαση του Συμβούλιο των Υπουργών Εργασίας της ΕΕ όπου, όπως αναφέρει «για πρώτη φορά τα κράτη - μέλη της ΕΕ συμφώνησαν σε κοινούς στόχους για την καταπολέμηση του φαινομένου της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού που απειλεί την Ευρώπη». Το τηλεγράφημα, μας πληροφορεί πως μόνο στις χώρες - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης εξήντα εκατομμύρια άνθρωποι ζουν κάτω από όριο φτώχειας με τις γυναίκες και τα παιδιά να ανήκουν στις ομάδες υψηλού κινδύνου και ότι το 10% των πιο φτωχών στην ΕΕ κατέχουν μόνο το 2,6% του συνολικού εισοδήματος,ενώ το 10% των πιο πλούσιων λαμβάνει το 24% του συνολικού εισοδήματος.
• Στη γειτονική Ιταλία, όπως αποκάλυψε η ετήσια έκθεση του Istat (Εθνικό Ινστιτούτο Στατιστικής Ιταλίας) που είδε το φως της δημοσιότητας στις 26 Μάη 2000, περίπου 2,5 εκατομμύρια ιταλικές οικογένειες, δηλαδή περισσότεροι από7,5 εκατομμύρια Ιταλοί πολίτες, ζουν στο όριο της φτώχειας.
• Τέλος, στην Ελλάδα, πρόσφατη μελέτη που έγινε στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο της Αθήνας, εκτιμά ότι ο ένας στους πέντε κατοίκους της χώρας (περίπου 2 εκατ. άτομα) έχειεισόδημα χαμηλότερο από το στατιστικό όριο της φτώχειας (η εκτίμηση αυτή, συμπίπτει με την τελευταία έρευνα της ΕΕ, σύμφωνα με την οποία το 22% των Ελλήνων ζει κάτω από το όριο φτώχειας) και το 5,5% του πληθυσμού (πάνω από 550.000 άτομα), ζει ε συνθήκεςακραίας φτώχειας, με μηνιαίο ατομικό εισόδημα κάτω από 43.600 δραχμές το μήνα.
• Σύμφωνα με έκθεση της Διεθνούς Οργάνωσης Μετανάστευσης (ΟΙΜ) που εδρεύει στη Γενεύη- στοιχεία της οποίας μετέδωσε στις 16 Νοέμβρη 2000 το ΑΠΕ- «ο αριθμός των μεταναστών σε όλο τον κόσμο ανέρχεται σε περισσότερα από 150 εκατομμύρια», χωρίς να υπολογίζονται σ' αυτούς οι λαθρομετανάστες που υπολογίζονται σε μερικά εκατομμύρια. Ενδιαφέρον παρουσιάζει η επισήμανση των συντακτών της έκθεσης, ότι στα αρνητικά στοιχεία της μετανάστευσης είναι μεταξύ άλλων η εγκληματικότητα, οι συγκρούσεις μεταξύ των κοινοτήτων και τα 700.000 με δύο εκατ. γυναίκες και παιδιά θύματα εκμεταλλευτών.

Η Παγκόσμια Τράπεζα, που αφιέρωσε φέτος την ετήσια έκθεσή της στη... «Μάχη κατά της φτώχειας», σκιαγραφώντας την ανισοκατανομή του πλούτου και τους τοκογλυφικούς όρους με τους οποίους η ίδια και οι τραπεζίτες του κόσμου προσφέρουν... «αναπτυξιακά δάνεια» στις φτωχότερες χώρες, επισημαίνει μεταξύ άλλων και το εξής αποκαλυπτικό. «Το μέσο εισόδημα των 20 πλουσιότερων χωρών είναι σήμερα 37 φορές υψηλότερο από το εισόδημα των 20 φτωχότερων χωρών και ότι η απόσταση αυτή έχει διπλασιαστεί τα 40 τελευταία χρόνια». Σύμφωνα με τα στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας, σε ορισμένες χώρες, η μάστιγα της απόλυτης φτώχειας- η Παγκόσμια Τράπεζα και όχι μόνο, εντελώς αυθαίρετα, όρισε ότι απόλυτα φτωχοί είναι όσοι ζουν με 1 δολάριο την ημέρα- αγγίζει το 50%. Συγκεκριμένα, στην υποσαχάρια Αφρική, το ποσοστό των απόλυτα φτωχών φτάνει το 46,3%, ενώ στην Ευρώπη και την κεντρική Ασία, που παλιότερα αγνοούσαν εντελώς αυτή την κοινωνικό-οικονομική πληγή καθώς μόλις 0,2% του πληθυσμού ζούσε με λιγότερο από ένα δολάριο την ημέρα, είδαν το 1998 αυτό το ποσοστό να φτάνει το 5,1%!