Το τέλος της κανονικής περιόδου του φετινού πρωταθλήματος της Σούπερ Λίγκας ανέδειξε για μια ακόμη χρονιά την σαπίλα του προϊόντος που λέγεται επαγγελματικό ποδόσφαιρο και τον ανελέητο πόλεμο συμφερόντων που παίζεται μεταξύ των επιχειρηματιών για την όσον το δυνατόν μεγαλύτερη εκμετάλλευσή του. Μάλιστα για πρώτη φορά φέτος περισσότερο από κάθε άλλη χρονιά η ενότητα των επιχειρηματιών που λυμαίνονται το χώρο του ποδοσφαίρου για δικό τους όφελος, αμφισβητήθηκε έντονα εξαιτίας των εσωτερικών διαφωνιών και συμμαχιών που διεκδίκησαν μεγαλύτερο ρόλο στην πίτα των κερδών. Κοκορομαχίες για την προεδρία της Λίγκας των ΠΑΕ, καρφιά και μπηχτές, στημένα παιχνίδια, εξυπηρέτηση συμφερόντων και φυσικά η βία ήταν τα κομμάτια που συνέθεσαν το παζλ του φετινού πρωταθλήματος.

Στο περιθώριο όλων αυτών η παρουσία της Πολιτείας που αρνήθηκε για μια ακόμη φορά να δει το πρόβλημα στην βάση αιτίας-αιτιατού αλλά αντίθετα διατήρησε για μια ακόμη φορά την λογική της διαχείρισης στα πλαίσια του συστήματος και του εξωραϊσμού.

Η ανάληψη της προεδρίας της Λίγκας από τον πρόεδρο του Παναθηναϊκού Νίκο Πατέρα, αμφισβητήθηκε έντονα από την πλευρά του αιωνίου αντιπάλου των «πρασίνων», Ολυμπιακού. Οι διαφωνίες για την κεντρική διαχείριση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων του πρωταθλήματος, που οδήγησαν Ολυμπιακό και Ξάνθη να επιλέξουν την δική τους μοναχική πορεία, σε σχέση με τους υπόλοιπους (βρίσκοντας...παρηγοριά στην αγκαλιά της κρατικής τηλεόρασης) έδωσαν την θέση τους στις ευθείες επιθέσεις για εξυπηρέτηση συμφερόντων. Δεν είναι λίγες οι φορές που ο Σωκράτης Κόκκαλης δεν μετείχε στις συσκέψεις ενώ με αφορμή την διαιτησία αρκετές φορές αμφισβητήθηκε από τις διάφορες συμμαχίες που υπήρχαν στην διοργανώτρια αρχή, ακόμα και η αξιοπιστία του προϊόντος. Η μάχη μεταξύ των αντικρουόμενων επιχειρηματικών συμφερόντων οξύνθηκε και μεταφράστηκε σε λογομαχίες και χαρτοπόλεμο ανακοινώσεων σχετικά με την καθαρότητα των προηγούμενων πρωταθλημάτων (τον Ολυμπιακό) αλλά και το φετινό στο οποίο στην μεγαλύτερη διάρκειά του προηγούνταν στην βαθμολογία ο μετέπειτα πρωταθλητής Παναθηναϊκός. Οι κραυγές και οι ψίθυροι έδωσαν και πήραν και φθάσαμε στο σημείο ακόμα και ο βασικός χορηγός του πρωταθλήματος , ο ΟΠΑΠ, να κλειδώνει δυο ημέρες και τρεις ημέρες πριν αποτελέσματα παιχνιδιών υπό το φόβο και την αμφισβήτηση για την καθαρότητα του αποτελέσματος.

