Η Χ. Κοψίνη είναι δημοσιογράφος της «Καθημερινής», του εφοπλιστή Αλαφούζου. Οι αναγνώστες της εφημερίδας την ξέρουν από το «εργατικό» ρεπορτάζ. Στην έως τώρα σταδιοδρομία της ασχολείται αποκλειστικά με το υπουργείο Εργασίας και με την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ. Με άλλα λόγια, το «εργατικό» ρεπορτάζ που κάνει, δεν είχε ποτέ χώρο για το ΠΑΜΕ, τις κινητοποιήσεις του, τις συνεντεύξεις Τύπου, τους χιλιάδες μικρούς και μεγάλους αγώνες που έδωσε την τελευταία δεκαετία. Να, όμως, που οι εποχές αλλάζουν και η Χ. Κοψίνη αποφάσισε να ασχοληθεί με το ΠΑΜΕ! Για να πει στους αναγνώστες της ότι στο ΠΑΜΕ επικρατούν «λογικές από άλλη εποχή» και ότι στο εσωτερικό του αναμετρούνται «η σκληρή και η πιο μετριοπαθής τάση».

Λέει και άλλα η δημοσιογράφος της «Καθημερινής», ορμώμενη από τη συμβολική κατάληψη του υπουργείου Εργασίας. Οτι «οι συγκεντρωμένοι με το ΚΚΕ γύρω από την Ομόνοια δεν ακολούθησαν τα συνδικάτα που πορεύτηκαν προς τη Βουλή και προτίμησαν να διαλυθούν ησύχως προς Θησείο (...) Μέλη της ΚΝΕ απέκλεισαν την είσοδο των ξενοδοχείων στην πλατεία Συντάγματος, παρότι στο εσωτερικό ελάχιστοι εργαζόμενοι απεργούσαν... με το ΠΑΜΕ (...) Σε ό,τι αφορά τη στάση στους συνδικαλιστικούς χώρους, δύο είναι βασικότερες τάσεις στο εσωτερικό του. Σύμφωνα με την πιο "σκληρή", οι αποφάσεις των σωματείων δεν έχουν καμία αξία αν δεν ταυτίζονται πλήρως με την κομματική γραμμή (...) Γι' αυτήν τη σεχταριστική αντίληψη περί συνδικαλισμού, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα εάν με αυτόν τον τρόπο παραβιάζεται η αυτονομία των συνδικάτων και επιβάλλεται με όρους κομματικής πειθαρχίας η απόλυτη αλήθεια του ενός και μοναδικού κόμματος (...) Φαίνεται δε ότι στο εσωτερικό του ΚΚΕ όλο και περισσότεροι δυσανασχετούν με λογικές του μεσοπολέμου. Διαφωνίες που βρίσκουν ανταπόκριση και σε στελέχη της Κεντρικής Επιτροπής (...) Διότι παρά τις εντυπώσεις που προκαλεί η αύξηση των νέων στις κινητοποιήσεις που διοργανώνει, το "πουκάμισο" στους χώρους εργασίας του ιδιωτικού τομέα παραμένει σχεδόν άδειο».

Αξιέπαινη η προσπάθεια της Κοψίνη να ανταποκριθεί στην αντιΠΑΜΕ και αντιΚΚΕ προπαγάνδα, που θέτει ως καθήκον η εφημερίδα της. Για το φαίνεσθαι, ωστόσο, θα ήταν καλύτερο την επόμενη φορά η «Καθημερινή» να αναθέσει μια τόσο απαιτητική αποστολή σε κάποιον δημοσιογράφο που να κάνει πιο αληθοφανή στο γραφτό του την αντιΠΑΜΕ και αντιΚΚΕ προπαγάνδα. Γιατί καλές οι παραγγελίες, αλλά χρειάζονται και γνώση στα του συνδικαλιστικού κινήματος. 'Η τουλάχιστον όχι και τόσο ξεφωνημένη αδυναμία πολιτικοϊδεολογικής αντιπαράθεσης. Γιατί δεν κομίζει «γλαύκαν ες Αθήνας», με τα περί «αυτονομίας των συνδικάτων» (άλλωστε ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ καλεί σε πάλη στήριξης της κυβέρνησης από τις κερδοσκοπικές πιέσεις, δηλαδή σε κίνημα στήριξης του ΠΑΣΟΚ, τέτοια αυτονομία, ενώ ανάλογη αντίληψη περί αυτονομίας έχει και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ), ούτε με τα περί σεχταρισμού (μας τα έχουν πει κατ' επανάληψη οι ηγέτες της εργατικής αριστοκρατίας σε ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, και οι συμπαρομαρτούντες αριστερούτσικοι συνδικαλιστές). Οσο για τις πολιτικές μεσοπολέμου, μάλλον κρίνει εκ των συμφερόντων της τάξης που υπηρετεί η εφημερίδα της και το δημοσίευμά της τα αλλότρια, αφού η επίθεση στην εργατική τάξη για να βγει το κεφάλαιο από την κρίση, ανεξάρτητα από δοσολογία, επαναλαμβάνεται σε κάθε περίοδο κρίσης του καπιταλισμού. Εκτός και αν υπερασπίζεται τη σοσιαλδημοκρατία, ο αντικομμουνισμός της οποίας στην περίοδο του μεσοπολέμου, ως στοιχείο σωτηρίας του καπιταλισμού, ενίσχυσε το φασισμό, απότοκο του καπιταλισμού επίσης. Μήπως τώρα ο ΛΑ.Ο.Σ. δε βγάζει τη βρώμικη δουλειά για την κυβέρνηση, και με προβοκάτσιες;