«Μια κυβέρνηση σαν και εκείνη του Κωνσταντίνου Καραμανλή τον Ιούλιο του 1974, από όλους τους πολιτικούς χώρους», ζητάει ο δημοσιογράφος Τάσος Τέλογλου, σε διάλογο με αναγνώστες ιστοσελίδας. Πώς τη φαντάζεται αυτή την κυβέρνηση και ποιο θα είναι το έργο της; Γράφει: «Η κυβέρνηση αυτή πρέπει να έχει έκτακτες εξουσίες, για να το πω πιο απλά η χώρα είναι σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης χωρίς δικτατορία αλλά ορισμένα άρθρα του συντάγματος πρέπει να βγουν "εκτός" ή να ερμηνευτούν ανάλογα. Εκδηλώσεις σαν κι εκείνες του ΠΑΜΕ στον Πειραιά πρέπει να δίνεται η δυνατότητα να κηρύσσονται αμέσως παράνομες με διαδικασίες αυτοφώρου, πρέπει να περιοριστεί το δικαίωμα της απεργίας αλλά και της διαμαρτυρίας σε ευαίσθητους τομείς (π.χ. πιλότοι της πολεμικής αεροπορίας, απεργία εκπαιδευτικών μέσα στις εξετάσεις)». Καλά διαβάσατε. Ο Τέλογλου ζητάει να ρίξει τις μάσκες η αστική δημοκρατία και να δείξει το αληθινό πρόσωπο της δικτατορίας των μονοπωλίων. Και κατά συνέπεια, να κηρύξει και εκτός νόμου τις εργατικές κινητοποιήσεις! Αυτές και άλλες «ιδέες» ζυμώνουν τα πρόθυμα παπαγαλάκια της αστικής τάξης σε καιρούς δύσκολους για την αναπαραγωγή των κερδών της και με κλιμακούμενη τη λαϊκή δυσαρέσκεια για το αστικό πολιτικό σύστημα. Βλέπουν μπροστά οι προπαγανδιστές της πλουτοκρατίας και στρώνουν το έδαφος για τα χειρότερα. Θέλουν «κοπάνημα». Ιδεολογικό, πολιτικό, αγωνιστικό. Να μη βρίσκει η τρομοκρατία και οι αντιδραστικές τους ιδέες ούτε χαραμάδα για να περάσει στις λαϊκές συνειδήσεις. Να παίρνει απάντηση κάθε τους πρόκληση. Είναι θρασύδειλοι, επειδή ξέρουν πως ο λαός έχει το δίκιο και τα αφεντικά τους το άδικο, το οποίο και υπερασπίζονται. Ετσι, από θέση υπεροχής πρέπει να τους αντιμετωπίζουν όλους αυτούς οι εργαζόμενοι και ο λαός.