Αποφασισμένο να υποτάξει όσο ποτέ τις πανελλαδικές εξετάσεις στην αποστολή της ιδεολογικής παρέμβασης στις συνειδήσεις της νεολαίας φαίνεται να είναι φέτος το υπουργείο Παιδείας, σε συνθήκες γενικευμένης επίθεσης σε δικαιώματα. Αυτή τη φορά, εργαλείο ήταν τα χτεσινά θέματα Ιστορίας Γενικής Παιδείας με τους υποψηφίους να υφίστανται πέρα από το άγχος των εξετάσεων και... πολιτική προπαγάνδα αιτιολόγησης των αντιλαϊκών κυβερνητικών επιλογών για την έξοδο από την κρίση υπέρ του κεφαλαίου. Είχε προηγηθεί την περασμένη Παρασκευή η «εξέταση» στο πόσο καλά αφομοιώνουν οι μαθητές την πολιτική της διά βίου περιπλάνησης, στην οποία παρέπεμπε το θέμα για την «αυτομόρφωση» στη Νεοελληνική Γλώσσα.

Στα χτεσινά θέματα της Ιστορίας επιλέχτηκε ένα κείμενο του Ν. Μουζέλη με θέμα Οικονομία και Κράτος την εποχή του Βενιζέλου. Το κείμενο αναφέρεται στην εγκατάσταση μεγάλου αριθμού προσφύγων στα αστικά κέντρα που «σήμαινε την προσφορά άφθονης φτηνής εργασίας και επιχειρηματικού δυναμικού τη στιγμή που εισέρρεαν στη χώρα μαζικά νέα ξένα κεφάλαια με τη μορφή κρατικών δανείων, διεθνούς βοήθειας για τους πρόσφυγες, ιδιωτικών επενδύσεων για την κατασκευή δημοσίων έργων κλπ. (...) Στη δεκαετία 1928 - 38 (...) η Ελλάδα σημείωσε την υψηλότερη αύξηση βιομηχανικής παραγωγής (65%) μετά τη Σοβιετική Ενωση και την Ιαπωνία», αναφέρεται στο απόσπασμα. Εξ αντικειμένου, δημιουργεί συνειρμούς με τη σημερινή κατάσταση και ενισχύει την προπαγάνδα που ισχυρίζεται ότι με τα βάρβαρα μέτρα που επιβάλλονται σήμερα στο λαό θα υπάρξει ανάπτυξη. Μάλιστα, μέσα από τη σύγκριση με τη Σοβιετική Ενωση δημιουργεί επιπλέον συγχύσεις, αφήνοντας να εννοηθεί έως και ότι μέσα στον καπιταλισμό μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη υπέρ του λαού! Πρόκειται, δηλαδή, για επιχειρηματολογία υπέρ του καπιταλιστικού τρόπου «ανάπτυξης», ο οποίος στο απόσπασμα εμφανίζεται και ως αποδοτικός, σε μια χρονική συγκυρία που η κυβέρνηση προωθεί αντίστοιχες επιλογές παρά τη λαϊκή κατακραυγή.

Δε μένουν όμως μόνο εκεί. Παρατίθεται επίσης ένα απόσπασμα από κείμενο του Αλέξη Δημαρά με τίτλο «Παιδεία. Συντηρητική αντεπίθεση», το οποίο αναφέρεται στην εκπαιδευτική μεταρρύθμιση του Βενιζέλου (1928). Στο συγκεκριμένο απόσπασμα, γίνεται λόγος για τις «καινοτομίες» που πρόσταζε τότε στην παιδεία η κυρίαρχη τάξη. Ανάμεσα σε άλλα αναφέρεται στο πολλαπλό βιβλίο, προαιρετικά μαθήματα, «απογεύματα ελευθέρας εργασίας» στα σχολεία. Επιχειρούν να δώσουν έτσι ιστορική... νομιμοποίηση στις επιλογές που κάνουν σήμερα για την Παιδεία, για να θεωρηθεί «καινοτομία» - μια λέξη πολυχρησιμοποιημένη και στην προπαγάνδιση του «νέου σχολείου» - ό,τι πιο αντιδραστικό σήμερα.

Πρόκειται για προκλητική προσπάθεια χρησιμοποίησης της διαδικασίας των εξετάσεων, για να παρέμβουν ιδεολογικά σε μια περίοδο που η πολιτική των μονοπωλίων γίνεται επιθετικότερη και η λαϊκή αγανάκτηση εντονότερη. Δεν είναι βέβαια ούτε το πρώτο, ούτε το μόνο μέσο που χρησιμοποιούν για να πείσουν τον κόσμο ότι είναι υποχρεωμένος να δεχτεί το μονόδρομό τους, έχοντας στο στόχαστρο εκείνους που θα υποστούν με το χειρότερο τρόπο τις κυβερνητικές επιλογές: Τη νέα γενιά.