Τα βάρβαρα αντεργατικά μέτρα που έχει συναποφασίσει η κυβέρνηση από κοινού με τους ξένους συμμάχους της, το ΔΝΤ και την ΕΕ, δεν έχουν τελειωμό. Αποδεικνύεται διαρκώς στην πράξη ότι όχι μόνο δεν είναι μέτρα έκτακτης ανάγκης, όπως ορκίζονταν αρχικά τα κυβερνητικά στελέχη, αλλά θα γίνονται ολοένα και πιο άγρια και βάρβαρα. Είναι τόσο άγρια και βάρβαρα που καταργούν στην πράξη το τρομοκρατικό δίλημμα που από την πρώτη στιγμή έθεσε η κυβέρνηση «επώδυνα μέτρα ή χρεοκοπία της χώρας και άρα μη καταβολή συντάξεων και μισθών». Οσο περνάει ο καιρός και γίνεται αντιληπτό το περιεχόμενο του μνημονίου που υπόγραψε η κυβέρνηση με την τρόικα (ΔΝΤ - ΕΕ - ΕΚΤ), τόσο περισσότερο γίνεται συνείδηση ότι το παραπάνω εκβιαστικό δίλημμα δεν έχει κανένα πρακτικό περιεχόμενο. Πρώτα απ' όλα γιατί οι μισθοί και οι συντάξεις, που υποτίθεται ότι θα πάρουν οι εργαζόμενοι μετά τη «διάσωση της χώρας», είναι στην κυριολεξία μισθοί πείνας και ανέχειας. Δεύτερον, ένα μεγάλο μέρος των εργαζομένων δε θα έχει ούτε καν αυτούς τους μισθούς και συντάξεις. Οπως επίσης δε θα έχει δημόσια και δωρεάν Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια, κ.ο.κ. Με δυο λόγια, η «διάσωση της χώρας» δε συνεπάγεται διάσωση των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Αντίθετα, συνεπάγεται τη «χρεοκοπία» τους. Η απόρριψη, λοιπόν, των βάρβαρων αντιλαϊκών μέτρων και η λαϊκή αντεπίθεση γίνεται επιτακτική ανάγκη για τους εργαζόμενους, που ολοένα και πιο καθαρά βλέπουν ότι δεν έχουν να χάσουν παρά μόνο τις αλυσίδες τους.