Κόντρες συμφερόντων όμως δεν υπήρξαν μόνο για την προεδρία της διοργανώτριας αλλά και μεταξύ των επιχειρηματιών-ιδιοκτητών των ΠΑΕ όπως και οι αντίστοιχες που αφορούσαν τον έλεγχο μιας ΠΑΕ. Στον Παναθηναϊκό αρκετές φορές κατά την διάρκεια της χρονιάς βγήκαν τα μαχαίρια από τους αντιπολιτευόμενους και φυσικά διαφορετικών επιχειρηματικών συμφερόντων μετόχους είτε με αφορμή τους χερισμούς της νυν διοίκησης στο θέμα του γηπέδου είτε ακόμα και για τις αγωνιστικές επιλογές (μεταγραφές παικτών, αλλαγή προπονητή κτλ). Χειρότερη η κατάσταση στην ΑΕΚ. Το κενό εξουσίας στην διοίκηση δημιούργησε πρόσφορο έδαφος για εκμετάλλευση από επιχειρηματίες με στόχο πάντα την προοπτική δημιουργίας ιδιόκτητου γηπέδου αλλά και την εκμετάλλευση του προπονητικού που ήδη κατασκευάζεται στα Σπάτα. Τα εσωτερικά προβλήματα δεν έλειψαν και στον Ολυμπιακό με τον Σωκράτη Κόκκαλη να επιχειρεί άνοιγμα σε άλλους επενδυτές στην ΠΑΕ, αλλά να προσπαθεί ωστόσο να διατηρήσει ο ίδιος τον πρώτο λόγο στις αποφάσεις.

Οι διαφορετικές πλευρές βοηθούμενες και από τον φιλικό προς κάθε συμμαχία αθλητικό Τύπο, έδωσαν μέχρις εσχάτων την δική τους μάχη για επικράτηση. Μια μάχη που μεταφέρθηκε και στις εξέδρες των γηπέδων κάθε αγωνιστική όπου την παράσταση εκεί ανέλαβαν να δώσουν οι - πάντα χρήσιμοι στον επιχειρηματία ιδιοκτήτη της ομάδας - ιδιωτικοί στρατοί των οργανωμένων οπαδών. Εκμεταλλευόμενοι τον φανατισμό ιδιαίτερα των νέων, οι επιχειρηματίες έκαναν επί της ουσίας την δική τους επίδειξη δύναμης όταν τα συμφέροντά τους θίγονταν. Στο όνομα του πολέμου των...κακών κατά της ομάδας, οι εμπλεκόμενοι με το ποδόσφαιρο δημιουργούν και τις προϋποθέσεις για να αποπροσανατολίζουν τους εργαζόμενους, να ανταγωνίζονται υπό καλύτερους όρους τους άλλους καπιταλιστές, να αποκτούν τέτοια δύναμη που να μη λογαριάζουν ούτε τους νόμους του δικού τους κράτους. ΟΑΚΑ, Γ. Καραϊσκάκης, Καβάλα, Γιάννενα Καυτατζόγλειο κ.ά. έγιναν για μια ακόμη φορά η έδρα ώστε να παιχτεί το θέατρο του παραλόγου της βίας και αποτέλεσαν την...χρήσιμη αφορμή ώστε να ενταθούν τα μέτρα καταστολής με πρόσχημα την αντιμετώπισή της.

Η ρευστότητα που επικρατούσε μέχρι το τέλος στο ζήτημα των ομάδων που θα μείνουν στην κατηγορία και στις αντίστοιχες που θα υποβιβαστούν, ήταν το λάδι για να κρατηθεί αναμμένη η φωτιά στον πόλεμο των επιχειρηματιών που ήθελαν το καλύτερο για την ομάδα - μαγαζί τους. Ενας πόλεμος που τους έφτασε (ανάλογα με τα οφέλη τους ή όχι) να αμφισβητούν και οι ίδιοι το προϊόν που υπηρετούν.

Στα Γιάννενα ο πρόεδρος του υποβιβασμένου στη Β? κατηγορία ΠΑΣ, Γ. Χριστοβασίλης, άφησε σε επίσημη συνέντευξη Τύπου αιχμές ότι η ομάδα του οδηγήθηκε στον υποβιβασμό γιατί δεν έπαιξε στο παρασκήνιο. Στο «Καυταντζόγλειο» ο Χρήστος Πανόπουλος ιδιοκτήτης της Σκόντα Ξάνθης που κρατήθηκε στην κατηγορία μετά τη νίκη με 4-2 επί του Ηρακλή, σε δηλώσεις επέλεξε το ρόλο της Πυθίας προκειμένου να ρίξει καρφιά για την ήττα της Λάρισας με 2-1 στην έδρα της από το Λεβαδειακό, ο οποίος βρισκόταν στην ίδια μοίρα με την ομάδα του στη μάχη της σωτηρίας στην κατηγορία. Σαν απάντηση, ο πρόεδρος των Βοιωτών επέλεξε το ρόλο του...αλτρουιστή δηλώνοντας πως δε θέλει να μιλήσει γιατί αν το κάνει θα βάλει φωτιά στο πρωτάθλημα.