Σε συμβολικό κλείσιμο των 1ου και 2ου Δημοτικών Σχολείων στη Βόνιτσα προχώρησαν χθες το πρωί μαθητές, γονείς και δάσκαλοι, εκφράζοντας την έντονη και δικαιολογημένη αγανάκτησή τους για το γεγονός ότι εδώ και 7 χρόνια, οι σοβαρές ζημιές που έχουν υποστεί οι κτιριακές εγκαταστάσεις από το σεισμό του 2003 δεν έχουν ακόμη αποκατασταθεί, με ό,τι κινδύνους αυτό συνεπάγεται για τις συνθήκες ασφαλείας των παιδιών.

Τα μαθήματα όλα αυτά τα χρόνια γίνονται σε κοντέινερ και στο ισόγειο του κτιρίου, μέσα σε άθλιες συνθήκες με τα παιδιά να στριμώχνονται σε αίθουσες - «κουτιά», που έχουν διαμορφωθεί με νοβοπάν για να μπορέσουν να χωρέσουν το μεγάλο αριθμό των μαθητών (περίπου 270 παιδιά).

Πέρα όμως από την επάρκεια του χώρου, εγείρεται σοβαρό ζήτημα ασφαλείας των παιδιών σε ενδεχόμενο νέο σεισμό, καθώς ο πάνω όροφος έχει χαρακτηριστεί ακατάλληλος μετά το σεισμό και δεν έχει γίνει καμιά απολύτως παρέμβαση για την αποκατάσταση των ζημιών, παρά τις επαναλαμβανόμενες παρεμβάσεις και κρούσεις δασκάλων και γονέων στη νομαρχία και τους αρμόδιους φορείς. Χαρακτηριστικό δείγμα γραφής της επικίνδυνης αυτής αδιαφορίας των αρμόδιων κρατικών αρχών είναι ότι μόλις το 2007 εγκρίθηκε το ποσό των 500.000 ευρώ από τον ΟΣΚ για την επισκευή και συντήρηση του κτιρίου, χωρίς, ωστόσο, μέχρι και σήμερα να έχει γίνει καμία απολύτως εργασία, παρά τη σχετική μελέτη που έχει κατατεθεί.

Με τη χθεσινή κινητοποίηση εκφράστηκε ακριβώς αυτή η διαμαρτυρία για τον εμπαιγμό και την κοροϊδία που υφίστανται όλα αυτά τα χρόνια. Προβλήθηκε η ανάγκη συνέχισης και κλιμάκωσης του αγώνα για σχολεία ανθρώπινα και ασφαλή κι όχι με τον κίνδυνο να κρέμεται πάνω από το κεφάλι τους! Η ανάγκη να αποτελέσει το ζήτημα της σχολικής στέγης υπόθεση συνολικά των κατοίκων της Βόνιτσας αναδεικνύεται επιπλέον και από τις τριτοκοσμικές συνθήκες που επικρατούν και για τους μαθητές του Γυμνασίου και Λυκείου, που εξακολουθούν να κάνουν μάθημα σε κοντέινερ. Ζήτημα σοβαρό και οξυμένο, που καταδεικνύει τις σοβαρές διαχρονικές ευθύνες των κυβερνήσεων και των εκπροσώπων τους σε τοπικό επίπεδο, που αναδείχθηκε μεταξύ άλλων μέσα και από σχετικές Ερωτήσεις του ΚΚΕ στη Βουλή χωρίς μέχρι και σήμερα να έχει δοθεί λύση.