Είναι 11 το πρωί. Η προσυγκέντρωση των Οργανώσεων από ΟΤΑ, δυτικές και νοτιοδυτικές συνοικίες πηγαίνει απ' το Μεταξουργείο προς το Πεδίον του Αρεως. Στα συνθήματά τους παίρνουν άμεση απάντηση από οδηγούς ταξί που τους κορνάρουν ρυθμικά. Είναι η αυθόρμητη έκφραση της ελπίδας του λαού για καλύτερες μέρες. Την ίδια ώρα, οι διαδηλωτές του Λεκανοπεδίου γεμίζουν πανέμορφες εικόνες ολόκληρο το κέντρο της Αθήνας. Στην πλατεία Αττικής, τις κόκκινες σημαίες και τα πανό τους απλώνουν οι Κομματικές Οργανώσεις Αττικής. Στην Κάνιγγος, ο χώρος γεμίζει χρώμα απ' τα κράνη και τις φόρμες των εργατών από τις Κατασκευές. Στα Προπύλαια, όπου στα «πηγαδάκια» φουντώνει η κουβέντα για την ανάγκη απάντησης παλλαϊκού ξεσηκωμού. «Πρέπει όλος ο κόσμος να κατέβει στο δρόμο. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Δεν πρέπει να σκύψουμε το κεφάλι. Να αντισταθούμε», λέει στο «Ρ» ο κύριος Παναγιώτης. Αυτή η πορεία τραβά μακριά, μέχρι το μέλλον: «Ηρθε η ώρα να φοβηθούν τη δύναμή μας. Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε»! γράφουν τα πανό τους.