«Η πρόταση του ΚΚΕ για σταθερή και πλήρη εργασία με δικαιώματα για όλους δεν είναι επίκαιρη επειδή γίνεται παραμονές της Εργατικής Πρωτομαγιάς, αλλά αναγκαία γιατί γίνεται σε συνθήκες διεθνούς καπιταλιστικής κρίσης», τόνισε η εισηγήτρια της πρότασης νόμου του ΚΚΕ, Σοφία Καλαντίδου.

«Η δουλειά είναι δικαίωμα», σημείωσε, «ο άνθρωπος πρέπει να έχει εξασφαλισμένη σταθερή δουλειά, με δικαιώματα και ελεύθερο χρόνο. Σήμερα αυτό είναι εφικτό. Σήμερα που η τεχνολογική και επιστημονική ανάπτυξη έχει ανοίξει νέους δρόμους, ώστε να αυξάνεται συνεχώς η παραγωγικότητα, υπάρχουν όλες οι υλικές προϋποθέσεις να μειωθεί ο χρόνος εργασίας και τα όρια συνταξιοδότησης, να μπορεί η λαϊκή οικογένεια να καλύπτει τις ολοένα και αυξανόμενες ανάγκες της. Ο εργαζόμενος παράγει τον πλούτο, δημιουργεί και λειτουργεί τα εργοστάσια, τις επιχειρήσεις, τις υποδομές. Δεν μπορεί να συμβιβάζεται με το δήθεν ρεαλισμό της επιδείνωσης του βιοτικού του επιπέδου».

Η Σοφία Καλαντίδου υποστήριξε ότι στον αντίποδα του δικαιώματος στην εργασία κινούνται οι πολιτικές που εκπορεύονται από την ΕΕ και υλοποιούνται από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ για προώθηση των ελαστικών μορφών απασχόλησης.

Αναφέροντας συγκεκριμένα στοιχεία, τόνισε ότι παρά την προώθηση των μορφών αυτών στο όνομα της αντιμετώπισης της ανεργίας «έχουμε στη χώρα μας πάνω από 1 εκατομμύριο εργαζόμενους με ελαστικές μορφές εργασίας. Ομως, τα ποσοστά ανεργίας ανεβαίνουν. Το 2010 η ανεργία ήταν 11,3% και η ελαστική απασχόληση αυξήθηκε από 5,9% σε 6,5% το πρώτο τρίμηνο του 2010 και οι ανασφάλιστοι στο 25%».

«Η δικιά μας λογική ξεκινάει από την αφετηρία ότι ο εργαζόμενος το μόνο που έχει να πουλήσει είναι την εργατική του δύναμη για να μπορέσει να ζήσει ο ίδιος, αλλά και η οικογένειά του», τόνισε στην παρέμβασή του ο βουλευτής του ΚΚΕ Νίκος Καραθανασόπουλος, αναρωτώμενος ρητορικά: «Γιατί να είναι πολυτέλεια, σήμερα να διεκδικεί και απαιτεί ο εργαζόμενος πλήρη και σταθερή απασχόληση, για να μπορεί αξιοπρεπώς ο ίδιος και η οικογένεια του να ζήσει; Γιατί αυτό είναι οπισθοδρόμηση; Είναι οπισθοδρόμηση το δικαίωμα της νοικοκυράς της εργατικής τάξης να βάζει καθημερινά το τσουκάλι στη φωτιά; Είναι οπισθοδρόμηση να μπορεί να στέλνει τα παιδιά του στο σχολείο ο εργάτης, ενώ, αντίθετα, το σύγχρονο είναι να προσαρμόζει ο εργάτης την πώληση της εργατικής του δύναμης ανάλογα με τις ανάγκες του κεφαλαιοκράτη, ανάλογα με τις ανάγκες των επιχειρήσεων;».

Ο βουλευτής του Κόμματος Νίκος Παπακωνσταντίνου είπε μεταξύ άλλων ότι «η ανάπτυξη της ανταγωνιστικότητας πυροβολεί τις κλαδικές συμβάσεις εργασίας, τον σταθερό ημερήσιο εργατικό χρόνο, την κοινωνική αξία της εργασίας, την υγιεινή και ασφάλεια στους χώρους εργασίας. Για το ΚΚΕ, η εργασία είναι θεμελιώδες κοινωνικό δικαίωμα αδιαπραγμάτευτο, που δεν το παζαρεύουμε, αλλά το διεκδικούμε στο ακέραιο. Είναι μια πάγια και διαρκής ανάγκη για τους εργαζόμενους σε όλους τους τομείς της οικονομίας».

Ο ίδιος παρέθεσε στοιχεία, σύμφωνα με τα οποία 42 επιχειρηματικοί όμιλοι που κυριαρχούν ιδιοκτησιακά στην ελληνική οικονομία άρπαξαν «νόμιμα» το 65% των κερδών της πρόσφατης δωδεκαετίας. Σημείωσε, τέλος, ότι η πρόταση του ΚΚΕ «έχει ποιοτικά διαφορετικό περιεχόμενο, ακριβώς γιατί αντανακλά με αξιοπαρατήρητη ακρίβεια τις κοινωνικές ανάγκες, τις εργασιακές προσδοκίες εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων».

«Την πρόταση νόμου που συζητάμε, την καταθέσαμε το Νοέμβρη», σημείωσε στην παρέμβασή του o κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ, Θανάσης Παφίλης, θυμίζοντας ότι «είχε διαδικαστικά την τύχη που έχουν όλες οι προτάσεις νόμου. Και εδώ βλέπουμε την καρικατούρα του Κοινοβουλίου, της δημοκρατίας: Καταθέτεις πρόταση νόμου, έρχεται εδώ για να ψηφιστεί, το απαγορεύει το Σύνταγμα».

Οπως τόνισε, η ουσία της πρότασης είναι ότι «απαντά σε όλους αυτούς που λένε ότι δεν υπάρχει άλλη διέξοδος, ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Να μας πείτε, ναι, ότι διαφωνείτε, αλλά όχι ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος». Επισήμανε ακόμη: «Είναι φανερό ότι ξεκινάμε από ριζικά αντίθετη αφετηρία και φιλοσοφία. Εμείς θεωρούμε τη δουλειά καθολικό δικαίωμα και όχι ευκαιρία. Εμείς λέμε ότι παραγωγός του πλούτου και πρωταγωνιστής στην εξέλιξη και την ανάπτυξη είναι ο εργαζόμενος, αυτός που παράγει τον πλούτο, ενώ εσείς λέτε ότι είναι ο καπιταλιστής, ο επιχειρηματίας, το κεφάλαιο, που εκμεταλλεύεται όλους τους υπόλοιπους και που καρπώνεται αυτόν τον κοινωνικό πλούτο. Αυτή είναι η θεμελιακή μας διαφορά».