«Να σημειωθεί ότι η αλλαγή αυτή είναι πολύ σημαντική όχι μόνο γιατί θα διευκολύνει την αποδέσμευση των επιχειρήσεων από υπερβάλλον προσωπικό, αλλά κι επειδή θα μειώσει αισθητά το ύψος των εφάπαξ...» (απόσπασμα σχολίου σε χτεσινό ρεπορτάζ από τα «Νέα» για τη μείωση των αποζημιώσεων και την αύξηση του ορίου απολύσεων). Δηλαδή, κατά τα «αντικειμενικά» - όπως τα ίδια καυχιόνται - ΜΜΕ, όπως αυτά που ανήκουν στο συγκρότημα του ΔΟΛ, το δικαίωμα των μεγαλοεργοδοτών να πετούν στο δρόμο όποιον και όποτε θέλουν αφορά στην ανάγκη των επιχειρήσεων να ξεφορτώνονται το «υπερβάλλον προσωπικό».

Πώς, όμως, ορίζεται κάτι ως «υπερβάλλον προσωπικό»; Για παράδειγμα, αποτελούν «υπερβάλλον προσωπικό» οι εργαζόμενοι οι οποίοι απολύονται από ένα χώρο ή κλάδο, όχι επειδή ο συγκεκριμένος τομέας δε χρειάζεται να αναπτυχθεί κι άλλο (π.χ., μεταλλοβιομηχανίες, κατασκευές, ναυπηγεία, ένδυση), όχι επειδή η λειτουργία και επέκτασή του δεν υπηρετεί κάποια βασική λαϊκή ανάγκη, αλλά επειδή υπάρχει καπιταλιστική κρίση, επειδή πρέπει να μη θιγεί ή και να αυξηθεί η κερδοφορία πρέπει να μειωθούν οι εργαζόμενοι στις επιχειρήσεις. Αν οι επιχειρήσεις λειτουργούσαν για την ικανοποίηση των αναγκών του λαού, δηλαδή αν ήταν κοινωνική ιδιοκτησία, δε θα υπήρχε «υπερβάλλον προσωπικό». Για όλα αυτά τα αστικά ΜΜΕ τηρούν «σιγήν ιχθύος». Αλλωστε, είναι υπέρμαχοι του καπιταλισμού. Και όταν ο «Ρ» μαζί με τον «902» επιμένουν και προβάλλουν την ανάγκη άλλου δρόμου ανάπτυξης (που συνδέεται και με τη διασφάλιση του δικαιώματος όλων σε σταθερή εργασία με πλήρη δικαιώματα) δέχονται επίθεση για «ξύλινη γλώσσα» ή μεροληψία.

Είναι καθαρό: Και η ενημέρωση και η προπαγάνδα δεν έχουν αταξικό περιεχόμενο. Οι πλουτοκράτες και τα Μέσα τους, λοιπόν, προπαγανδίζουν όπως βολεύει τον πλουτισμό τους τα νέα μέτρα. Οι εργαζόμενοι να αξιοποιήσουμε ακόμα περισσότερο τα δικά μας Μέσα για να αντεπιτεθούμε με την κριτική και τις προτάσεις που εξυπηρετούν τα δικά μας ταξικά συμφέροντα.