«Η φτώχεια θέλει καλοπέραση». Συμφωνούμε. Ομως μέσα στην καλοπέραση είναι και το καλό και το πολύ φαγητό. Και ειδικά τέτοιες μέρες που έρχονται, εκεί θα το ρίξουμε. Προσοχή όμως. Καλό είναι να τηρήσουμε το μέτρο και τις αναλογίες γιατί από ό,τι διαβάσαμε, η παχυσαρκία αυξάνει ταχύτατα και σύμφωνα με τους ειδικούς, υπολογίζεται ότι σε λίγα χρόνια πάνω από το μισό του πληθυσμού των κοινωνιών στο δυτικό κόσμο (ενώ ο τρίτος κόσμος θα λιμοκτονεί), θα έχει σωματικό υπέρβαρο ή παχυσαρκία. Ας δούμε όμως πιο αναλυτικά το θέμα αυτό, γιατί σίγουρα θα μας απασχολήσει αρκετά.

Για την εμφάνιση της παχυσαρκίας συμβάλλουν μια σειρά παράγοντες, όπως η κληρονομικότητα, η διατροφή, η καθιστική ζωή και οι ψυχικές διαταραχές.

Η κληρονομικότητα παίζει σημαντικό ρόλο στην περίπτωση της παχυσαρκίας. Αν οι γονείς είναι παχύσαρκοι, οι πιθανότητες και τα παιδιά τους να εξελιχθούν σε παχύσαρκα άτομα είναι πολύ μεγάλες.

Η διατροφή αποτελεί καθοριστικό παράγοντα για τη νόσο, μόνο μια μικρή αύξηση 50 - 200 θερμίδων σε καθημερινή βάση στη διατροφή μας, μπορεί να προκαλέσει αύξηση 2 - 20 κιλών σε διάστημα 4 - 10 χρόνων.

Επίσης, η καθιστική ζωή και η έλλειψη κάθε σωματικής δραστηριότητας συμβάλλουν εξίσου στην εμφάνιση της παχυσαρκίας, ενώ το άγχος και η κατάθλιψη, κληροδοτήματα του σύγχρονου τρόπου ζωής, οδηγούν πολύ συχνά στην εκδήλωση της νόσου.

Εχει αποδειχθεί ότι τα παχύσαρκα άτομα πάσχουν και από μια σειρά άλλες παθήσεις, όπως είναι ο σακχαρώδης διαβήτης, η στεφανιαία νόσος, η υπέρταση και οι διαταραχές των λιπιδίων (αύξηση της χοληστερίνης και των τριγλυκεριδίων), ενώ αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης ορισμένων μορφών καρκίνου, όπως π.χ. του μαστού, του ενδομητρίου και του παχέος εντέρου.

Η αντιμετώπιση της παχυσαρκίας είναι μια διαδικασία που απαιτεί κατά κύριο λόγο αλλαγή του τρόπου διατροφής. Δεν υπάρχουν χρυσοί κανόνες διατροφής ή μαγικές συνταγές ή συνδυασμοί τροφών όπως συνήθως διαβάζουμε σε περιοδικά για απώλεια βάρους. Αν ο ασθενής τηρήσει τους διατροφικούς κανόνες που θα του υποδείξει ο ειδικός γιατρός, σε συνδυασμό με σωματική άσκηση σε καθημερινή βάση και κάθε είδους δραστηριότητα, π.χ. περπάτημα για μισή ώρα κάθε μέρα, ανέβασμα σκάλας με τα πόδια, είναι ό,τι πρέπει για να ενεργοποιηθεί ο μεταβολισμός του ατόμου και να προκαλέσει καύσεις. Επίσης η ψυχολογική υποστήριξη στα παχύσαρκα άτομα και η φαρμακευτική αγωγή όπου κρίνεται αναγκαία, βοηθά στην αντιμετώπιση της νόσου.

Εχει διαπιστωθεί ότι ακόμη και η εμβρυική ανάπτυξη έχει σχέση με τον κίνδυνο εκδήλωσης παχυσαρκίας, στη διάρκεια της ενηλικίωσης. Συγκεκριμένα τα χαμηλού βάρους έμβρυα και νεογνά, έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να γίνουν υπέρβαροι ενήλικες και να αναπτύξουν επιπλοκές, όπως αρτηριακή υπέρταση και σακχαρώδη διαβήτη.

Η ηλικία των 5 - 7 χρόνων είναι κρίσιμη για την ανάπτυξη παχυσαρκίας. Η περίοδος της εφηβείας απαιτεί εξίσου προσοχή, διότι η ορμονική έκρηξη που συντελείται, προκαλεί εναπόθεση λίπους, η οποία μπορεί να πάρει διαστάσεις εφ' όσον το παιδί στη διάρκεια της εφηβείας αλλάξει διατροφικές συνήθειες και παρουσιάσει μειωμένη σωματική δραστηριότητα.

Καλό θα ήταν οι γονείς να αποφεύγουν οποιοδήποτε αρνητικό σχόλιο, για το σώμα των παιδιών και τον τρόπο διατροφής που ακολουθούν, ενώ θα πρέπει να τονιστεί στα παιδιά ότι όλοι οι άνθρωποι δεν μπορεί να έχουν την ίδια εξωτερική «ιδανική» εμφάνιση.

Η καλλιέργεια ενδιαφερόντων στο παιδί, η εκμάθηση του ρόλου της σωματικής δραστηριότητας, της σωστής διατροφής και οι κίνδυνοι διατροφικής στέρησης, είναι μερικοί παράγοντες που αξίζει να τονιστούν ιδιαίτερα στο παιδί. Επίσης η ελάττωση του χρόνου που το παιδί περνάει μπροστά στην τηλεόραση (τρώγοντας διάφορα σνακ αφού έχει φάει), είναι καλύτερο να αποφεύγεται, όπως και οι τιμωρίες ή επιβραβεύσεις σε σχέση με τις διατροφικές συνήθεις του παιδιού. Είναι προτιμότερο, ένα οικογενειακό τραπέζι, που στις μέρες μας όταν εργάζονται και οι δύο γονείς, αποτελεί σπάνια απόλαυση και μόνο τα σαββατοκύριακα.